Sandon Stolle
Państwo | Australia |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 13 lipca 1970 Sydney |
Wzrost | 193 cm |
Masa ciała | 79 kg |
Gra | praworęczny |
Status profesjonalny | 1991 |
Zakończenie kariery | 2004 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 50 (13 stycznia 1997) |
Australian Open | 2R (1992, 1994, 1996) |
Roland Garros | 2R (1997) |
Wimbledon | 3R (1992, 1996, 1997) |
US Open | 2R (1992) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 22 |
Najwyżej w rankingu | 2 (5 marca 2001) |
Australian Open | QF (2001) |
Roland Garros | F (2000) |
Wimbledon | F (2000) |
US Open | W (1998) |
Sandon Frederick Stolle (ur. 13 lipca 1970 w Sydney) – australijski tenisista, zwycięzca US Open 1998 w grze podwójnej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Jest synem Freda Stolle, zwycięzcy dziewiętnastu turniejów wielkoszlemowych[1].
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2004.
W grze pojedynczej jego najlepszym wynikiem jest finał turnieju ATP World Tour w Nottingham z 1996 roku. Pojedynek finałowy przegrał z Janem Siemerinkiem 3:6, 6:7. Najwyższą pozycję w rankingu singlistów osiągnął w styczniu 1997 roku, 50. miejsce.
W grze podwójnej Stolle jest mistrzem US Open z roku 1998. W parze z Cyrilem Sukiem wyeliminowali w drodze po tytuł m.in. debel Todd Woodbridge–Mark Woodforde oraz Mahesh Bhupathi–Leander Paes, a w finale pokonali Marka Knowlesa i Daniela Nestora 4:6, 7:6, 6:2. Ponadto jest finalistą US Open 1995 (grał w parze z Alexem O’Brienem), French Open 2000 (z Paulem Haarhuisem) oraz Wimbledonu 2000 (z Paulem Haarhuisem). Łącznie w rozgrywkach deblowych ATP World Tour Stolle wygrał 22 turnieje oraz 29 razy grał w finałach. Na początku marca 2001 roku był sklasyfikowany na 2. miejscu w indywidualnym zestawieniu deblistów.
W roku 1997 zadebiutował w reprezentacji Australii w Pucharze Davisa. Najlepszym wynikiem Stolle'a z zespołem jest finał rozgrywek z roku 2000, kiedy to Australijczycy ulegli Hiszpanom 1:3. W barwach narodowych rozegrał 6 meczów, z których 2 wygrał.
W sezonie 1999 był w składzie zespołu, który wygrał Drużynowy Puchar Świata. W finale Australijczycy pokonali Szwecję 2:1.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 23 czerwca 1996 | Nottingham | Trawiasta | Jan Siemerink | 3:6, 6:7(0) |
Gra podwójna (22–29)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 25 października 1992 | Tajpej | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald | Patrick Baur Christo Van Rensburg | 7:6, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 16 stycznia 1993 | Sydney | Twarda | Jason Stoltenberg | Luke Jensen Murphy Jensen | 6:3, 6:4 |
Finalista | 1. | 28 lutego 1993 | Scottsdale | Twarda | Luke Jensen | Mark Keil Dave Randall | 5:7, 4:6 |
Finalista | 2. | 18 kwietnia 1993 | Hongkong | Twarda | Jason Stoltenberg | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 1:6, 3:6 |
Zwycięzca | 3. | 16 stycznia 1994 | Sydney | Twarda | Darren Cahill | Mark Kratzmann Laurie Warder | 6:1, 7:6 |
Finalista | 3. | 27 lutego 1994 | Scottsdale | Twarda | Alex O’Brien | Jan Apell Ken Flach | 0:6, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 3 kwietnia 1994 | Osaka | Twarda | Martin Damm | David Adams Andriej Olchowski | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 14 sierpnia 1994 | Cincinnati | Twarda | Alex O’Brien | Wayne Ferreira Mark Kratzmann | 6:7, 6:3, 6:2 |
Finalista | 4. | 12 lutego 1995 | San Jose | Twarda (hala) | Alex O’Brien | Jim Grabb Patrick McEnroe | 6:3, 5:7, 0:6 |
Finalista | 5. | 14 maja 1995 | Pinehurst | Ceglana | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 2:6, 4:6 |
Finalista | 6. | 31 lipca 1995 | Montreal | Twarda | Brian MacPhie | Jewgienij Kafielnikow Andriej Olchowski | 4:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 9 września 1995 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 3:6 |
Finalista | 8. | 14 stycznia 1996 | Sydney | Twarda | Patrick McEnroe | Ellis Ferreira Jan Siemerink | 7:5, 4:6, 1:6 |
Finalista | 9. | 14 kwietnia 1996 | Nowe Delhi | Twarda | Byron Black | Jonas Björkman Nicklas Kulti | 6:4, 4:6, 4:6 |
Finalista | 10. | 11 sierpnia 1996 | Cincinnati | Twarda | Cyril Suk | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:3, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 6. | 20 października 1996 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Cyril Suk | Ján Krošlák Karol Kučera | 7:6, 6:3 |
Finalista | 11. | 16 lutego 1997 | Dubaj | Twarda | Cyril Suk | Sander Groen Goran Ivanišević | 6:7, 3:6 |
Finalista | 12. | 23 lutego 1997 | Antwerpia | Twarda (hala) | Cyril Suk | David Adams Olivier Delaître | 6:3, 1:6, 2:6 |
Finalista | 13. | 15 czerwca 1997 | Londyn | Trawiasta | Cyril Suk | Mark Philippoussis Patrick Rafter | 2:6, 6:4, 5:7 |
Zwycięzca | 7. | 12 lipca 1998 | Newport | Trawiasta | Doug Flach | Scott Draper Jason Stoltenberg | 6:2, 4:6, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 2 sierpnia 1998 | Los Angeles | Twarda | Patrick Rafter | Jeff Tarango Daniel Vacek | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 9. | 11 września 1998 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Cyril Suk | Mark Knowles Daniel Nestor | 4:6, 7:6, 6:2 |
Zwycięzca | 10. | 14 lutego 1999 | Dubaj | Twarda | Wayne Black | David Adams John-Laffnie de Jager | 4:6, 6:1, 6:4 |
Finalista | 14. | 7 marca 1999 | Scottsdale | Twarda | Mark Knowles | Justin Gimelstob Richey Reneberg | 4:6, 7:6(4), 3:6 |
Zwycięzca | 11. | 14 marca 1999 | Indian Wells | Twarda | Wayne Black | Ellis Ferreira Rick Leach | 7:6(4), 6:3 |
Zwycięzca | 12. | 28 marca 1999 | Miami | Twarda | Wayne Black | Boris Becker Jan-Michael Gambill | 6:1, 6:1 |
Zwycięzca | 13. | 17 października 1999 | Wiedeń | Twarda (hala) | David Prinosil | Piet Norval Kevin Ullyett | 6:3, 6:4 |
Finalista | 15. | 24 października 1999 | Lyon | Dywanowa (hala) | Wayne Ferreira | Piet Norval Kevin Ullyett | 6:4, 6:7(5), 6:7(4) |
Finalista | 16. | 10 stycznia 2000 | Adelaide | Twarda | Lleyton Hewitt | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 4:6, 2:6 |
Finalista | 17. | 16 stycznia 2000 | Sydney | Twarda | Lleyton Hewitt | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 5:7, 4:6 |
Finalista | 18. | 26 marca 2000 | Indian Wells | Twarda | Paul Haarhuis | Alex O’Brien Jared Palmer | 4:6, 6:7(5) |
Finalista | 19. | 23 kwietnia 2000 | Monte Carlo | Ceglana | Paul Haarhuis | Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow | 3:6, 6:2, 1:6 |
Finalista | 20. | 30 kwietnia 2000 | Barcelona Open | Ceglana | Paul Haarhuis | Nicklas Kulti Mikael Tillström | 2:6, 7:6(2), 6:7(5) |
Finalista | 21. | 21 maja 2000 | Hamburg | Ceglana | Wayne Arthurs | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 7:6(4), 4:6, 3:6 |
Finalista | 22. | 10 czerwca 2000 | French Open, Paryż | Ceglana | Paul Haarhuis | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:7(7), 4:6 |
Finalista | 23. | 25 czerwca 2000 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Paul Haarhuis | Martin Damm Cyril Suk | 4:6, 7:6(5), 6:7(5) |
Finalista | 24. | 8 lipca 2000 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Paul Haarhuis | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 4:6, 1:6 |
Zwycięzca | 14. | 30 lipca 2000 | Los Angeles | Twarda | Paul Kilderry | Jan-Michael Gambill Scott Humphries | walkower |
Zwycięzca | 15. | 20 sierpnia 2000 | Indianapolis | Twarda | Lleyton Hewitt | Jonas Björkman Maks Mirny | 6:2, 3:6, 6:3 |
Zwycięzca | 16. | 12 listopada 2000 | Lyon | Dywanowa (hala) | Paul Haarhuis | Ivan Ljubičić Jack Waite | 6:1, 6:7, 7:6 |
Zwycięzca | 17. | 14 stycznia 2001 | Sydney | Twarda | Daniel Nestor | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 2:6, 7:6(4), 7:6(5) |
Zwycięzca | 18. | 4 marca 2001 | Dubaj | Twarda | Joshua Eagle | Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 6:4, 6:4 |
Finalista | 25. | 13 maja 2001 | Rzym | Ceglana | Daniel Nestor | Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow | 4:6, 6:7(6) |
Finalista | 26. | 20 maja 2001 | Hamburg | Ceglana | Daniel Nestor | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 6:7(2), 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 19. | 17 czerwca 2001 | Halle | Trawiasta | Daniel Nestor | Maks Mirny Patrick Rafter | 6:4, 6:7(5), 6:1 |
Zwycięzca | 20. | 7 października 2001 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Maks Mirny | Mahesh Bhupathi Jeff Tarango | 6:3, 6:0 |
Zwycięzca | 21. | 21 października 2001 | Stuttgart | Twarda (hala) | Maks Mirny | Ellis Ferreira Jeff Tarango | 7:6, 7:6(4) |
Finalista | 27. | 13 stycznia 2002 | Sydney | Twarda | Joshua Eagle | Donald Johnson Jared Palmer | 4:6, 4:6 |
Finalista | 28. | 3 marca 2002 | Dubaj | Twarda | Joshua Eagle | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:3, 3:6, 11–13 |
Finalista | 29. | 6 października 2002 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Joshua Eagle | Roger Federer Maks Mirny | 4:6, 6:7(0) |
Zwycięzca | 22. | 13 października 2002 | Wiedeń | Twarda (hala) | Joshua Eagle | Jiří Novák Radek Štěpánek | 6:4, 6:3 |
Przypisy
- ↑ Sandon Stolle, Tennis Australia [dostęp 2018-06-24] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 22 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 22 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 22 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).