Sandrecki

Sandrecki (Sandreczyk, Sandreczky, Sandraszyc (Sandraschütz)) – odmiana herbu szlacheckiego Ślepowron.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W złotym polu, kruk w prawo, z pierścieniem w czerwonym dziobie, ze złotą obrożą na szyi, na zielonym pagórku. W klejnocie, powtórzony motyw kruka na pagórku w prawo. Labry czarne podbite złotem.

Odmiany

  • W polu złotym czarny kruk z takimż pierścieniem w dziebie, w klejnocie taki sam kruk, labry czarne podbite złotem.
  • Udostojnienie hrabiowskiej wersji herbu: tarcza czteropolowa, w polach pierwszym i czwartym srebrnych, czarny pruski orzeł, bez insygniów w szponach, w polach drugim i trzecim złotych, herb rodowy. Trzy hełmy ukoronowane koronami szlacheckimi, dwa z klejnotem rodowym, nad środkowym czarny pruski orzeł. Labry czarne, środkowego i lewego podbite złotem, prawego srebrem. Tarczę trzymają błękitno odziani hajducy w żółtych wysokich butach.

Najwcześniejsze wzmianki

Odmiana, przysługująca Sandreckim, rodzinie polskiego pochodzenia, na Śląsku w XIII stuleciu osiadłej. Baronowie od 1697, hrabiowie od 1741 roku.

Od nazwiska Sandreckich niemiecki językoznawca Heinrich Adamy wywodzi nazwy dwóch miejscowości na Śląsku - Sądrożyc oraz Sandreczky[1].

Herbowni

Sandrecki (Sendraszyc, Sandrecky von Sandraschütz)

Przypisy

  1. Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 24, OCLC 456751858 (niem.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie