Sansewieria gwinejska

Sansewieria gwinejska
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Rodzaj

dracena

Gatunek

sansewieria gwinejska

Nazwa systematyczna
Dracaena trifasciata (Prain) Mabb.
Mabberley’s Pl.-Book, ed. 4: 1101 (2017)[3]
Synonimy
  • Sansevieria aureovariegata Mottet
  • Sansevieria jacquinii N.E.Br.
  • Sansevieria laurentii De Wild.
  • Sansevieria trifasciata Prain

Sansewieria gwinejska (Dracaena trifasciata) – gatunek roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Pochodzi z Afryki równikowej (Zair, Nigeria)[4]. Uprawiany jako roślina pokojowa już od kilku stuleci[5]. Ze względu na zagnieżdżenie dawniej wyróżnianego rodzaju sansewieria Sansevieria w obrębie rodzaju dracena Dracaena, gatunek został w 2017 roku włączony właśnie do rodzaju[3].

Morfologia

Sukulent liściowy. Roślina dorasta do 120 cm wysokości, jednakże zazwyczaj osiąga do 80 cm. W sprzedaży również są karłowate odmiany do 30 cm. Sansewieria gwinejska posiada długie, ostro zakończone liście o szerokości 5–6 cm i zielonej barwie z żółtawym lub kremowym brzegiem (w porównaniu do innych odmian). Kwitnięcie na początku lata[5].

Wymagania

Roślina długowieczna bardzo wytrzymała na niekorzystne warunki jak susza, duże różnice temperatur lub silne nasłonecznienie. Równie dobrze rośnie w pełnym słońcu, półcieniu, jak i w cieniu. Roślina potrafi znieść spadki temperatury nawet poniżej 10 °C. Podlewanie w lecie: raz na 1-2 tygodnie w zimie nawet co 3 tygodnie. Nawożenie tylko w okresie letnim – co 3 tygodnie nawozami np. dla kaktusów. Przesadzanie dokonujemy co 2 lata (w przypadku młodszych roślin), co 3 lata w przypadku starszych[5].

Zastosowania

Roślina uprawiana jest jako doniczkowa w domach. Dowiedziono, że oczyszcza powietrze wewnątrz pomieszczeń zmniejszając stężenie 4 z 5 głównych toksyn mogących skutkować syndromem chorego budynku[6], przy czym jednak intensywność procesu jest tak mała, że nie ma praktycznego znaczenia (dla poprawy jakości powietrza na każdym m² podłogi w pomieszczeniach musiałoby znajdować się 10 do 1000 roślin)[7].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-04] (ang.).
  3. ↑ a b Dracaena trifasciata (Prain) Mabb.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-12-27].
  4. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].
  5. ↑ a b c Sansewieria gwinejska (pol.). 2013. [dostęp 2013-04-01].
  6. ↑ B.C. Wolverton, Anne Johnson, Keith Bounds, Interior Landscape Plants for Indoor Air Pollution Abatement, 15 września 1989 [dostęp 2021-08-31] (ang.).
  7. ↑ Bryan E. Cummings, Michael S. Waring, Potted plants do not improve indoor air quality: a review and analysis of reported VOC removal efficiencies, „Journal of Exposure Science & Environmental Epidemiology”, 30 (2), 2020, s. 253–261, DOI: 10.1038/s41370-019-0175-9, ISSN 1559-064X [dostęp 2021-08-31] (ang.).

Media użyte na tej stronie