Saptarszi
Saptarszi (sanskryt सप्तर्षि, trl. saptaṛṣi) – nazwa zbiorowa dla grupy siedmiu (sapta) wedyjskich wieszczów i mędrców (ryszi), popularnych również w hinduizmie powedyjskim. W każdej epoce istnienia świata (judze), istnieje siedmiu głównych, wielkich mędrców. Zwani są gotraprawartakas, protoplastami gotr (bramińskich klanów)[1].
Ujęcie kosmogoniczne
Początkowo w Rygwedzie i Atharwawedzie pojmowani być mogli jako demiurgiczne jestestwa, personifikujące kosmiczne energie stwórcze a przy w tym jako byty astralne[2]. Grupa tych siedmiu wieszczów składając pierwszą ofiarę z pierwszej i jedynej ówcześnie istoty bytu, jest autorami lub przynajmniej sprawcami wielorakości kosmosu[3]. Gdy rozważa się ich pracę ustanowienia siedmiu granic moralnych, są porównywalni do siedmiu Aditjów (którym przypisuje się również funkcję "wiązania" istot). Później, w toku rozwoju myśli upaniszadowej, saptariszi utożsamiani są z funkcjami odczuwania na poziomie jaźni istoty ludzkiej. W takim ich rozumieniu krępują uniwersalność atmana w istnieniu jednostkowym i determinują indywiduację[4].
Ujęcie astronomiczne
Starożytne ujęcie mówi, iż siedmiu mędrców utożsamiano z siedmioma głównymi planetami (graha) indyjskiej astronomii. Astrologia indyjska określała ich jako wpływających na ludzkie życie[5].
W innych interpretacjach pierwszych siedmiu mędrców miało utworzyć siedem gwiazd Wielkiej Niedźwiedzicy[6], gdzie Angiras to najjaśniejsza z nich - Alioth.
Ujęcie fizjologiczne
Bryhadaranjakopaniszad ujmuje natomiast problem wprost: dana część ciała to konkretny ryszi[8]:
- Gotama - ucho
- Bharadwadźa - ucho
- Wiśwamitra - oko
- Dźamadagni - oko
- Wasisztha - nozdrze
- Kaśjapa - nozdrze
- Atri- język.
- Odmienne ujęcie mówi o identyczności siedmiu mitycznych wieszczów z sześcioma indrijami psychicznymi narządami czy mocami ciała ludzkiego, oraz widją (wiedzą), jako siódmą mocą[9].
Ujęcie energetyczne
Źródła puraniczne twierdzą, iż pochodzenie konkretnych ryszich z grupy saptariszich, wywieść należy z konkretnych energii wewnętrznych hinduistycznego boga stwórcy – Brahmy. Energie takie noszą ogólną nazwę prana (pran jest dziesięć podstawowych rodzajów, jeden z nich zwie się identycznie jak termin dla całej ich grupy czyli też prana). W ujęciu pranicznym, pochodzenie wieszczów jest następujące[10]:
- Daksza - powstał z prany Brahmy
- Pulastja - powstał z udany Brahmy
- Pulaha - powstał z wjany Brahmy
- Wasisztha- powstał z samany Brahmy
- Kratu - powstał z apany Brahmy.
Ujęcie mitologiczne
Koncepcja wywodząca się z wedyzmu utrzymuje, iż każdemu cyklowi istnienia wszechświata (manwantara), właściwe jest panowanie grup siedmiu wieszczów o odmiennym składzie ale nieprzerwanie określanych jako saptariszi[7]. W takim ujęciu mówi się o grupie saptariszich konkretnej manwantary. Poniżej zaprezentowano spis przykładowych manwantar tradycyjnej indyjskiej miary czasu, wraz z listami odpowiadających im siedmiu wieszczów. Gdy przy danym numerze (czyli w konkretnej linii) pojawia się kilka imion mędrców) oznacza to, że nie zachodzi zgodność wśród autorów i źródła hinduistyczne wskazują na odmienne postacie mędrców[11].
- Swajambhuwa manwantara:
- Mahabharata i Śiwapurana wymienia imiona takie jak: Marići, Angiras, Pulastja, Pulaha, Kratu, Atri i Wasisztha.
- Śatapathabrahmana wymienia się inny zestaw imion: Gotama, Bhradwadźa, Wiśwamitra, Dźanmadagni, Wasisztha, Kaśjapa i Atri[12].
- Swarocisza manwantara:
- Urdźa, Aurwa, Arwa
- Stamba, Wanastamba
- Prana, Drona
- Dattoli, Dattori, Dattari, Dambholi, Datta, Danta
- Ryszabha, Wryszabha, Bryhaspati
- Niśćala, Niśćara, Niśćaja, Ćjawana, Timira
- Arwariwat, Arwawirat, Urwariwat, Dhawat, Kaśjapa
- Rajwata manwantara:
- Hiranjaroma, Hiranjaloma
- Wedaśri, Wedaśriras, Dewaśri, Wiśwaśri, Saptaśwa
- Urdhwabahu, Subahu
- Wedabahu, Dewabahu, Wadawada, Aindrabahu
- Sudhaman, Jadudhra, Jadurnaman, Somapa, Satjanama, Subahu
- Pardźanja
- Satjanetra, Mahamuni, Muni, Wasisztha, Dźaja, Swadharma
- Brahmasawarni manwantara:
- Hawiszmat
- Sukryti, Sukirti, Sukriti, Prakryti
- Apomurti, Ajomurti, Ajamukti, Dźajamurti
- Apawa, Awjaja, Aśwatthaman, Satjaketu, Wasisztha
- Apratima, Pratipa, Pramati, Prajati, Apratimaudźas
- Nabhaga, Labhaga, Bhamara
- Abhimanju, surabha, Satja, Nadasatja, Ananasa
Zobacz też
Przypisy
- ↑ T. Rengarajan: Glossary of Hinduism. Wyd. 1. New Delhi: Oxford & IBH Publishing, 1999, s. 175. ISBN 81-204-1348-2. (ang.).
- ↑ Androgyn uniwersalny. W: Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Ireneusz Kania (przeł.), Marek Mejor (red.nauk.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011, s. 32. ISBN 97883-242-0978-1.
- ↑ Androgyn uniwersalny. W: Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Ireneusz Kania (przeł.), Marek Mejor (red.nauk.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011, s. 40. ISBN 97883-242-0978-1.
- ↑ Androgyn uniwersalny. W: Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Ireneusz Kania (przeł.), Marek Mejor (red.nauk.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011, s. 33. ISBN 97883-242-0978-1.
- ↑ Saptariszi. W: Georg Feuerstein: Joga - Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Brama, 2004, s. 262. ISBN 83-914652-5-X.
- ↑ Andrzej M. Kempiński: Słownik mitologii ludów indoeuropejskich. Poznań: KW SAWW, 1993, s. 368. ISBN 83-85066-91-8.
- ↑ a b Saptariszi. W: Georg Feuerstein: Joga - Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 262. ISBN 83-914652-5-X.
- ↑ Brihadaranjaka II.2.3.. W: Upaniszady. Marta Kudelska (tł. i wstęp). Wyd. 2. Kraków: Oficyna Literacka, 1998, s. 92-93. ISBN 83-7124-105-4.
- ↑ C. The Rsis in the Head. W: John E. Mitchiner: Traditions of the Seven Ṛṣis. Wyd. 2. Delhi: Motilal Banarasidass, 2000, s. 286-287. ISBN 81-208-1762-1. (ang.).
- ↑ E. The Eclipse of a Concept. W: John E. Mitchiner: Traditions of the Seven Ṛṣis. Wyd. 2. Delhi: Motilal Banarasidass, 2000, s. 292. ISBN 81-208-1762-1. (ang.).
- ↑ The Manwantara List of the Seven Rsis. W: John E. Mitchiner: Traditions of the Seven Ṛṣis. Wyd. 2. Delhi: Motilal Banarasidass, 2000, s. 53-59. ISBN 81-208-1762-1. (ang.).
- ↑ Wieszcz. W: Słownik mitologii hinduskiej. Andrzej Ługowski (red.nauk.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1994, s. 262, seria: Świat Orientu. ISBN 83-86483-20-2.