Sarah Purser

Sarah Purser
ilustracja
Imię i nazwisko

Sarah Henrietta Purser

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1848
Kingstown

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1943
Dublin

Narodowość

irlandzka

Dziedzina sztuki

malarstwo, witrażownictwo

Epoka

realizm

Sarah Purser (ur. 22 marca 1848 w Kingstown, zm. 7 sierpnia 1943 w Dublinie) – irlandzka malarka i projektantka witraży, założycielka pracowni witraży An Túr Gloine (1903), znana z witraży znajdujących się w licznych irlandzkich kościołach[1].

Życiorys

Sarah Purser urodziła się jako jedno z jedenaściorga dzieci Benjamina Pursera i Anne Mallet. Była spokrewniona ze słynnym malarzem Fredericiem Williamem Burtonem. Kiedy jej ojciec po upadku prowadzonej przez siebie firmy wyemigrował do Ameryki, Sarah Purser przeniosła się wraz z matką do Dublina. Pod wpływem zainteresowania malarstwem zapisała się do Dublin School of Art (obecnie National College of Art & Design). W 1872 wystawiła kilka swoich prac w Royal Hibernian Academy (RHA). Później (1878–1879), wspomagana finansowo przez swoich braci, studiowała w Paryżu w Académie Julian. Tu zaprzyjaźniła się ze szwajcarską artystką Louise Breslau, francuską impresjonistką Berthe Morisot i rosyjską malarką Mariją Baszkircewą[2].

Jeden z witraży Sarah Purser, 1906, katedra św. Patryka w Dublinie

Około 1880 Sarah Purser powróciła do Dublina, gdzie rozpoczęła pracę jako portrecistka, otrzymując dużą liczbę zleceń portretowych. Pozowali jej m.in.: poeta William Butler Yeats,jego brat, artysta Jack Butler Yeats, aktorka i feministka Maud Gonne, poeta i działacz narodowy Roger Casement, polityk i dyplomata James McNeill, poeta Sir Samuel Ferguson, biskupi Belfastu, Clogher i Limerick, ekonomista i poeta John Kells Ingram i polityk Douglas Hyde. Jednak jej twórczość malarska nie ograniczała się tylko do malowania portretów. Uprawiała również malarstwo rodzajowe. Dwa namalowane przez nią w tym gatunku obrazy zaliczają się do najlepszych prac w jej dorobku: Irlandzka idylla (obecnie w Ulster Museum)[2] i Le Petit Déjeuner (1881, obecnie w National Gallery of Ireland), do którego pozowała przyjaciółka artystki, francuska piosenkarka Maria Feller[3]. Sarah Purser wystawiała w Irlandii, Londynie: w Royal Hibernian Academy, Irish Art Society w Dublinie, w Royal Academy, Grosvenor Gallery, Fine Art Society i New Gallery w Londynie. W 1886 założyła w Dublinie Dublin Art Club, a w 1890 została wybrana jako członek honorowy Royal Hibernian Academy. Przyczyniła się do założenia galerii Hugh Lane Municipal Gallery of Modern Art (obecnie Dublin City Gallery The Hugh Lane). W 1903 założyła pracownię witraży An Túr Gloine[2].

W 1924 założyła Friends of the National Collections of Ireland. Była zaangażowana w kampanię na rzecz powrotu obrazów Hugh Lane’a z Londynu do Dublina. Zabiegała o pozyskanie Charlemont House na siedzibę galerii Hugh Lane Municipal Gallery of Modern Art[1]. W 1924 została, jako pierwsza kobieta, pełnoprawnym członkiem Royal Hibernian Academy[4].

Dużo podróżowała po Europie. Zmarła po krótkiej chorobie w 1943. Portrety Sarah Purser i inne jej prace znajdują się we wszystkich głównych irlandzkich zbiorach publicznych oraz w kolekcjach prywatnych na całym świecie[2].

Przypisy

  1. a b The Oxford Dictionary of Art and Artists: Sarah Purser (1848-1943) (ang.). oxfordindex.oup.com. [dostęp 2013-03-17].
  2. a b c d www.visual-arts-cork.com: Sarah Purser HRHA (1848-1943) (ang.). www.visual-arts-cork.com. [dostęp 2013-03-17].
  3. Answers Corporation: Sarah Purser (ang.). www.answers.com. [dostęp 2013-03-17].
  4. What’s it Worth!: Sarah Henrietta Purser (ang.). www.wiw.net. [dostęp 2013-03-17].

Media użyte na tej stronie

Christ Church Cathedral, Dublin 5.jpg
Autor: Pilgab, Licencja: CC BY-SA 3.0
Stained glass window in St. Patrick's Cathedral, Dublin, by Sarah Purser (1848-1943) and Alfred E. Child (died 1939) made in 1906: a depiction of King Cormac of Cashel dedicated to the Irish men who died in the Boer War. (not Christ Church Cathedral, Dublin)
Sarah Purser by John Butler Yeats.png
Sarah Purser as drawn by John Butler Yeats in the early 1880s