Sarmacja europejska
Sarmacja europejska – pojęcie geograficzne pierwszy raz użyte w starożytności przez geografa aleksandryjskiego Klaudiusza Ptolemeusza.
Położenie
Rozpościerała się według niego od Morza Czarnego i Kaspijskiego ku północy do Zatoki Wenedzkiej (Wenedyjskiej) nad Oceanem Sarmackim, dokąd wpadała rzeka Vistula, Chron, Rudon, Turunt i Chesin. Jej granicą zachodnią była Wisła, a wschodnią Don.
Klaudiusz wyróżniał też Sarmację azjatycką od rzeki Don do Wołgi.
Informacje te powtórzył i poprawił Maciej Miechowita w swym Traktacie o dwóch Sarmacjach z 1517 r.
Bibliografia
- Geografia antyczna, zestawił M. S. Bodnarski, PWN, Warszawa 1957, s. 294-295.
- Maciej z Miechowa, Opis Sarmacji Azjatyckiej i Europejskiej oraz tego, co się w nich znajduje, z języka łacińskiego przeł. i komentarzem opatrzył Tadeusz Bieńkowski, wstęp Henryk Barycz, posłowie Waldemar Voisé, z serii: „Źródła do dziejów Nauki i Techniki” t. XIV, Ossolineum 1972.
- Maciej z Miechowa 1457-1523. Historyk, geograf, lekarz, organizator nauki, Ossolineum 1960.
Media użyte na tej stronie
Map of Sarmatia (territory situated between Vistula and Don, so named by the Ancient Hellenes and Romans).
Maciej Miechowita "Polskie wypisanie dwojej krainy świata", 1535.
The world map from Leinhart Holle's 1482 edition of Nicolaus Germanus's emendations to Jacobus Angelus's 1406 Latin translation of Maximus Planudes's late-13th century rediscovered Greek manuscripts of Ptolemy's 2nd-century Geography.