Sarna

Sarna
	Capreolus
	J.E. Gray, 1821
	; Przedstawiciel rodzaju – samiec sarny europejskiej (C. capreolus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	Cetartiodactyla
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	jeleniowate
Podrodzina	sarny
Plemię	Capreolini
Rodzaj	sarna
	Typ nomenklatoryczny
	Cervus capreolus Linnaeus, 1758
Synonimy
	Capreolus Frisch, 1775; Caprea Ogilby, 1837;
	Capreolus Frisch, 1775; Caprea Ogilby, 1837;
Gatunki
	4 gatunki (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	4 gatunki (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	Zasięg występowania
	(c) Jürgen z niderlandzkiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0

Sarna^[5] (Capreolus) – rodzaj ssaka z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji – od zachodniej Europy po wschodnie wybrzeże środkowej Azji^[6]^[7]^[8].

Morfologia

Długość ciała 107–145 cm, długość ogona 1,5–4 cm, wysokość w kłębie 65–94 cm; długość poroża u samców 16–33 cm; masa ciała samic 17–47 kg, samców 20–65 kg^[7].

Systematyka

Etymologia

Capreolus: łac. capreolus „dzika koza, kozioł (tj. samiec sarny)”, od capreus „dzika koza”; przyrostek zdrabniający -olus^[9].
Caprea: łac. capreus „dzika koza”^[9]. Gatunek typowy: Cervus capreolus Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współczesnie gatunki^[6]^[5]:

Capreolus capreolus (Linnaeus, 1758) – sarna europejska
Capreolus pygargus (Pallas, 1771) – sarna syberyjska

Opisano również gatunki wymarłe:

Capreolus constantini Vislobokova & Kalmykov, 1995^[10] (Azja; pliocen).
Capreolus cusanoides Kahlke, 2001^[11] (Europa; plejstocen).

Uwagi

↑ Nazwa nieważna, stłumiona przez ICZN.

Przypisy

↑ Capreolus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ J.E. Gray. A Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).
↑ J.L. Frisch: Das Natur-System der vierfüßigen Thiere in. Tabellen, darinnen alle Ordnungen, Geschlechte und Arten, nicht nur mit bestimmenden. Glogau: Christian Friedrich Günther, 1775, s. 3. (niem.).
↑ W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 135, 1836. (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b S. Mattioli: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 427–428. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Capreolus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-10]. (ang.).
↑ ^a ^b T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 158, 1904. (ang.).
↑ I.A. Vislobokova, E. Dmitrieva & N. Kalmykov. Artiodactyls from the Late Pliocene of Udunga, western Trans-Baikal, Russia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 15 (1), s. 146, 1995. DOI: 10.2307/4523613. (ang.).
↑ H.-D. Kahlke. Neufunde von Cerviden-Resten aus dem Unterpleistozän von Untermaßfeld. „Monographien des Römisch-Germanischen Zentralmuseums Mainz”. 40 (2), s. 461, 2001. (niem.).

[3] Nazwa nieważna, stłumiona przez ICZN.

[itis-1] Capreolus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Gray-2] J.E. Gray. A Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).

[Frisch-4] J.L. Frisch: Das Natur-System der vierfüßigen Thiere in. Tabellen, darinnen alle Ordnungen, Geschlechte und Arten, nicht nur mit bestimmenden. Glogau: Christian Friedrich Günther, 1775, s. 3. (niem.).

[Ogilby-5] W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 135, 1836. (ang.).

[Cichocki&inni-6] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Mattioli-8] S. Mattioli: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 427–428. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-9] D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Capreolus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-10]. (ang.).

[Palmer-10] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 158, 1904. (ang.).

[vis&kal-11] I.A. Vislobokova, E. Dmitrieva & N. Kalmykov. Artiodactyls from the Late Pliocene of Udunga, western Trans-Baikal, Russia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 15 (1), s. 146, 1995. DOI: 10.2307/4523613. (ang.).

[kah-12] H.-D. Kahlke. Neufunde von Cerviden-Resten aus dem Unterpleistozän von Untermaßfeld. „Monographien des Römisch-Germanischen Zentralmuseums Mainz”. 40 (2), s. 461, 2001. (niem.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne