Saro London

Saro London (Dane wersji Mk. II)
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Saunders-Roe Ltd.
Typ	rozpoznawcza łódź latająca
Konstrukcja	dwusilnikowy dwupłatowiec o konstrukcji mieszanej
Załoga	6 osób
Historia
Data oblotu	1934
Lata produkcji	1935 - 1938
Wycofanie ze służby	1941
Dane techniczne
Napęd	2 silniki gwiazdowe Bristol Pegasus X
Moc	915 KM (682 kW) każdy
Wymiary
Rozpiętość	24,38 m
Długość	17,31 m
Wysokość	5,72 m
Powierzchnia nośna	132,38 m²
Masa
Własna	5 035 kg
Startowa	8 346 kg
Osiągi
Prędkość maks.	249 km/h
Prędkość przelotowa	208 km/h
Pułap	6 065 m
Zasięg	1 770 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm bomby lotnicze lub bomby głębinowe o łącznej masie do 907 kg
Użytkownicy
Wielka Brytania, Kanada

Saro A.27 London – brytyjska rozpoznawcza łódź latająca, używana przed i w początkowym okresie II wojny światowej.

Historia

Samolot zaprojektowany w wytwórni lotniczej Saunders-Roe według wymagań brytyjskiego Ministerstwa Lotnictwa nr R.24/31 na dwusilnikową łódź latającą przeznaczoną do wykonywania zadań patrolowych. Pierwszy lot prototypu odbył się w 1934 roku, następnie odbył on serię prób eksploatacyjnych w 209 i 210 dywizjonach RAF. Dziesięć egzemplarzy pierwszej serii produkcyjnej, wyposażonych w silniki Bristol Pegasus III o mocy 820 KM napędzające dwułopatowe śmigła, zostało oznaczonych London Mk I. Pozostałe 38 samolotów, nazwanych London Mk II otrzymało silniki Bristol Pegasus X o mocy 915 KM i czterołopatowe śmigła. W trakcie eksploatacji samoloty pierwszej serii także otrzymały mocniejsze silniki i zostały przemianowane na wersję Mk II.

Pierwsze egzemplarze, dostarczone pomiędzy kwietniem i wrześniem 1936 roku, otrzymał 201 dywizjon RAF, kolejne trafiły na wyposażenie dywizjonów 202 i 204. Razem ze zbudowanym według tych samych wymagań samolotem Supermarine Stranraer były to ostatnie duże dwupłatowe łodzie latające pozostające na wyposażeniu RAF.

Pięć samolotów Saro London z dywizjonu 204 wzięło udział w długodystansowym przelocie do Nowej Południowej Walii (Australia), który odbył się w terminie od grudnia 1937 roku do maja 1938 dla uczczenia 150 rocznicy założenia kolonii w Sydney. Do tego celu zostały one specjalnie wyposażone w dodatkowe zewnętrzne zbiorniki paliwa, zwiększające zasięg lotu do 4 184 km^[1].

W chwili wybuchu II wojny światowej w służbie pozostawało wciąż 29 egzemplarzy Londonów, w dywizjonach 201 na Szetlandach, 202 w Gibraltarze oraz 240, stacjonującym w północnej Szkocji (ten ostatni otrzymał swoje samoloty dopiero w czerwcu 1939 roku). Pełniły one aktywną służbę patrolową na morzach Północnym i Śródziemnym. Łodzie latające Saro London zostały wycofane ze służby w RAF na początku 1941 roku, zastąpione przez samoloty Short Sunderland i Consolidated Catalina. Kilka egzemplarzy przekazanych zostało do Royal Canadian Air Force.

Przypisy

Bibliografia

• DavidD. Mondey DavidD., The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II, London: Bounty Books, 2006, ISBN 978-0-7537-1462-1, OCLC 298398092 .