Sarojini Naidu

(c) Bundesarchiv, Bild 102-12899 / CC-BY-SA 3.0
Sarojini Naidu

Sarojini Naidu (hindi: सरोजिनी नायडू; ur. 13 lutego 1879 w Hajdarabadzie zm. 2 marca 1949 w Lucknow[1]) – indyjska polityk, działaczka społeczna i poetka.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie bramińskiej. Jej rodzice jednak, Aghorenatha Chattopadhyaya i Vasundari Devi, odrzucili przynależność do tej warny wstępując do Brahmo Samadź. Sarojini studiowała na uniwersytetach w Londynie i Cambridge, nie uzyskała jednak dyplomu. W 1898 w Madrasie wyszła za mąż za znacznie od siebie starszego Govindarajulu Naidu[2], któremu urodziła 4 dzieci.

W działalność polityczną wprowadzili ją Gopal Krishna Gokhale i Mahatma Gandhi. Jako pierwsza Induska przewodniczyła sesji Kongresu (Kanpur, 1924[3]). Aktywnie uczestniczyła w akcjach przeciwko panowaniu brytyjskiemu w latach 20., 30. i 40. XX wieku, była wielokrotnie więziona przez władze kolonialne. Ze względu na zdolności oratorskie była wysyłana jako agitatorka do krajów zamieszkanych przez liczną diasporę indyjską (Kenia, Afryka Południowa)[4]. Po uzyskaniu przez Indie niepodległości, 15 sierpnia 1947 została pierwszym gubernatorem stanu Uttar Pradesh. Pełniła ten urząd do śmierci[5].

Założyła pierwsze indyjskie organizacje kobiece – Związek Kobiet Indyjskich i Ogólnoindyjską Konferencję Kobiet. Opowiadała się za przyznaniem kobietom praw wyborczych[6].

Publikacje

  • The Golden Threshold (1905)
  • The Bird of Time: Songs of Life, Death & the Spring (1912)
  • The Broken Wing: Songs of Love, Death and the Spring (1917)
  • The Sceptred Flute: Songs of India (pośmiertnie)
  • The Feather of the Dawn (pośmiertnie, 1961)[7]

Przypisy

  1. ↑ Index Na-Ne. Rulers.org. [dostęp 2011-02-14]. (ang.).
  2. ↑ Sarojini Naidu. Poetseers.org. [dostęp 2011-02-14]. (ang.).
  3. ↑ Sarojini Naidu. Congress.org.in. [dostęp 2011-02-14]. (ang.).
  4. ↑ Dwie pisarki z początków XX wieku Cornelia Sorabji i Sarojini Naidu. W: Ranjana Sidhanta Ash: Historia anglojęzycznej literatury indyjskiej. Arvind Krishna Mehrotra(red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2007, s. 190, seria: Literatury orientalne. ISBN 978-83-89899-72-9.
  5. ↑ States after 1947 M-W. Rulers.org. [dostęp 2011-02-14]. (ang.).
  6. ↑ Dwie pisarki z początków XX wieku Cornelia Sorabji i Sarojini Naidu. W: Ranjana Sidhanta Ash: Historia anglojęzycznej literatury indyjskiej. Arvind Krishna Mehrotra(red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2007, s. 193, seria: Literatury orientalne. ISBN 978-83-89899-72-9.
  7. ↑ Dwie pisarki z początków XX wieku Cornelia Sorabji i Sarojini Naidu. W: Ranjana Sidhanta Ash: Historia anglojęzycznej literatury indyjskiej. Arvind Krishna Mehrotra(red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2007, s. 191, seria: Literatury orientalne. ISBN 978-83-89899-72-9.


Media użyte na tej stronie

Bundesarchiv Bild 102-12899, Sarojini Naidu.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 102-12899 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Inder unter Frauenführung!
Saradschini Naidu, die Führerin der Anhänger Ghandis, welche nach der Verhaftung Ghandis die Führung der Unabhängigkeitsbewegung leitet.