Sarugaku

Sarugaku (jap. 猿楽 saru-gaku; dosł. małpia muzyka) – jedna z historycznych form teatru japońskiego, prototyp teatru i farsy kyōgen, rozpowszechniona od XI do XIV wieku wywodząca się z obszaru Chin[1][2].

Także zbiorcza nazwa dla nō i kyōgen, używana do początku okresu Meiji. Sarugaku wywodzi się ze sztuki scenicznej o nazwie sangaku, służącej rozrywce publicznej. Dotarła ona do Japonii w czasie panowania w Chinach dynastii Tang (w VIII w.) w okresie Nara i została połączona ze starożytnymi, japońskimi rodzajami popularnej rozrywki, łączącej taniec, pieśni, odgrywanie komediowych skeczów scenicznych z elementami sztuki cyrkowej (akrobacje, żonglerka itp.). Sarugaku rozkwitała w okresach Heian i Kamakura[3][4].

W połowie okresu Kamakura sarugaku rozpadła się na nō (z poważną dramaturgią) i kyōgen (z komicznym dialogiem, o charakterze farsowym). W okresie Meiji, kiedy teatr nō zaczął być ceniony i popularny wśród wyższych warstw społecznych, termin saru („małpa”) wypadł z łask i zaczęto stosować nazwę nōgaku. Z biegiem lat wraz z takimi formami, jak: bugaku, gigaku, dengaku oraz kagura, stała się podstawową formą teatralną, łączącą spektakle nō i kyōgen w jedno przedstawienie[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. Kenkyusha's New Japanese-English. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1443. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 591. ISBN 978-4-385-13107-8.
  3. 広辞苑. Tokyo: Iwanami Shoten, 1980, s. 914.
  4. a b Sarugaku (猿楽) (ang. • jap.). the-NOH.com, 2020. [dostęp 2020-01-19].