Sasanka alpejska
| ||
![]() | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | jaskropodobne | |
Rząd | jaskrowce | |
Rodzina | jaskrowate | |
Rodzaj | sasanka | |
Gatunek | sasanka alpejska | |
Nazwa systematyczna | ||
Anemone alpina L. Sp. Pl. 539 1753 |
Sasanka alpejska, s. biała (Anemone alpina L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Typowy gatunek górski. Rośnie w górach Południowej i Środkowej Europy oraz na Kaukazie. W Polsce występuje w Sudetach (Góry Izerskie i Karkonosze), na Babiej Górze i w Tatrach[3].
Nazewnictwo
- Według nowszych ujęć taksonomicznych gatunek ten włączony został do rodzaju Anemone i ma nazwę Anemone alpina L.[4][5].
- Synonimy[5]:
- Anemone alpicola Rouy & Foucaud
- Anemone baldensis Lam.
- Anemone burseriana Scop.
- Anemone flemmensis Scop.
- Anemone grandiflora Hoppe ex Rchb.
- Anemone micrantha Steud.
- Anemone millefoliata Bertol.
- Anemone myrrhidifolia Vill.
- Anemone sulphurea L.
- Pulsatilla alpina (L.) Delarbre
- Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski podaje nazwę sasanka alpejska (Pulsatilla alba Rchb.), równocześnie nazwę (Pulsatilla alpina (L.) Delarbre) uznając za jej synonim[6].
Morfologia
- Łodyga
- Jest charakterystycznie, jedwabiście owłosiona i osiąga wysokość do 30 cm. Powyżej połowy jej wysokości wyrastają z niej 3 listki[7].
- Liście
- Liście odziomkowe wyrastają w rozetce, blisko ziemi. Są intensywnie zielone, z długimi ogonkami liściowymi, podwójnie trójdzielne i głęboko wcinane. Ogonki liściowe są silnie owłosione. Oprócz liści odziomkowych występują jeszcze na łodydze 3 liście łodygowe w jednym okółku. Są one podobne kształtem do liści odziomkowych, lecz nie posiadają ogonków i są mniejsze. Jesienią wszystkie liście zmieniają barwę, podobnie, jak liście drzew. Można wówczas zobaczyć cała gamę kolorów; od czerwonego do fioletowego[7][8].
- Kwiaty
- Z każdej łodygi, na jej wierzchołku, wyrasta tylko jeden, ładny kwiat, osiągający wielkość 2,5 – 4, 5 cm. Nie jest on zróżnicowany na kielich i koronę. Ma śnieżnobiałą barwę i podzielony jest na 6 działek okwiatu (czasami, rzadko zdarza się 8). Dolna część kwiatu jest niebieskoszara i owłosiona. Wewnątrz kwiatu liczne, żółtej barwy pręciki i słupki, ułożone spiralnie[7][8].
- Owoc
- Zbiór niełupek posiadających długie, owłosione wyrostki. Po przekwitnięciu owoc zbiorowy sasanki tworzy bardzo charakterystyczną, puszystą kulkę[8].
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca, wytwarzając dużo pyłku i nektaru. Kwiaty zapylane są przez błonkówki[9], owoce rozsiewane są przez wiatr.
- Siedlisko
- Rośnie w szczelinach skalnych, jeśli tylko jest tam trochę próchnicy, w borówczyskach, w murawie na zboczach gór. Gatunek światłolubny. W Tatrach rośnie od wysokości 830 m n.p.m., aż po 2300 m n.p.m., na Babiej Górze od 1415 po 1725[3]. Preferuje podłoże granitowe, na wapieniach występuje tylko wtedy, gdy wytworzyła się na nich wystarczająco gruba warstwa próchnicy[8]. Głównie występuje w piętrze halnym[7].
- Fitosocjologia
- Gatunek charakterystyczny dla zespołu Oreochloo distichae-Juncetum trifidi[10].
- Cechy fitochemiczne
- Roślina trująca. Jak inne gatunki sasanek jest lekko trująca. Powoduje mdłości i odurzenie, pobudzenie i paraliż ośrodkowego układu nerwowego[11].
Ochrona
W Polsce gatunek objęty ochroną gatunkową. Nie jest zagrożony. Niemal wszystkie jego stanowiska znajdują się w 3 górskich parkach narodowych: babiogórskim. karkonoskim i tatrzańskim[3].
Zastosowanie i uprawa
Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Szczególnie nadaje się do ogrodów skalnych, ale może być uprawiana również na rabatach i na obwódkach rabat. Jej walorami są ładne kwiaty, wczesny i dość długi okres kwitnienia, ozdobne są także owoce zbiorowe po przekwitnięciu rośliny. Ma inne, niż pozostałe sasanki wymagania, w odróżnieniu od nich bowiem potrzebuje bowiem kwaśnego podłoża z torfu kwaśnego, gliny i piasku[12]. Stanowisko może być słoneczne lub półcieniste[13]. Rozmnaża się ją przez wysiew nasion do doniczek z kwaśnym podłożem i wystawionych na działanie śniegu i mrozu[12].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
- ↑ a b c Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].
- ↑ a b The Plant List. Anemone alpina. [dostęp 2001-03-15].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b c d Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- ↑ a b c d Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie (Atlasy botaniczne). Irena Zaborowska (ilustr.). Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. ISBN 978-83-11-11088-5.
- ↑ a b Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
- ↑ Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Media użyte na tej stronie
Autor: Petr Dlouhý, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pulsatilla alba (P. alpina subsp. alpicola) in Retezat mountains, Romania, identification by Franz Xaver
(c) Selso z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 2.5
Sasanka alpejska (Pulsatilla alpina) Miejsce: Babia Góra
Autor:Jerzy OpiołaAutor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pulsatilla alpina (location: Poland, Babia Góra)