Sato Kilman

Sato Kilman
Ilustracja
(c) Department of Foreign Affairs and Trade website – www.dfat.gov.au, CC BY 3.0 au
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1957
Malekula

Premier Vanuatu
Okres

od 26 czerwca 2011
do 23 marca 2013

Przynależność polityczna

Ludowa Partia Postępu

Poprzednik

Edward Natapei (p.o.)

Następca

Moana Carcasses Kalosil

Premier Vanuatu
Okres

od 13 maja 2011
do 16 czerwca 2011

Poprzednik

Serge Vohor

Następca

Edward Natapei

Premier Vanuatu
Okres

od 2 grudnia 2010
do 24 kwietnia 2011

Poprzednik

Edward Natapei

Następca

Serge Vohor

Wicepremier i Minister Handlu
Okres

od 18 listopada 2009
do 2 grudnia 2010

Wicepremier i Minister Spraw Zagranicznych
Okres

od 13 grudnia 2004
do 31 lipca 2007

Sato Kilmanvanuacki polityk, wicepremier i minister spraw zagranicznych w latach 2004-2007, lider opozycji od marca do listopada 2009, wicepremier i minister handlu od 18 listopada 2009 do 2 grudnia 2010. Przewodniczący Ludowej Partii Postępu. Premier Vanuatu od 2 grudnia 2010 do 24 kwietnia 2011, od 13 maja 2011 do 16 czerwca 2011 oraz ponownie od 26 czerwca 2011 do 23 marca 2013.

Życiorys

Sato Kilman jest członkiem parlamentu Vanuatu z okręgu Lakatoro na wyspie Malekula. Od lipca do grudnia 2004, razem z Hamem Lini, przewodził opozycji wobec rządu premiera Serge'a Vohora. Mocno krytykował wówczas próby nawiązania stosunków dyplomatycznych z Tajwanem. W grudniu 2004 zgłosił wobec rządu Vohora wotum nieufności, w wyniku którego jego gabinet został obalony[1]. W nowym gabinecie, na którego czele stanął Ham Lini, objął 13 grudnia 2004 stanowisko wicepremiera i ministra spraw zagranicznych[2]. 29 lipca 2007 został usunięty z urzędu z powodu oskarżeń jego współpracowników o oszustwa i kradzież środków publicznych[3].

W wyborach parlamentarnych z 2 września 2008 Ludowa Partia Postępu zdobyła 4 mandaty i znalazła się w opozycji, jako część koalicji Sojusz. W marcu 2009 Kilman został mianowany liderem całej opozycji[4].

18 listopada 2009 powrócił do rządu po tym, jak premier Edward Natapei zaprosił do koalicji opozycyjny dotąd Sojusz w miejsce Zjednoczonej Partii Narodowej (VNUP) oraz Partii Republikańskiej (VRP), które planowały uchwalenie wotum nieufności przeciw premierowi. W rządzie Natapei objął stanowisko wicepremiera i ministra handlu[5][6].

2 grudnia 2010 został mianowany nowym szefem rządu, po uchwaleniu przez parlament wotum nieufności wobec rządu premiera Natapei, który przebywał wówczas poza granicami kraju, uczestnicząc w szczycie klimatycznym w Cancún[7][8].

Również jego gabinet został odsunięty od władzy w wyniku parlamentarnego głosowania nad wotum nieufności 24 kwietnia 2011. Za jego przyjęciem opowiedziało się 26 z 52 deputowanych. Nowym szefem rządu został wybrany po raz kolejny Serge Vohor[9][10].

Kilman odwołał się jednak do sądu. 13 maja 2011 Sąd Apelacyjny anulował mianowanie Vohora na stanowisko premiera, uznając jego wybór za niekonstytucyjny. Sąd uznał, że jego wybór odbył się w oparciu o zwykłą większość głosów (26 z 52), a nie wymaganą przez konstytucję większość bezwzględną (co najmniej 27 spośród 52 głosów). W rezultacie Kilman powrócił na stanowisko szefa rządu[11].

16 czerwca 2011, decyzją sądu, wybór Sato Kilmana na stanowisko premiera 2 grudnia 2010 uznany został za nieważny, co skutkowało natychmiastowym złożeniem urzędu. Sąd uznał, że głosowanie nad powołaniem jego rządu odbyło się z naruszeniem przepisów konstytucji, gdyż nie było tajne. Pełniącym obowiązki szefa rządu, do czasu wyboru przez parlament nowego premiera, został były premier Edward Natapei, który złożył wniosek w tej sprawie do sądu, a ministrowie z jego ówczesnego gabinetu powrócili na swoje dawne stanowiska[12]. Kilman powrócił w ten sposób na zajmowane wówczas stanowisko wicepremiera i ministra handlu.

26 czerwca 2011 został wybrany przez parlament po raz kolejny na urząd szefa rządu. Za jego kandydaturą opowiedziało się 29 deputowanych, podczas gdy 23 poparło kandydaturę Serge'a Vohora[13]. Następnego dnia premier Kilman powołał swój rząd, w którym stanowiska objęli wszyscy byli ministrowie[14]. Po rezygnacji z urzędu, jego następcą 23 marca 2013 został Moana Carcasses Kalosil.

Przypisy

  1. Vanuatu tosses out the Vohor Government. Radio New Zealand International, 10 grudnia 2004. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  2. Vanuatu restates commitment to good governance. Radio New Zealand International, 14 grudnia 2004. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  3. VANUATU: Deputy PM sacked over fraud allegations. ABC Online, 31 lipca 2007. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  4. Vanuatu opposition name Kilman as new leader. Radio New Zeland International, 4 marca 2009. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  5. Vanuatu PM removes two political parties from his coalition government. Islands Business, 18 listopada 2009. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  6. Vanuatu PM counters challenge with major reshuffle. Radio New Zealand International, 18 listopada 2009. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  7. Vanuatu’s Natapei ousted in no confidence challenge. Radio New Zeland International, 2 grudnia 2010. [dostęp 2010-12-02]. (ang.).
  8. Vanuatu PM Natapei ousted in no confidence vote. BBC News, 2 grudnia 2010. [dostęp 2010-12-02]. (ang.).
  9. New look Vanuatu government sworn in. rnzi.com, 25 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-26]. (ang.).
  10. Ousted Vanuatu government plans legal challenge of no-confidence motion. rnzi.com, 25 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-26]. (ang.).
  11. Appeal court restores Kilman as Vanuatu prime minister. rnzi.com, 13 maja 2011. [dostęp 2011-05-15]. (ang.).
  12. Vanuatu has its fifth change of leader in ten months. rnzi.com, 16 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-16]. (ang.).
  13. Kilman elected Vanuatu PM - ten days after ouster by court. rnzi.com, 27 czerwca 2011. [dostęp 2011-07-03]. (ang.).
  14. Vanuatu’s new PM reinstates cabinet. rnzi.com, 27 czerwca 2011. [dostęp 2011-07-03]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Sato Kilman (cropped).jpg
(c) Department of Foreign Affairs and Trade website – www.dfat.gov.au, CC BY 3.0 au
Hon Meltek Sato Kilman Livtuvanu