Saturn LX
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, Jan Kleyna[1] |
| Data odkrycia | 7 października 2019[1] |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2004 S 29 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka | 17 470 700 km[2] |
| Mimośród | 0,472[2] |
| Perycentrum | 9 507 518 km[2] |
| Apocentrum | 24 455 447 km[2] |
| Okres obiegu | 858,77 d[2] |
| Nachylenie do ekliptyki | 44,43°[2] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa | ~4 km[2] |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | |
Saturn LX (oznaczenie tymczasowe S/2004 S 29) – mały księżyc Saturna, odkryty przez Scotta S. Shepparda, Davida Jewitta i Jana Kleynę na podstawie 22 obserwacji prowadzonych Teleskopem Subaru w latach 2004–2007[1]. Jego odkrycie zostało ogłoszone 7 października 2019 roku[3] w biuletynie elektronicznym Minor Planet Electronic Circular 2019-T136[1].
Stałe oznaczenie nadano mu w sierpniu 2021 roku[4].
Należy do grupy inuickiej księżyców nieregularnych, poruszających się ruchem prostym (zgodnym z obrotem planety).
Zobacz też
- Księżyce Saturna
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
Przypisy
- ↑ a b c d e MPEC 2019-T136 : S/2004 S 29, minorplanetcenter.net [dostęp 2022-06-04].
- ↑ a b c d e f g h Scott S. Sheppard - SaturnMoons, sites.google.com [dostęp 2022-06-04] (pol.).
- ↑ Planetary Satellite Discovery Circumstances, ssd.jpl.nasa.gov [dostęp 2022-06-04].
- ↑ M.P.C. 133821. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2021-08-10. [dostęp 2022-06-05].
| Księżyce pasterskie (6) | |
|---|---|
| Księżyce koorbitalne (2) | |
| Pierścień G (1) | |
| Alkyonidy (3) | |
| Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4) | |
| Duże zewnętrzne (4) | |
| Grupa inuicka (8) | |
| Grupa nordycka (46) |
|
| Grupa galijska (5) | |
| Orbita wyznaczona z dużą niepewnością |
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia
- ciała niebieskie
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Saturn Cassini-Huygens (NASA)
Instrument: Imaging Science Subsystem - Narrow Angle
Saturn's peaceful beauty invites the Cassini spacecraft for a closer look in this natural color view, taken during the spacecraft's approach to the planet. By this point in the approach sequence, Saturn was large enough that two narrow angle camera images were required to capture an end-to-end view of the planet, its delicate rings and several of its icy moons. The composite is made entire from these two images.
Moons visible in this mosaic: Epimetheus (116 kilometers, 72 miles across), Pandora (84 kilometers, 52 miles across) and Mimas (398 kilometers, 247 miles across) at left of Saturn; Prometheus (102 kilometers, 63 miles across), Janus (181 kilometers, 113 miles across) and Enceladus (499 kilometers, 310 miles across) at right of Saturn.
The images were taken on May 7, 2004 from a distance of 28.2 million kilometers (17.6 million miles) from Saturn. The image scale is 169 kilometers (105 miles) per pixel. Moons in the image have been brightened for visibility.
The Cassini-Huygens mission is a cooperative project of NASA, the European Space Agency and the Italian Space Agency. The Jet Propulsion Laboratory, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Cassini-Huygens mission for NASA's Office of Space Science, Washington, D.C. The Cassini orbiter and its two onboard cameras, were designed, developed and assembled at JPL. The imaging team is based at the Space Science Institute, Boulder, Colo.
For more information, about the Cassini-Huygens mission visit, http://saturn.jpl.nasa.gov and the Cassini imaging team home page, http://ciclops.org.