Boeing Insitu ScanEagle
 ScanEagle przygotowany do startu z katapulty, Irak | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Boeing |
| Typ | |
| Konstrukcja | kompozytowa |
| Załoga | 0 |
| Historia | |
| Data oblotu | 20 czerwca 2002 |
| Lata produkcji | 2005 wprowadzony na uzbrojenie |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 x silnik tłokowy |
| Moc | 0,97 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 3,1 m |
| Długość | 1,2 m |
| Szerokość kadłuba | 0,2 m |
| Masa | |
| Własna | 12 kg |
| Użyteczna | 2 kg |
| Startowa | 18 kg |
| Paliwa | 4,3 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 130 km/h |
| Prędkość patrolowa | 90 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 150 m/min |
| Pułap | 5000 m |
| Długotrwałość lotu | 20 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA, Australia, Kanada, Polska, | |
ScanEagle – taktyczny, rozpoznawczy, bezzałogowy aparat latający (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez amerykańską firmę Boeing i Insitu, Inc.
Historia
ScanEagle powstał jako efekt kooperacji pomiędzy firmami Insitu i Boeing Defence, Space & Security. Aparat jest rozwinięciem innego produktu firmy Insitu, bezzałogowego, cywilnego samolotu SeaScan, który był używany do monitorowania pogody, a powstał pod koniec lat 90. XX wieku. Samolot miał być używany między innymi również do śledzenie ławic tuńczyków i przekazywania tych informacji rybakom. Obie firmy rozpoczęły współpracę w lutym 2002 roku a efektem owej współpracy był oblot ScanEagle w czerwcu tego samego roku. Zakres zmian wprowadzonych w konstrukcji w celu przystosowania jej do wypełniania nowych zadań, obejmował przede wszystkim zestaw nowych czujników oraz instalację kodowanego łącza wymiany danych. W 2008 roku Insitu została w całości wykupiona przez Boeinga i stała się jego spółką zależną[1].
Konstrukcja
ScanEagle jest bezogonowym, zbudowanym z kompozytów samolotem rozpoznawczym. Umieszczony w tyle kadłuba silnik tłokowy napędza dwułopatowe śmigło pchające. W dziobie aparatu zamontowana jest stabilizowana głowica z wyposażeniem obserwacyjnym. ScanEagle startuje z pneumatycznej katapulty, która nadaje mu prędkość 25 m/s. Lądowanie następuje z wykorzystaniem urządzenia zwanego Skyhook, jest to słup o wysokości 15 metrów, do którego przyczepiona jest lina, którą przechwytuje ScanEagle i w ten sposób znajduje się na ziemi. Na wyposażeniu aparatu znajduje się kamera telewizyjna wysokiej rozdzielczości oraz kamera termowizyjna. Możliwe jest również przenoszenie urządzeń do wykrywania biologicznych i chemicznych skażeń, anomalii magnetycznych i laserowego dalmierza, podświetlającego cel. Aparat może podczas całego lotu być kierowany ze stanowiska kontroli znajdującego się na ziemi lub wykonywać lot autonomicznie, według wcześniej zaplanowanej trasy z wykorzystaniem odbiornika GPS znajdującego się na pokładzie oraz systemu kontroli lotu Guidestar 111. W 2007 roku przeprowadzono próby z systemem wykrywania strzelców wyborowych przez urządzenie ShotSpotter przenoszone przez ScanEagle a w 2008 roku z zamontowanym na pokładzie radarem z syntetyczną aperturą - Nano-SAR.
Służba
W sierpniu 2004 roku prototyp ScanEagle rozpoczął loty operacyjne na rzecz US Marine Corps nad Irakiem. Rok później maszyna weszła oficjalnie na uzbrojenie sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych gdy wraz z przejęciem jej przez US Navy, która zaczęła wykorzystywać ScanEagle do rozpoznania taktycznego, rozpoznawania niezidentyfikowanych jednostek i kontrolowania platform wiertniczych w Zatoce Perskiej. ScanEagle znalazł się na wyposażeniu amerykańskich sił specjalnych oraz formacji kanadyjskich i australijskich, które wykorzystywały go do lotów operacyjnych w Iraku i Afganistanie. Skuteczność i prostota systemu znalazła uznanie w oczach wielu zagranicznych odbiorców. System znalazł się na wyposażeniu co najmniej 22 krajów poza Stanami Zjednoczonymi. W samych Stanach, do grona użytkowników dołączyły United States Air Force. Jedne z egzemplarzy został przejęty przez Iran, który bez autoryzacji producenta skopiował rozwiązania zastosowane w ScanEagle tworząc własny aparat Jasir[1].
Służba w Wojsku Polskim
W listopadzie 2009 roku rozpoczęto negocjację z producentem aparatów, mające na celu pozyskanie w formie leasingu z opcją zakupu. Negocjację rozpoczęto w ramach tzw. pilnej potrzeby operacyjnej. Zakończone sukcesem rozmowy doprowadziły do zakupu w lutym 2010 roku jednego zestawu ScanEagle składającego się z dziesięciu aparatów[2]. Na przełomie 2010/2011 roku trafiły one do Afganistanu. Polska jako pierwszy kraj w Europie stała się użytkownikiem jak i właścicielem systemu. Zakup został w całości sfinansowany przez stronę amerykańską poprzez program zagranicznej pomocy militarnej (Foreign Military Financing) a użytkownikami systemu została JW Nil[3]. 17 września 2013 roku amerykański Departament Obrony oraz producent aparatu, firma Insitu, Inc., podpisali umowę, w ramach której do Polski zostaną dostarczone nowe głowice optoelektroniczne, części zamienne oraz stacje naprowadzające[4].
Przypisy
- ↑ a b Maciej Szopa, Scan Eagle i BlackJack - bezzałogowce polskich Wojsk Specjalnych, „Wojsko i Technika”, nr 6 (2018), s. 50-56, ISSN 2450-1301
- ↑ Tomasz Kwasek, Bezzałogowe systemy powietrzne dla Wojsk Lądowych i Wojsk Specjalnych w latach 2001-2017, „Lotnictwo”, nr 3 (2018), s. 45-49, ISSN 1732-5323
- ↑ Tomasz Dmitruk, Dwie dekady w NATO - modernizacja techniczna Sił Zbrojnych RP [3], „Nowa Technika Wojskowa”, nr 11 (2018), s. 8-17, ISSN 1230-1655
- ↑ Fundusze na polskie Scan Eagle, „Lotnictwo”, nr 11 (2013), s. 4, ISSN 1732-5323
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
AL ASAD, Iraq--ScanEagle UAV sits on the catapult prior to launch. A small detachment of Marines and civilians is deployed here to provide intelligence, surveillance, and reconnaissance in western Iraq. The detachment is from Marine Unmanned Aerial Vehicle Squadron 2, 2nd Marine Aircraft Wing, Cherry Point, North Carolina. ScanEagle weighs approximately 40 pounds and has a 10-foot wingspan. The aircraft operates with a small engine, requiring a small amount fuel. Its 4-foot frame can remain airborne for more than 10 hours. Each drone is launched using a catapult system, which makes it runway independent and perfect for forward operating forces.
ATLANTIC OCEAN (Nov. 14, 2007) The ScanEagle unmanned aerial vehicle is recovered from flight aboard the guided-missile destroyer USS Oscar Austin (DDG 79). Oscar Austin is en route to the Central Command area of responsibility to support maritime security operations in the region as part of the Harry S. Truman Carrier Strike Group. U.S. Navy photo by