Schießwolle 36

Schießwolle 36 – niemiecki kruszący materiał wybuchowy, mieszanina wybuchowa używana do napełniana głowic torpedowych w czasie II wojny światowej (zamiennie z Schießwolle 18)[1].

Wywodził się z mieszaniny trotylu i heksylu, opatentowanej w 1909 roku przez Otto Freiherra von Schroetter z Oberschlesische AG für Fabrikation von Lignose w Krupskim Młynie. Szczególną cechą mieszanki była wysoka stabilność. Był to pierwszy znany materiał wybuchowy stworzony specjalnie jako niewrażliwy na trafienia pociskami lub odłamkami. Materiał wybuchowy von Schroettera był używany w niemieckich głowicach torpedowych w czasie I wojny światowej, a ulepszone przez dodanie aluminium wersje - podczas II wojny światowej. Dodatek aluminium przyczyniał się do tworzenia większego bąbla gazowego po eksplozji torpedy. Materiały te określane jako Schießwolle (co oznacza bawełnę strzelniczą stosowaną niegdyś jako ładunek torped; nazwę utrzymano dla dezinformacji) nie eksplodowały, ale spalały się spokojnie nawet po trafieniu pociskami kal. 20 mm[2].

Schießwolle 36 składał się z 67% trotylu, 25% proszku aluminiowego i 8% heksylu[3]. Podobne w składzie były:

  • Schießwolle 18 – 60% trotylu, 16% proszku aluminiowego i 24% heksylu[3]
  • Schießwolle 39 – 45% trotylu, 25% proszku aluminiowego, 5% heksylu i 30% azotanu amonu[3].

Zobacz też

  • Torpex – materiał wybuchowy o podobnym składzie i zastosowaniu

Przypisy

  1. ↑ Eberhard Rössler: Die Torpedos der deutschen U-Boote: Entwicklung, Herstellung und Eigenschaften der deutschen Marine-Torpedos. Herford: Koehler, 1984, s. 86. ISBN 3-7822-0328-3. (niem.)
  2. ↑ Ernst‐Christian Koch. Insensitive Munition. „Propellants, Explosives, Pyrotechnics”. 41 (3). s. 407. John Wiley & Sons. ISSN 1521-4087. 
  3. ↑ a b c Josef Köhler, Rudolf Meyer, Homburg Axel: Explosivstoffe. Wenheim: John Wiley & Sons, 2008, s. 251. ISBN 3-527-28864-3.