Schronisko PTTK „Andrzejówka”

Schronisko PTTK „Andrzejówka”

(c) Radwa z polskiej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0 Schronisko PTTK „Andrzejówka” zimą
Państwo	Polska
Pasmo	Góry Suche, cz. Gór Kamiennych, Sudety
Wysokość	780 m n.p.m.
Data otwarcia	1933
Właściciel	PTTK
Położenie na mapie Sudetów Schronisko PTTK „Andrzejówka”
50°41′05,97″N 16°16′39,83″E/50,684992 16,277731
Strona internetowa

Schronisko PTTK „Andrzejówka” od południa

Andrzejówka od północnego zachodu

Schronisko PTTK „Andrzejówka” – schronisko położone na Przełęczy Trzech Dolin pod szczytem Waligóry (936 m n.p.m.) w Górach Suchych, cz. Gór Kamiennych w Sudetach Środkowych. Do schroniska można dojechać autobusem linii nr 12 komunikacji miejskiej w Wałbrzychu

Historia

Schronisko zostało otwarte 21 października 1933 przez towarzystwo turystyczne z Wałbrzycha WGV z inicjatywy jego prezesa, aptekarza Andreasa Bocka, od którego imienia nazwano je Andreasbaude. Projektantem był wałbrzyski architekt F. W. Kronke, a autorem wystroju wnętrz H. Brochenberger, roboty murarskie wykonała firma Becker&Bergman z Wałbrzycha, a konstrukcje drewniane wałbrzyska firma Patrick. Był to nowoczesny obiekt wyposażony we wszystkie instalacje. W momencie otwarcia w obiekcie było 220 miejsc gastronomicznych w 3 salach jadalnych oraz 25 miejsc noclegowych – 3 pokoje 1-osobowe, 8 pokoi 2-osobowych oraz 2 pokoje 3-osobowe. Nocleg kosztował 1,75 – 2,25 marki. Pierwszymi właścicielami było małżeństwo O. i M. Rübartsch – szynkarze spod Dusznik.

W 1936 przez dwa tygodnie mieszkała w „Andrzejówce” królowa holenderska Wilhelmina z córką księżną Julianą.

W 1944 obiekt zajęły władze nazistowskie i przekazały Hitlerjugend, jako miejsce odpoczynku i szkolenia. W styczniu 1945 przejął je Wehrmacht na siedzibę grupy obrony przeciwlotniczej.

W maju 1945 rodzina Rübartsch opuściła obiekt, przejęło je Dolnośląskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego jako dom kolonijny, a w 1948 wałbrzyski oddział PTT (choć nadal służył jako miejsce organizowania kolonii). Oficjalne otwarcie jako schroniska PTTK nastąpiło w 1953, obiektowi nadano imię Mirosława Krajewskiego, jednak ta nazwa nie przyjęła się wśród turystów. W 1955 zaadaptowano sąsiedni budynek jako część noclegową i zwiększono w ten sposób liczbę miejsc do 100. Obecnie ten budynek jest opuszczony i nieużywany.

W 1968 obok „Andrzejówki” powstały pierwsze wyciągi narciarskie, a w 1978 odbył się pierwszy Bieg Gwarków. W 1981 na ścianie schroniska odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci znakarza Jerzego Cholewickiego.

W sierpniu 2009 schronisko zajęło piąte miejsce w rankingu schronisk górskich PTTK, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej n.p.m.^[1] Dwa lata później, w sierpniu 2011 zajęło drugie miejsce w drugiej edycji rankingu^[2], natomiast w 2013 roku, w trzeciej edycji, zajęło pierwsze miejsce^[3].

Bufet w „Andrzejówce”

Gospodarze i kierownicy

• O. Rübartsch
• bracia Marcinkowscy
• rodzina Pohribniaków

Szlaki turystyczne

Węzeł szlaków przy Andrzejówce

Konne:

• z Nowej Rudy do Bukówki (Główny Sudecki Szlak Konny)

Piesze:

• czerwony z Jedliny do Sokołowska (Główny Szlak Sudecki im. M. Orłowicza),
• żółty z Głuszycy do Sokołowska,
• zielony z Wałbrzycha do Unisławia Śląskiego,
• niebieski z Mieroszowa do Rybnicy,
• czarny do Przełęczy Pod Szpiczakiem.

Rowerowe górskie (wyznakowane w 2004 roku przez gminę Głuszyca):

• zielony wokół Głuszycy,
• niebieski z Radosnej do Trzech Strug.

Narciarski:

• czerwony prowadzący do schroniska Zygmuntówka na Przełęczy Jugowskiej w Górach Sowich.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Artykuł o schronisku PTTK Andrzejówka na stronach COTG PTTK
• Materiały archiwalne poświęcone Schronisku PTTK Andrzejówka na łamach serwisu Gmina Mieroszów Dawniej i Dziś. mieroszow.vel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-25)].
• Autobusem miejskim do Rybnicy Leśnej i Andrzejówki
• Galeria zdjęć