Schronisko Sowa

Schronisko Sowa

Schronisko Sowa od zachodu
Państwo	Polska
Pasmo	Góry Sowie
Wysokość	900 m n.p.m.
Data otwarcia	1897
Właściciel	prywatny
Położenie na mapie Sudetów Schronisko Sowa
50°40′16″N 16°28′49″E/50,671111 16,480278
Strona internetowa

Schronisko Sowa od południa

Schronisko Sowa (niem. Eulenbaude) - schronisko turystyczne położone na wysokości 900 m n.p.m. w Górach Sowich pomiędzy szczytem Wielkiej Sowy a schroniskiem Orzeł i Przełęczą Sokolą.

Historia

Z inicjatywą budowy w tym miejscu schroniska wystąpił walimski fabrykant Carl Wiesen. Obiekt uruchomił w 1897 Związek Towarzystw Górskich na Wielkiej Sowie (niem. Verband der Gebirgsvereine an der Eule). Początkowo schronisko miało prosty kształt - drewniany budynek, kryty dwuspadowym dachem, ustawiony na kamiennej podmurówce. W jego wnętrzu były dwie sale gościnne (jedna związkowa), oraz jeden duży i cztery małe pokoje dla turystów z ośmioma miejscami noclegowymi. Początkowo czynne było tylko do jesieni, później zaczęło funkcjonować przez cały rok. W 1898 uruchomiono bufet^[1].

Aby wybudować schronisko VGE musiało zaciągnąć pożyczkę oraz wyemitować papiery wartościowe - ogólny koszt konstrukcji wyniósł 12 tysięcy marek (dwukrotnie więcej niż zakładano). Cały czas trwały prace przy obiekcie: najpierw ocieplono ściany i zamontowano okiennice, w 1900 doprowadzono wodę oraz zainstalowano piorunochron. W 1910 schronisko rozbudowano poprzez dobudowanie oszklonego pomieszczenia. W 1914 Eulenbaude częściowo strawił pożar^[1].

Obiektem administrowało Towarzystwo Sowiogórskie z Dzierżoniowa. Wśród dzierżawców swoją funkcję najdłużej sprawował Fritz Nikolaus, prowadzący schronisko od 1915 do 1940. W okresie międzywojennym konieczna była kolejna rozbudowa i modernizacja - oszklono werandę, zbudowano toalety, doprowadzono elektryczność, wybudowano kolejną werandę i murowaną altanę. Eulenbaude posiadało centralne ogrzewanie i bieżącą wodę.

Schronisko było bardzo popularne wśród turystów, ale właściciele byli nastawieni raczej na spacerowiczów, niż osoby chcące zatrzymać się na noc. W części gastronomicznej znajdowało się 300 miejsc, natomiast liczba łóżek wynosiła jedynie 11 do 16.

Po II wojnie światowej budynek przejął Fundusz Wczasów Pracowniczych i otworzył tutaj Dom Wczasowy "Marysieńka". W późniejszym okresie obiekt wyremontowano i ponownie otwarto dla turystów, korzystając ze statusu gospodarstwa agroturystycznego. W 2018 dotychczasowym gospodarzom wypowiedziano umowę dzierżawy, w wyniku czego do końca czerwca 2022 roku, po 25 latach działalności ma nastąpić zamknięcie obiektu dla turystów^[1].

Turystyka

• z Przełęczy Jugowskiej przez Wielką Sowę od wschodu lub z Sokołowska przez Wolarz od zachodu
• z Sokolca lub w dół z Wielkiej Sowy.
• Przełęcz Jugowska - platforma widokowa pod Kozią Równią - Przełęcz Kozie Siodło - Schronisko Sowa^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Przerwa Tomasz, Odkryli dla nas piękno gór. Trzy sudeckie organizacje górskie 1881-1945: Verband der Gebirgsvereine an der Eule, Waldenburger Gebirgsverbad, Zobtengebirgsverein, Toruń 2003