Schronisko i wieża widokowa na Przedniej Kopie

Wieża widokowa na Przedniej Kopie
Ilustracja
Wieża i schronisko na Przedniej Kopie
Państwo Polska
GóraPrzednia Kopa
Wysokość496 m n.p.m.
TypWieża
Wysokość obiektu22 m
Data otwarcia1898 r.
Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wieża widokowa na Przedniej Kopie”
Ziemia50°18′03″N 17°21′57″E/50,300833 17,365833
Galeria: schronisko i kościół
Schronisko na Przedniej Kopie
Kościół pw. św. Anny na Przedniej Kopie
Kościół pw. św. Anny na Przedniej Kopie
Kościół pw. św. Anny na Przedniej Kopie

Schronisko i wieża widokowa na Przedniej Kopie (496 metrów n.p.m.) – obiekty wybudowane w I połowie XX wieku w okolicy Głuchołaz, na Dolnym Śląsku. W tym okresie miasto było popularnym uzdrowiskiem, do którego zjeżdżało wielu turystów i kuracjuszy.

W latach 70. XIX wieku grupa mieszkańców założyła Promenadeverein (Towarzystwo Promenadowe), mające promować Głuchołazy w celu uzyskania przez nie statutu uzdrowiska. Początkowo oznaczono sieć tras spacerowych na pobliską Przednią Kopę (niem. Vorder-Koppe). W 1898 r. wybudowano na szczycie kamienną wieżę widokową Hohenzollernwarte (w 1902 r. powstała druga wieża widokowa w okolicy Głuchołaz – drewniana, na Średniej Kopie). Wieża wysoka na 16,5 metra przypominała średniowieczną warownię i cieszyła się dużym powodzeniem turystów – w ciągu roku od otwarcia odwiedziło ją 7 tysięcy osób.

Wkrótce przy wieży stanął prowizoryczny bufet, dzierżawiony od 1901 r. przez miejscowego cukiernika Paula Galle. W 1926 r. rozpoczął on obok wieży budowę schroniska turystycznego Holzbergbaude (od Holzberg - Góry Chrobrego). Władze Głuchołaz udzieliły mu pożyczki oraz bezpłatnego drewna i kamienia. Otwarty w 1927 r. obiekt stał na miejskim gruncie. Posiadał kuchnię, pomieszczenia gospodarcze, bufet z salą na 80 osób i dużą salą do zabaw dla 300 osób. Na gości czekało 5 pokoi z 8 łóżkami. W środku było centralne ogrzewanie oraz oświetlenie elektryczne.

Po II wojnie światowej schronisko zdewastowano, z kolei wieżę obniżono o 5 metrów na polecenie władz wojskowych. W 1959 r. schronisko zaczęto remontować, a rok później otwarto je jako Dom Wycieczkowy, prowadzony przez Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Turystyczne z Opola. Podczas prac remontowych dokonano wielu zmian – m.in. sala restauracyjna miała teraz niemal całkowicie przeszklone ściany, co spowodowało nie tylko utratę klimatu górskiego schroniska, ale również duże problemy z utrzymaniem ciepła w zimie.

Na początku lat 90. budynek przekazano osobie prywatnej, ale w 1996 r. spłonął. Od 2004 r. posiada nowego właściciela. Do 2017 roku pozostawało w stanie ruiny, w tymże roku obiekt kupił Bronisław Łanowski z USA i poddał go rewitalizacji (w 2021 roku inwestycja była niemal zakończona)[1]. Wieża widokowa istnieje do dnia dzisiejszego, lecz jest niedostępna dla turystów.

Piesze szlaki turystyczne

Przypisy

  1. Krzysztof Strauchmann: Schronisko na Górze Chrobrego w Głuchołazach odzyskuje świetność, ale w tym sezonie jeszcze nie ruszy. W: naszemiasto.pl Nysa [on-line]. Polska Press, 2021-07-18. [dostęp 2021-11-10].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Sudety mapa.png
Mapa Sudetów
POL Szlak czerwony.svg
Czerwony szlak turystyczny.
POL Szlak żółty.svg
Żółty szlak turystyczny.
Lomiczka Old 01.jpg
Schronisko "Nad Łomniczką"
Kosciol Anny na Parkowej Gorze1.jpg
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kościół pw. św. Anny na Parkowej Gorze
Kosciol Anny na Parkowej Gorze2.jpg
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kościół pw. św. Anny na Parkowej Gorze
Kosciol Anny na Parkowej Gorze.jpg
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kościół pw. św. Anny na Parkowej Gorze
Schronisko na Parkowej Gorze.jpg
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Schronisko na Parkowej Górze