Schronisko na Szrenicy
| ||
Schronisko w 2018 roku | ||
Państwo | Polska | |
Pasmo | Karkonosze, Sudety | |
Wysokość | 1362 m n.p.m. | |
Data otwarcia | 1922[1] | |
Właściciel | p. Kłopotowscy | |
50°47′31,14″N 15°30′49,13″E/50,791983 15,513647 | ||
Strona internetowa |
Schronisko na Szrenicy – wysokogórskie schronisko turystyczne w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy.
Położenie
Schronisko położone jest na wysokości 1362 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy, na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, na szczycie Szrenicy[1]. Schronisko na Szrenicy to duży masywny murowany budynek zbudowany na kopulastym szczycie Szrenicy, 60 m powyżej głównego grzbietu Karkonoszy[1]. Należy do największych wysokogórskich schronisk w Karkonoszach[1].
Historia
Pierwsze schronisko na Szrenicy wybudowano dopiero w latach 1921-1922 po nieprzedłużeniu koncesji przez władze czechosłowackie Franzowi Endlerowi, właścicielowi pobliskiego schroniska Endlerbaude (Vosecka bouda)[1]. Podobnie jak inne budowle w Karkonoszach, budynek zbudowano w przeważającej części z drewna. Zaprojektowany został przez jeleniogórskich architektów - braci Albert[1]. Do 1945 nosił on nazwę Reifträgerbaude, choć sporadycznie pojawiała się też nazwa Deutschböhmerhaus.
Lokalizacja obiektu, powodowana czynnikami politycznymi (niemal na granicy niemiecko-czechosłowackiej), nie była zbyt korzystna - panują w tym miejscu silne wiatry, długotrwałe opady oraz zjawisko szadzi. Budynek był dwupiętrowy o potężnej, surowej bryle, posiada czterospadowy, naczółkowy dach. Parter został podmurowany. Franz Endler gospodarzył w schronisku do śmierci w 1930, a później jego syn Kurt.
Po II wojnie światowej w schronisku mieściła się strażnica WOP, w 1951 zostało obiektem PTTK. Liczba miejsc stale się zmniejszała (ze 100 do ledwo 10 plus 30 w części gastronomicznej w 1967), podobnie jak standard usług. W 1967 zamknięto je z powodu złego stanu technicznego. W styczniu 1972 pożar zniszczył 70% powierzchni dachu[1].
W 1973 rozpoczęto remont, który trwał jednak bardzo długo, bo aż do 1991. W 1992 ruinę kupili prywatni właściciele - rodzina Kłopotowskich. 19 grudnia tego roku odbyło się ponowne, uroczyste otwarcie.
Poniżej schroniska na północno-wschodnim stoku Szrenicy mieści się górna stacja wyciągu krzesełkowego ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę[1].
Wyposażenie schroniska
- 90 miejsc noclegowych w pokojach od 2 do 15 osobowych,
- sale jadalne i konferencyjne,
- bufet.
Turystyka
Do schroniska prowadzi znakowany szlak turystyczny[2]:
- czarny – prowadzący od granicy państwowej (gdzie biegnie Główny Szlak Sudecki z Hali Szrenickiej na Śnieżkę) do skał Końskie Łby.
- 300 m od schroniska znajdowało się turystyczne przejście graniczne do Czech.
- Przy schronisku punkt widokowy, z którego roztacza się panorama na Góry Izerskie, Szklarską Porębę, Kotlinę Jeleniogórską oraz na całe Karkonosze.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 211, 212. ISBN 83-7005-168-5.
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-05-12].
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-168-5.
Linki zewnętrzne
- Schronisko Szrenica
- Schronisko Szrenica - Reifträgerbaude, Berggasthof na portalu polska-org.pl
Media użyte na tej stronie
Mapa Sudetów
Autor:
- Gfi-set01-hostel.png: gfi
- derivative work: Frédéric (talk)
icone de maison ou d'hotel
Czarny szlak turystyczny.
Czerwony szlak turystyczny.
Schronisko "Nad Łomniczką"
Autor: Jacek Halicki, Licencja: CC BY-SA 4.0
Schronisko na Szrenicy