Schwerer Wehrmachtschlepper

Schwerer Wehrmachtschlepper

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Büssing-NAG, Ringhoffer-Tatra
Typ pojazdu	ciągnik półgąsienicowy
Trakcja	półgąsięnicowa
Załoga	1
Historia
Produkcja	1943–1945
Wycofanie	1945
Egzemplarze	ok. 1000
Dane techniczne
Silnik	6-cylindrowy, chłodzony cieczą silnik typu Maybach HL 42TRKMS o mocy 100 KM
Poj. zb. paliwa	240 l
Długość	6,68 m
Szerokość	2,50 m
Wysokość	2,83 m
Masa	10 t
Osiągi
Prędkość	27 km/h
Zasięg	300 km na drodze, 100 km w terenie
Dane operacyjne
Użytkownicy
III Rzesza

Schwerer Wehrmachtschlepper (sWS) – niemiecki ciągnik półgąsienicowy, używany podczas II wojny światowej.

Zamówienie

Armia niemiecka żądała znormalizowanego ciągnika półgąsienicowego, taniego i prostego w produkcji. Waffenamt zamówił w 1942 roku w firmie Büssing-NAG projekt takiego właśnie pojazdu^[1]

Produkcja

Wozy półgąsienicowe są z natury skomplikowanymi konstrukcjami, co powoduje, że proces projektowania jest raczej powolny. Mimo to produkcja nowego ciągnika rozpoczęła się już jesienią 1943 roku w berlińskich zakładach Büssing-NAG i w zakładach Ringhoffer-Tatra w Kolinie. Nie przypisywano mu nigdy numeru Sd.Kfz., a powszechnie nazywany był schwerer Wehrmachtschlepper (ciężki ciągnik armii). W związku z późniejszym wejściem do produkcji, do końca wojny wyprodukowano ich jedynie ok. 1000^[1].

Schwerer Wehrmachtschlepper (gep. Ausf.)

Schwerer Wehrmachtschlepper w planach niemieckiej armii miał być standardowym ciężkim ciągnikiem holowniczym. Nigdy nie osiągnął tego statusu. Jednak z powodu większej ładowności i lepszych właściwości podczas jazdy terenowej w porównaniu z Maultierem, wojsko chciało go wykorzystać w roli transportera uzbrojonego w wyrzutnię rakietową Nebelwerfer, co nastąpiło w połowie 1944 roku. Kadłub został opancerzony w podobny sposób jak w pojeździe 15 cm Panzerwerfer 42 auf Selbstfahrlafette. Zamontowano również na nim 10-lufową wyrzutnię Nebelwerfer 42. Pojazdy na podwoziu sWS mogły dodatkowo zabierać większą ilość amunicji niż pojazdy na podwoziu Maultiera. Inna opancerzona kabina została zaprojekotwana dla wersji z rozkładanymi burtami, która stanowiła doskonałą platformę dla działa przeciwlotniczego 3,7 cm FlaK 43 L/89 kalibru 37 mm. Obie wersje pojazdu weszły do służby w połowie 1944 r. i pozostały w niej do końca wojny^[2] .

Przypisy

Bibliografia

• David Doyle: Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej. Poznań (Polska): Vesper, 2005 (świat), 2012 (Polska). ISBN 978-83-7731-080-9.