Scoliocentra nigrinervis
| Scoliocentra nigrinervis | |||
| (Wahlgren, 1918) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | muchówki łękoryse | ||
| Nadrodzina | Sphaeroceroidea | ||
| Rodzina | błotniszkowate | ||
| Podrodzina | Heleomyzinae | ||
| Plemię | Heleomyzini | ||
| Rodzaj | Scoliocentra | ||
| Podrodzaj | Scoliocentra (Leriola) | ||
| Gatunek | Scoliocentra (Leriola) nigrinervis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Scoliocentra nigrinervis – gatunek muchówki z rodziny błotniszkowatych i podrodziny Heleomyzinae.
Gatunek ten opisany został w 1918 roku przez Einara Wahlgrena jako Helomyza nigrinervis[1].
Muchówka o ciele długości od 4,25 do 5 mm. Na głowie ma jedną parę wewnętrznych szczecinek ciemieniowych[2]. Głaszczki jej są jednobarwne. Czułki mają pierwszy człon biczyka pomarańczowy z brązowym wierzchołkiem[3]. Tułów jej cechuje się obecnością szczecinek na propleurach, kilkoma szczecinkami na przedpiersiu[2], jedną parą szczecinek na katepisternum, szarożółtym postpronotum oraz nieowłosionymi anepimeronem i zaszwową częścią anepisternum[3]. Użyłkowanie skrzydła odznacza się przyciemnionymi przednimi i tylnymi żyłkami poprzecznymi[2][3]. Tylna para odnóży samca ma uda z grzebykiem szczecinek na stronie wewnętrznej. Odwłok samicy cechuje rozdwojony sternit ósmy. Samiec ma zwężone ku szczytowi przysadki odwłokowe, krótki bazystylus i szeroki, w zarysie okrągławy distystylus[3].
Owad znany z Niemiec, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Szwajcarii, Polski, Czech, Słowacji, Rumunii, Rosji[1] i gór Azji Środkowej[2]. Zalicza się go do gatunków arktyczno-alpejskich lub borealno-górskich. W Polsce znany tylko z dużych wysokości na terenie Beskidu Żywieckiego i uznawany za relikt postglacjalny. Larwy są saprofagiczne. Owady dorosłe są aktywne od listopada do kwietnia i należą do fauny naśnieżnej. Kopulują na wiosnę, zwykle po ustąpieniu pokrywy śnieżnej[3].
Przypisy
- ↑ a b Scoliocentra nigrinervis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-06-25].
- ↑ a b c d K.B. Gorodkov: Family Helomyzidae (Heleomyzidae). W: Keys to The Insects of The European Part of The USSR vol. V Diptera and Siphonaptera part II. G.J. Bei-Bienko, George C. Steyskal (red.). Leiden, New York, København, Koln: E.J. Brill, 1989.
- ↑ a b c d e Agnieszka Soszyńska-Maj, Andrzej Józef Woźnica. Uwagi na temat biologii, systematyki i rozmieszczenia Scoliocentra (Leriola) nigrinervis (WAHLGREN, 1918) w Polsce i Europie (Diptera: Heleomyzidae). „Dipteron”. 28, s. 23–28, 2012. ISSN 1895–4464.