Scolopax

	Scolopax
	Linnaeus, 1758
	; Przedstawiciel rodzaju – słonka zwyczajna (S. rusticola)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	bekasowce
Parvordo	Scolopacida
Nadrodzina	Scolopacoidea
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	słonki
Plemię	Scolopacini
Rodzaj	Scolopax
	Typ nomenklatoryczny
	Scolopax rusticola Linnaeus, 1758
Synonimy
	Rusticola Vieillot, 1816; Rusticula Vieillot, 1818; Rubicola Jameson, 1831; Microptera Nuttall, 1834; Philohela G.R. Gray, 1841; Neoscolopax Salvadori, 1882; Parascolopax Mathews, 1913;
	Rusticola Vieillot, 1816; Rusticula Vieillot, 1818; Rubicola Jameson, 1831; Microptera Nuttall, 1834; Philohela G.R. Gray, 1841; Neoscolopax Salvadori, 1882; Parascolopax Mathews, 1913;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście

Scolopax – rodzaj ptaka z podrodziny słonek (Scolopacinae) w rodzinie bekasowatych (Scolopacidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Australazji, Ameryce Północnej oraz na wyspach wschodniego Atlantyku – Maderze, Azorach i Wyspach Kanaryjskich^[10].

Morfologia

Długość ciała 25–40 cm; masa ciała 116–541 g; rozpiętość skrzydeł 40–66 cm^[10]^[11].

Systematyka

Etymologia

Scolopax: łac. scolopax, scolopacis „bekas, słonka”, od gr. σκολοπαξ skolopax, σκολοπακος skolopakos „słonka”, od ασκαλωπας askalōpas lub ασκαλοπας askalopas „słonka”^[12].
Rusticola: epitet gatunkowy Scolopax rusticola Linnaeus, 1758; łac. rusticula „ptak łowny” wspomniany przez Pliniusza i Marcjalisa, identyfikowany przez niektórych autorów jako cietrzew lub kuropatwa^[12]. Gatunek typowy: Scolopax rusticola Linnaeus, 1758.
Rubicola: wariacja (być może błąd w pisowni) nazwy rodzaju Rusticola Vieillot, 1816^[12]. Gatunek typowy: Scolopax minor J.F. Gmelin, 1789.
Microptera: gr. μικροπτερα mikroptera „o małych skrzydłach”, od μικρος mikros „mały”; πτερος -pteros „-skrzydły”, od πτερον pteron „skrzydło”^[12]. Gatunek typowy: Scolopax minor J.F. Gmelin, 1789.
Philohela: gr. φιλος philos „miłośnik”, od φιλεω phileō „kochać”; ἑλος helos „bagno”^[12]. Gatunek typowy: Scolopax minor J.F. Gmelin, 1789.
Neoscolopax: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Scolopax Linnaeus, 1758^[12]. Gatunek typowy: Scolopax rochussenii Schlegel, 1871.
Parascolopax: gr. παρα para „blisko”; rodzaj Scolopax Linnaeus, 1785^[12]. Gatunek typowy: Scolopax saturata Horsfield, 1821.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[13]:

Scolopax rusticola Linnaeus, 1758 – słonka zwyczajna
Scolopax mira E. Hartert, 1916 – słonka falista
Scolopax saturata Horsfield, 1821 – słonka rdzawa
Scolopax rosenbergii Schlegel, 1871 – słonka nowogwinejska
Scolopax bukidnonensis Kennedy, T. Fisher, Harrap, Diesmos & Manamtam, 2001 – słonka filipińska
Scolopax celebensis Riley, 1921 – słonka celebeska
Scolopax rochussenii Schlegel, 1866 – słonka złotawa
Scolopax minor J.F. Gmelin, 1789 – słonka amerykańska

Przypisy

↑ Scolopax, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 145. (łac.).
↑ L.J.P. Vieillot: Analyse d'une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1817, s. 56. (fr.).
↑ L.J.P. Vieillot. Ornithologie. „Nouveau Dictionnaire d’Histoire Naturelle”. Nouvelle Édition presqn’entièrement refondue et considérablement augmentée. 24, s. 124, 1818. (fr.).
↑ R. Jameson (red.): American ornithology; or, The natural history of the birds of the United States. Cz. 3. Edinburgh: Constable, 1831, s. 98. (ang.).
↑ T. Nuttall: A manual of the ornithology of the United States and of Canada. T. 2: Water birds. Boston: Hilliard, Gary and Company, 1834, s. 192. (ang.).
↑ G.R. Gray: A list of the genera of birds, with their synonyma and an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2nd ed., rev., augm., and accompanied with an index. London: Printed and sold by R. and J.E. Taylor, 1841, s. 90. (ang.).
↑ T. Salvadori. Prodromos ornithologiae papuasiae et moluccarum. „Annali del Museo civico di storia naturale di Genova”. 18, s. 331, 1882. (łac.).
↑ G.M. Mathews: The birds of Australia. T. 3. London: Whiterby, 1913, s. 290. (ang.).
↑ ^a ^b T. Piersma, J. van Gils, P. Wiersma: Family Scolopacidae (Sandpipers, Snipes and Phalaropes). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 489–490. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
↑ J. Fjeldså: Species Accounts of New Species. W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. Specjalna: New Species and Global Index. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 197. ISBN 978-84-96553-88-0. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Etymologia za: James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Scolopacini Rafinesque, 1815 (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-02].

[itis-1] Scolopax, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Linnaeus-2] C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 145. (łac.).

[Vieillota-3] L.J.P. Vieillot: Analyse d'une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1817, s. 56. (fr.).

[Vieillotb-4] L.J.P. Vieillot. Ornithologie. „Nouveau Dictionnaire d’Histoire Naturelle”. Nouvelle Édition presqn’entièrement refondue et considérablement augmentée. 24, s. 124, 1818. (fr.).

[Jameson-5] R. Jameson (red.): American ornithology; or, The natural history of the birds of the United States. Cz. 3. Edinburgh: Constable, 1831, s. 98. (ang.).

[Nuttall-6] T. Nuttall: A manual of the ornithology of the United States and of Canada. T. 2: Water birds. Boston: Hilliard, Gary and Company, 1834, s. 192. (ang.).

[Gray-7] G.R. Gray: A list of the genera of birds, with their synonyma and an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2nd ed., rev., augm., and accompanied with an index. London: Printed and sold by R. and J.E. Taylor, 1841, s. 90. (ang.).

[Salvadori-8] T. Salvadori. Prodromos ornithologiae papuasiae et moluccarum. „Annali del Museo civico di storia naturale di Genova”. 18, s. 331, 1882. (łac.).

[Mathews-9] G.M. Mathews: The birds of Australia. T. 3. London: Whiterby, 1913, s. 290. (ang.).

[Piersma&inni-10] T. Piersma, J. van Gils, P. Wiersma: Family Scolopacidae (Sandpipers, Snipes and Phalaropes). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 489–490. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).

[Fjeldså-11] J. Fjeldså: Species Accounts of New Species. W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. Specjalna: New Species and Global Index. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 197. ISBN 978-84-96553-88-0. (ang.).

[Jobling-12] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Etymologia za: James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-13] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Scolopacini Rafinesque, 1815 (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-02].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne