Scott Lipsky
_(26796026083).jpg) Scott Lipsky 2013 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 sierpnia 1981 |
| Wzrost | 185 cm |
| Gra | praworęczny |
| Status profesjonalny | 2003 |
| Zakończenie kariery | 2018 |
| Trener | Scott McCain |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 315 (20 marca 2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 16 |
| Najwyżej w rankingu | 21 (17 czerwca 2013) |
| Australian Open | QF (2012) |
| Roland Garros | QF (2011) |
| Wimbledon | QF (2012) |
| US Open | SF (2014) |
Scott Lipsky (ur. 14 sierpnia 1981 w Merrick) – amerykański tenisista, zwycięzca French Open 2011 w grze mieszanej.
Kariera tenisowa
Lipsky karierę tenisową rozpoczął w roku 2003. Przez pierwsze lata swojej kariery grywał głównie we turniejach serii ITF Futures i ATP Challenger Tour. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy znaczący wynik odniósł w roku 2007 dochodząc do finału w Los Angeles. Partnerem deblowym Lipsky’ego był wówczas David Martin. Mecz o tytuł przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami.
W roku 2008 Amerykanin na początku sezonu wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour, na kortach twardych w San José, pokonując razem z Martinem braci Bryanów. W dalszych miesiącach rozegrał jeszcze finały w Monachium, Indianapolis oraz Bangkoku (wszystkie w parze z Martinem).
Sezon 2009 Lipsky zakończył z jednym wygranym turniejem, na nawierzchni ziemnej w Estoril (w parze z Erikiem Butoracem), oraz finałem w Auckland (w parze z Leanderem Paesem).
W lipcu 2010 roku odniósł zwycięstwo z Rajeevem Ramem w Atlancie, gdzie w finale pokonali duet Rohan Bopanna-Kristof Vliegen.
W lutym 2011 Amerykanin po raz kolejny zagrał w finale zawodów ATP, na twardych kortach w Johannesburgu. Wspólnie z Rajeevem Ramem przegrali jednak decydujący pojedynek z parą James Cerretani-Adil Shamasdin. Czwarty zawodowy turniej w deblu Amerykanin wygrał z Ramem w tym samym miesiącu w San José. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Amerykanów 6:4, 4:6, 10–8 nad parą Alejandro Falla-Xavier Malisse. Podczas zmagań w Delray Beach z końca lutego, Lipsky wygrał swój piąty deblowy turniej, ponownie grając w parze z Ramem, a w finale pokonali duet Christopher Kas-Alexander Peya. Pod koniec kwietnia Lipsky odniósł zwycięstwo w Barcelonie, tworząc parę z Santiago Gonzálezem. W finale pokonali braci Bryanów. We French Open, wraz z Australijką Casey Dellacquą wygrał grę mieszaną pokonując w finale parę Katarina Srebotnik i Nenad Zimonjić 7:6(6), 4:6, 10–7[1].
W 2012 roku razem z Treatem Hueyem doszedł do finału turnieju w Halle, w którym ulegli Aisamowi-ul-Haq Qureshiemu i Jean-Julienowi Rojer 3:6, 4:6. Następnie w lipcu, razem z Santiago Gonzálezem pokonali Colina Fleminga i Rossa Hutchinsa z wynikiem 7:6(3), 6:3 w finale turnieju w Newport. W następnym miesiącu Lipsku w parze z Meksykaninem wywalczyli tytuł w Winston-Salem.
Pierwszy finał w 2013 roku Amerykanin osiągnął w Oeiras, w parze z Santiago Gonzálezem. Tenisiści w spotkaniu o tytuł pokonali Aisama-ul-Haq Qureshiego i Jeana-Juliena Rojera. Drugi w sezonie tytuł Lipsky wywalczył w Halle, w parze z Gonzálezem.
W 2014 roku Lipsky razem z Gonzálezem obronili tytuł w Oeiras. Zawodnicy w meczu mistrzowskim wygrali z parą Pablo Cuevas–David Marrero. W maju debel triumfował z zawodach w Düsseldorfie, gdzie w meczu mistrzowskim pokonali Martina Emmricha i Christophera Kasa z wynikiem 7:5, 4:6, 10–3. Dwudziesty finał w karierze Lipsky osiągnął w połowie czerwca w ’s-Hertogenbosch, jednak mecz o tytuł para González–Lipsky przegrała z deblem Jean-Julien Rojer–Horia Tecău.
Pierwszy finał w sezonie 2015 Lipsky osiągnął w Houston razem z Treatem Hueyem. Para uległa w finale 4:6, 4:6 z Ričardasem Berankisem i Tejmurazem Gabaszwilim. W maju podczas zawodów w Estoril w tym samym składzie odnieśli zwycięstwo nad Marc López–David Marrero. Latem Amerykanin razem z Erikiem Butoracem osiągnął finał w Winston-Salem. Na początku listopada debel Butorac–Lipsky okazał się najlepszy w Walencji.
W sezonie 2016 pierwszy finał Lipsky osiągnął w Auckland wraz z Butoracem, jednak przegrali z Matem Paviciem i Michaelem Venusem. Na początku maja Amerykanin triumfował razem z Butoracem w Estoril, po zwycięstwie w finale nad Łukaszem Kubotem i Marcinem Matkowskim.
W roku 2017 Amerykanin został mistrzem jednych zawodów, w październiku w Antwerpii wspólnie z Divijem Sharanem. Uczestniczył także w jednym przegranym finale, ze stycznia w Auckland.
W 2018 roku zakończył karierę zawodową[2].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był na 21. miejscu w czerwcu 2013 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 4 czerwca 2011 | French Open, Paryż | Ceglana |  Casey Dellacqua |  Katarina Srebotnik Nenad Zimonjić | 7:6(6), 4:6, 10–7 |
Gra podwójna (16–12)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 22 lipca 2007 | Los Angeles | Twarda |  David Martin | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 24 lutego 2008 | San José | Twarda (hala) | David Martin | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 7:5 |
| Finalista | 2. | 4 maja 2008 | Monachium | Ceglana | David Martin |  Michael Berrer Rainer Schüttler | 5:7, 6:3, 8–10 |
| Finalista | 3. | 20 lipca 2008 | Indianapolis | Twarda | David Martin | Ashley Fisher Tripp Phillips | 6:3, 3:6, 5–10 |
| Finalista | 4. | 28 września 2008 | Bangkok | Twarda (hala) | David Martin |  Lukáš Dlouhý Leander Paes | 4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 5. | 17 stycznia 2009 | Auckland | Twarda | Leander Paes | Martin Damm Robert Lindstedt | 5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 10 maja 2009 | Estoril | Ceglana | Eric Butorac | Martin Damm Robert Lindstedt | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 25 lipca 2010 | Atlanta | Twarda | Rajeev Ram | Rohan Bopanna Kristof Vliegen | 6:3, 6:7(4), 12–10 |
| Finalista | 6. | 6 lutego 2011 | Johannesburg | Twarda | Rajeev Ram | James Cerretani Adil Shamasdin | 3:6, 6:3, 7–10 |
| Zwycięzca | 4. | 13 lutego 2011 | San José | Twarda (hala) | Rajeev Ram |  Alejandro Falla Xavier Malisse | 6:4, 4:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 5. | 27 lutego 2011 | Delray Beach | Twarda | Rajeev Ram | Christopher Kas Alexander Peya | 4:6, 6:4, 10–3 |
| Zwycięzca | 6. | 24 kwietnia 2011 | Barcelona | Ceglana |  Santiago González | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 6:2, 12–10 |
| Finalista | 7. | 17 czerwca 2012 | Halle | Trawiasta |  Treat Huey |  Aisam-ul-Haq Qureshi Jean-Julien Rojer | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 15 lipca 2012 | Newport | Trawiasta | Santiago González |  Colin Fleming Ross Hutchins | 7:6(3), 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 25 sierpnia 2012 | Winston-Salem | Twarda | Santiago González |  Pablo Andújar Leonardo Mayer | 6:3, 4:6, 10–2 |
| Zwycięzca | 9. | 5 maja 2013 | Oeiras | Ceglana | Santiago González | Aisam-ul-Haq Qureshi Jean-Julien Rojer | 6:3, 4:6, 10–7 |
| Zwycięzca | 10. | 16 czerwca 2013 | Halle | Trawiasta | Santiago González |  Daniele Bracciali Jonatan Erlich | 6:2, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 11. | 4 maja 2014 | Oeiras | Ceglana | Santiago González |  Pablo Cuevas David Marrero | 6:3, 3:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 12. | 24 maja 2014 | Düsseldorf | Ceglana | Santiago González | Martin Emmrich Christopher Kas | 7:5, 4:6, 10–3 |
| Finalista | 8. | 21 czerwca 2014 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Santiago González | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 9. | 12 kwietnia 2015 | Houston | Ceglana | Treat Huey |  Ričardas Berankis Tejmuraz Gabaszwili | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 3 maja 2015 | Estoril | Ceglana | Treat Huey | Marc López David Marrero | 6:1, 6:4 |
| Finalista | 10. | 29 sierpnia 2015 | Winston-Salem | Twarda | Eric Butorac | Dominic Inglot Robert Lindstedt | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 14. | 1 listopada 2015 | Walencja | Twarda (hala) | Eric Butorac | Feliciano López Maks Mirny | 7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 11. | 16 stycznia 2016 | Auckland | Twarda | Eric Butorac |  Mate Pavić Michael Venus | 5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 1 maja 2016 | Estoril | Ceglana | Eric Butorac |  Łukasz Kubot Marcin Matkowski | 6:4, 3:6, 10–8 |
| Finalista | 12. | 14 stycznia 2017 | Auckland | Twarda | Jonatan Erlich | Marcin Matkowski Aisam-ul-Haq Qureshi | 1:6, 6:2, 10–3 |
| Zwycięzca | 16. | 22 października 2017 | Antwerpia | Twarda (hala) | Divij Sharan | Santiago González Julio Peralta | 6:4, 2:6, 10–5 |
Przypisy
- ↑ Bryan brothers lose in doubles semis (ang.). sports.espn.go.com. [dostęp 2011-06-02].
- ↑ Steve Pratt: Former Stanford Star Lipsky Retires From Pro Tour (ang.). itatennis.com, 2018. [dostęp 2019-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki