Scuola di San Fantin
.jpg) Fasada budynku od strony Teatro La Fenice | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | Campo San Fantin, 1897, Venezia |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | Antonio i Tommaso Contin oraz Alessandro Vittoria |
| Kondygnacje | 2 |
| Rozpoczęcie budowy | 1580 |
| Ukończenie budowy | 1604 |
| Pierwszy właściciel | Scuola di San Fantin |
Położenie na mapie Wenecji  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |
 45°26′02,45″N 12°20′02,23″E/45,434014 12,333953 | |
| Strona internetowa | |
Scuola di San Fantin – budynek Scuoli św. Fantinusa w Wenecji, położony w dzielnicy (sestiere) San Marco oraz nazwa bractwa religijnego, założonego w tym mieście w roku1458 w wyniku połączenia Scuoli Santa Maria della Consolazione (zwanej również Scuolą San Fantin) ze Scuolą San Girolamo. Od 1812 roku budynek jest siedzibą instytucji kulturalnej Ateneo Veneto.
Historia bractwa i jego siedziby
W XIV wieku w kościele San Fantin została założona Scuola Santa Maria della Consolazione[1]. Jej członkowie towarzyszyli i pocieszali skazanych przestępców w drodze do miejsca egzekucji, stąd znani byli oni również jako Scuola dei Picai (powieszonych mężczyzn)[2]. W 1458 roku scuola ta (zwana również Scuolą San Fantin), połączyła się ze Scuolą San Girolamo, działającą w tym samym kościele[1]. W 1471 roku Scuola rozpoczęła wznoszenie własnej siedziby, zlokalizowanej tuż przed lewą nawą kościoła, po północnej po stronie niewielkiego Campo San Fantin. Budynek scuoli był z biegiem lat kilkakrotnie rozbudowywany[3]. W 1563 roku budynek Scuoli został zniszczony przez pożar. W 1580 roku rozpoczęto wznoszenie nowego budynku, który według Lorenzettiego zaprojektował Antonio Contin przy pomocy Alessandra Vittorii. Tympanon zwieńczono w 1584 roku posągami Matki Boskiej i Dwóch aniołów Andrei Dell’Aquila i Agostina Rubiniego, uczniów Vittorii. Płaskorzeźba Ukrzyżowanie wyszła spod ręki Andrei Dell’Aquila[2]. Prace budowlane ukończył w latach 1600–1604 Tommaso Contin modyfikując pierwotny projekt zmarłego w międzyczasie brata[4].
Ukończona na początku XVII wieku scuola miała dwa duże pomieszczenia na parterze, wykorzystywane jako wewnętrzny kościół (oratorium) i zakrystia oraz salon na piętrze, wykorzystywany jako hotel (albergo). W 1664 roku obiekt przeszedł dalszą rozbudowę, w wyniku której na parterze utworzono drugi hotel, a na pierwszym piętrze specjalne pomieszczenie pełniące funkcję zakrystii. W takim kształcie budynek przetrwał do dziś. Wejście do niego prowadzi z Calle de la Verona, pod numerem 1897[3].
W 1689 roku scuola została uznana za jedną z dużych szkół (Scuole Grandi). 5 maja 1806 roku została zniesiona[1] przez Napoleona, ołtarze oratorium usunięto, a budynek stał się siedzibą Società Veneta di Medicina[2]. 25 grudnia 1810 roku Napoleon wydał dekret o połączeniu Società Veneta di Medicina z dwoma innymi stowarzyszeniami: Accademia dei Filareti oraz Accademia Veneta Letteraria w jedno stowarzyszenie, Ateneo Veneto di Scienze, Lettere ed Arti. Połączenie to dokonało się 12 stycznia 1812 roku, a pierwszym prezesem nowego stowarzyszenia został historyk sztuki, Leopoldo Cicognara. Członkami stowarzyszenia byli między innymi: Daniele Manin, Niccolò Tommaseo, Pietro Paleocapa, Alessandro Manzoni, Antonio Fogazzaro, Diego Valeri i Carlo Rubbia[5].
Stowarzyszenie, zwane w skrócie Ateneo Veneto zajmuje się nauką, literaturą, sztuką i kulturą, stawiając sobie za cel promowanie solidarności społecznej[2]. Byłe oratorium na parterze pełni funkcję sali konferencyjnej (Aula Magna), natomiast Albergo grande na pierwszym piętrze – biblioteki, zawierającej około 50 tysięcy woluminów, niektóre o nieocenionej wartości historycznej i artystycznej[5]. Albergo piccolo nosi dziś nazwę Sala Tommaseo, a nowa zakrystia – Sala Consiglio, która jest wykorzystywana jako sala spotkań[2][5].
Architektura
Główna fasada, wychodząca na Campo San Fantin mająca klasyczną inspirację, choć już zmieszaną z elementami barokowymi, jest dziełem Vittorii, którego sygnaturę odkryto podczas renowacji w 1961 roku stóp posągów umieszczonych na szczycie[3]. Jako materiał budowlany wykorzystano biały kamień z Istrii[6]. Fasada w dwóch porządkach architektonicznych podzielona jest pionowo parami półkolumn jońskich i korynckich, flankujących szerokie okna, umieszczone w niszach. Tympanon dekoruje płaskorzeźba Ukrzyżowanie, a wieńczą posągi Matki Boskiej i Dwóch aniołów[4].
Dzieła sztuki
Parter
Aula Magna
Na suficie znajdują się w 13 drewnianych obramowaniach obrazy: Orędowanie za duszami w piekle oraz Doktorzy i Ojcowie Kościoła Palmy Młodszego. Na ścianach, nad marmurowymi retabulami widnieje dziewięć Scen z Męki Pańskiej i Dwaj prorocy pędzla Leonarda Corony, Powrót syna marnotrawnego i Dobry Samarytanin Antonia Zanchiego, a na ścianie w głębi, w niszy popiersie z brązu Tommaso Rangone, dzieło Alessandra Vittorii[7].
Palma Młodszy, Orędowanie za duszami w piekle
Palma Młodszy, Doktorzy Kościoła
Leonardo Corona, Scena z Męki Pańskiej
Sala del Consiglio
Na ścianach Sali wiszą między innymi obrazy: Dwaj prorocy Palmy Młodszego, Archanioł Gabriel (przypisywany mu) oraz Matka Boska objawiająca się św. Hieronimowi pędzla Francesca Fontebassa[7].
Piętro
Sala Tommaseo
Na suficie umieszczone zostało wielkowymiarowe płótno Sąd Ostateczny Antonia Zanchiego z 1674 roku. Na ścianie prawej wisi obraz Jezus wyrzucający przekupniów ze świątyni tego samego artysty z 1667 roku, a na pozostałych ścianach: Jezus uzdrawiający opętanego Giovanniego Segali, Wskrzeszenie Łazarza Ermanna Zeresta, Wieczerza w domu faryzeusza Francesca Fontebassa, Dawid i Goliat Ermanna Stroifiego oraz Dwie Sybille Palmy Młodszego[7].
Sala di Lettura
Ściany tej sali zdobią między innymi sceny z życia Maryi, pędzla szkoły Paola Veronese oraz cztery obrazy Jacopa Tintoretta: Św. Jan Ewangelista, Św. Marek (oba zachowane we fragmentach), Maryja ukazująca się św. Hieronimowi oraz Św. Hieronim przyjmujący dary kupców[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Archivio di Stato di Venezia: Scuola di S. Maria della consolazione e S. Girolamo deputata alla giustizia. www.archiviodistatovenezia.it. [dostęp 2020-02-02]. (wł.).
- ↑ a b c d e Jeff Cotton: San Fantin. www.churchesofvenice.co.uk. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
- ↑ a b c VeneziaMuseo: Schola de San Gerolamo e de Santa Maria de la Giustizia o de San Fantin (o dei Picai o de la Bona Morte. www.veneziamuseo.it. [dostęp 2020-02-02]. (wł.).
- ↑ a b Touring Club Italiano1985 ↓, s. 312.
- ↑ a b c Ateneo Veneto: Storia. www.ateneoveneto.org. [dostęp 2020-02-02]. (wł.).
- ↑ Zucchoni 1993 ↓, s. 82.
- ↑ a b c d Touring Club Italiano1985 ↓, s. 313.
Bibliografia
- Guido Zucchoni: Venezia: guida all’architettura. Lupatoto: Arsenale Editrice, 1993. ISBN 978-88-7743-129-5. (wł.).
- Touring Club Italiano: Guida d’Italia: Venezia. Milano: Touring Editore, 1985. ISBN 88-365-0006-4. (wł.).Sprawdź autora:1.
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Italy (Commons photos) → en-Wikipedia Italy.
Autor: G.dallorto, Licencja: CC BY-SA 2.5 it
Venice, Scola di san Fantin, Aula Magna. Palma il Giovane, Doctors of the Church and Scenes from Purgatory [1600]. Picture by Giovanni Dall'Orto, August 12, 2007.
Cacciata dei mercanti dal Tempio
Autor: G.dallorto, Licencja: CC BY-SA 2.5 it
Venice, Scola di san Fantin, Aula Magna. Leonardo Corona, An episode from the Passion of Christ. Picture by Giovanni Dall'Orto, August 12, 2007.
Autor:
- Map_of_region_of_Veneto,_Italy.svg: User:Vonvikken
- Italy_North_location_map.svg: User:NordNordWest
- derivative work: Milenioscuro (talk)
Location map of Veneto region (Italy)
Autor: Didier Descouens, Licencja: CC BY-SA 4.0
Scola di San Fantin in Venice. Facade on Campo San Fantin
Autor: G.dallorto, Licencja: CC BY-SA 2.5 it
Venice, Scola di san Fantin, Aula Magna. Palma il Giovane, Suffrage for the souls in the Purgatory [1600]. Picture by Giovanni Dall'Orto, August 12, 2007.