Se-ma-for

Se-ma-for
Państwo

 Polska

Siedziba

Łódź

Data założenia

1947

Forma prawna

wytwórnia filmowa

Udziałowcy

Small Screen Entertainment (51%)

Położenie na mapie Polski
51,7545900°N 19,4645000°E/51,754590 19,464500

Se-Ma-For – polska wytwórnia filmowa działająca od 1947 roku w Łodzi.

Nazwa Se-ma-for została przyjęta w 1960 roku dla państwowego Studia Małych Form Filmowych. W latach 1990–1999 roku wytwórnia działała pod nazwą Studio Filmowe Semafor. W grudniu 1999 roku powstała spółka Se-ma-for Produkcja Filmowa, z założenia kontynuująca tradycję zlikwidowanego w tym samym roku studia państwowego. Studio we wszystkich okresach swojego istnienia zajmowało się głównie produkcją animowanych filmów lalkowych, rysunkowych i eksperymentalnych dla dzieci i dla dorosłych.

Przez ponad 70 lat w Semaforze powstało ponad 1400 filmów (w tym około 800 lalkowych), które zdobyły na całym świecie ponad 300 nagród i wyróżnień na czele z nagrodą Oscara za film Tango Zbigniewa Rybczyńskiego w roku 1983. Nowy Se-ma-for Produkcja Filmowa otrzymał Oscara 25 lat później za produkcję filmu Piotruś i wilk Suzie Templeton.

Oprócz wielu reżyserów i animatorów, w różnych okresach istnienia Studia współpracowali z nim polscy artyści i twórcy różnych dziedzin sztuki: kompozytorzy – Krzysztof Penderecki, Krzysztof Komeda, Michał Urbaniak, Piotr Hertel, Janusz Hajdun, Marek Wilczyński, Jerzy Matuszkiewicz, Piotr Marczewski, Waldemar Kazanecki, Zofia Stanczewa, Andrzej Rokicki, Adam Walaciński, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Wojciech Lemański; scenarzyści Sławomir Grabowski, Antoni Bańkowski, Adam Ochocki, Czesław Janczarski, Marek Nejman, Maria Kossakowska, Krystyna Dobrowolska; scenografowie: Zbigniew Rychlicki, Adam Kilian, Karol Baraniecki, Edward Lutczyn, Eryk Lipiński.

Oprócz animacji w studio powstają inne gatunki – np. poetycki film dokumentalny Z głębokości wołam... zrealizowany na podstawie pamiętników dzieci z łódzkiego getta czy trzy filmy dokumentalne o światowym pionierze animacji lalkowej Władysławie Starewiczu. Przy Fundacji Filmowej Se-ma-for istniało również Se-ma-for Muzeum Animacji.

Historia

Początki: 1947–1960

Początki Se-ma-fora sięgają roku 1947, kiedy to w prywatnym mieszkaniu w Łodzi przy ul. Radwańskiej plastyk Zenon Wasilewski z pomocą przyjaciół – entuzjastów animacji zrealizował pierwszy lalkowy film animowany Za króla Krakusa. Premiera miała miejsce na jesieni 1947 r. W ten sposób powstało Studio Filmów Kukiełkowych „Filmu Polskiego”.

Kolejnym etapem rozwoju Studia było utworzenie Oddziału Kukiełkowego w ramach łódzkiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Jego siedzibą była najpierw piwnica pod halą zdjęciową a później hala pofabryczna. W styczniu 1950 r. został uruchomiony w WFF Oddział Filmów Rysunkowych. Nad jego rozwojem czuwał Władysław Nehrebecki późniejszy twórca Bolka i Lolka. Nehrebecki zrealizował wówczas film Opowiedział Dzięcioł Sowie (1951). Przy filmie współpracował z Lechosławem Marszałkiem, późniejszym twórcą Reksia, który następnie opuścił łódzką wytwórnię i przeniósł się do studia w Bielsku.

W 1956 r. Oddział Filmów Kukiełkowych został przekształcony w samodzielne Studio Filmów Lalkowych z siedzibą w Tuszynie k. Łodzi.

Główni twórcy, którzy debiutowali w tym okresie, to Zenon Wasilewski, Włodzimierz Haupe, Halina Bielińska, Edward Sturlis, Jerzy Kotowski, Lidia Hornicka, Janina Hartwig. W 1959 roku zrealizowali swoje pierwsze filmy Tadeusz Wilkosz (późniejszy twórca Colargola i Pik-Poka), Lucjan Dembiński (późniejszy główny realizator serialu z Misiem Uszatkiem) i Wacław Kondek.

Studio Małych Form Filmowych: 1960–1990

W 1960 roku ówczesny dyrektor Ryszard Brudzyński wprowadził w życie szerokie plany realizacji w studio filmów krótkometrażowych, nie tylko animowanych. Proponował pracę młodym absolwentom łódzkiej Szkoły Filmowej, którzy mieli szansę na debiut. Zmieniono nazwę wytwórni na Studio Małych Form Filmowych Se-ma-for i rozpoczęły pracę łódzkie oddziały przy ulicy Pabianickiej i Bednarskiej. W tym samym roku powstały pierwsze filmy wycinankowe i rysunkowe.

W latach sześćdziesiątych debiutowali między innymi w animacji: Zofia Ołdak, Daniel Szczechura, Kazimierz Urbański, Alina Kotowska, Andrzej Piliczewski, Ryszard Brudzyński, Katarzyna Latałło, Zbigniew Czernelecki, Stefan Schabenbeck, Henryk Ryszka, Ludwik Kronic, Stanisław Lenartowicz

Debiuty w innych gatunkach (filmy aktorskie, eksperymentalne i dokumentalne): Roman Polański (film Ssaki), Jadwiga Kędzierzawska, Janusz Nasfeter, Janusz Morgenstern, Janusz Majewski, Andrzej Kondratiuk, Jerzy Antczak, Stefan Matyjaszkiewicz, Jerzy Passendorfer, Marek Nowicki, Piotr Andrejew, Andrzej Brzozowski, Janusz Kubik, Jan Laskowski, Wadim Berestowski, Władysław Ślesicki, Wojciech Marczewski.

W latach sześćdziesiątych rozpoczęto realizację seriali: lalkowy Przygody Misia Colargola, rysunkowy Zaczarowany ołówek czy aktorski, dla dorosłych Klub Profesora Tutki. Seriale dla dzieci powstawały także w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych: lalkowe Miś Uszatek, Trzy misie, Mały pingwin Pik-Pok i Opowiadania Muminków; rysunkowe Dziwny świat kota Filemona, Przygody kota Filemona i Przygód kilka wróbla Ćwirka; plastelinowe Plastelinki; aktorskie, np. Przyjaciel wesołego diabła. Debiuty z lat siedemdziesiątych to przede wszystkim reżyserzy poszczególnych odcinków seriali: Marian Kiełbaszczak, Dariusz Zawilski, Teresa Puchowska-Sturlis, Krystyna Kulczycka, Eugeniusz Ignaciuk, Janusz Galewicz, Jadwiga Kudrzycka, Ryszard Szymczak, Jerzy Stępień, Wacław Fedak, Danuta Adamska – Strus, Eugeniusz Strus, Ireneusz Czesny.

Na początku lat siedemdziesiątych pojawili się w Se-ma-forze młodzi eksperymentatorzy: Józef Robakowski, Zbigniew Rybczyński, Ryszard Waśko, Władysław Wasilewski, Janusz Połom, Hieronim Neumann, Jerzy Kopczyński, Stanisław Śliskowski. Największe sukcesy festiwalowe odnosiły filmy Zbigniewa Rybczyńskiego Nowa książka i Tango – pierwszy Oscar dla studia. Debiutowali w studio przyszli fabularzyści i dokumentaliści: Krzysztof Nowak, Filip Bajon, Krzysztof Krauze, Leopold Rene Nowak.

Lata osiemdziesiąte to kolejny napływ twórców: Zbigniew Kotecki, Józef Piwkowski, Grzegorz Rogala, Andrzej Barański, Piotr Dumała, Jerzy Łukaszewicz, Andrzej Warchał, Marek Skrobecki, Krzysztof Rynkiewicz i animatorzy lalkowi Wojciech Gierłowski, Krzysztof Brzozowski i Adam Wyrwas[1].

Studio Filmowe Semafor: 1990–1999

W roku 1990 ówczesny dyrektor Jacek Gwizdała doprowadził do zmiany nazwy studia na „Studio Filmowe Semafor”. Wytwórnia miała odtąd realizować także duże filmy pełnometrażowe. Z czasem następowało spowolnienie produkcji łódzkiej firmy spowodowane zmniejszeniem kontraktów dla Telewizji Polskiej - większość umów brało na siebie Studio Filmów Rysunkowych z Bielsko-Białej. Powstały też konkurencyjne studia prywatne. Studio skupiło się na wytwarzaniu filmów na potrzeby prywatnych stacji.

W latach dziewięćdziesiątych przy realizacji programów telewizyjnych pracował późniejszy reżyser filmów fabularnych Piotr Trzaskalski. W listopadzie 1999 Komitet Kinematografii podjął decyzję o likwidacji państwowego studia Semafor.

Se-ma-for Produkcja Filmowa: od grudnia 1999

W grudniu 1999 powstała spółka realizatorska założona przez Zbigniewa Żmudzkiego. Za zgodą przewodniczącego Komitetu Kinematografii przyjęła nazwę Se-ma-for Produkcja Filmowa. Zadaniem tego nowego studia było kontynuowanie tradycji państwowego studia, a zwłaszcza realizacja filmów autorskich i animacji lalkowych.

Państwowy Se-ma-for znany był przede wszystkim jako pierwsza i jedyna w Polsce wytwórnia filmów lalkowych. W tej technice powstawały nie tylko seriale dla dzieci, ale także filmy autorskie. Najsłynniejsze to Schody Stefana Schabenbecka, Worek Tadeusza Wilkosza, Kwartecik Edwarda Sturlisa, D.I.M Marka Skrobeckiego. W spółce Se-ma-for Produkcja Filmowa zrealizowano kilka filmów lalkowych: Ichthys i Danny Boy Marka Skrobeckiego, Mokra bajeczka Wojciecha Gierłowskiego, Fantastyczny sklep z kwiatami Pawła Partyki i Piotruś i wilk Suzie Templeton ze scenografią Marka Skrobeckiego. Ten ostatni film, wyprodukowany w koprodukcji z brytyjskim studiem BreakThru Films, odnosił wielkie sukcesy na międzynarodowych festiwalach. Zdobył m.in. główną nagrodę i nagrodę publiczności na najważniejszym festiwalu animacji w Annecy we Francji, a także otrzymał Oscara w kategorii Najlepszy Krótkometrażowy Film Animowany (2008).

W nowym Se-ma-forze debiutowali: Paweł Partyka (film Fantastyczny sklep z kwiatami); Balbina Bruszewska (Miasto płynie); Anna Błaszczyk (Caracas i Powrót); Daria Kopiec (Zuzanna); Kacper Shikeli (Good News, Bad News); Anna Cywińska (Zgrzyt); Paulina Majda (Dwa kroki za...); Jarosław Konopka (Underlife, Ucieczka)[2].

Od czerwca 2008 do września 2016 r. studio miało siedzibę przy ul. Targowej 1/3 na terenie starej elektrociepłowni EC1, gdzie powstało Narodowe Centrum Kultury Filmowej. Od września 2016 r. studio i Muzeum Animacji przeniosło się do kompleksu pofabrycznego WIMA przy al. Piłsudskiego 135. W roku 2017 studio zostało przeniesione do budynku przy ul. Sienkiewicza 100, gdzie działało do maja 2018 r. W maju 2018, po rezygnacji prezesa i jego wyjeździe z Polski, działalność studia została zawieszona[3]. Studio nie zdołało zapłacić zaciągniętych wcześniej długów frankowych, na skutek których podpisany pod zastaw majątek w postaci teł i lalek przeszedł częściowo w ręce komorników. Miasto Łódź podjęło się próby zabezpieczenia eksponatów jako element o statusie dziedzictwa narodowego[4]. Ostatecznie, brytyjski wierzyciel-inwestor nabył z zastawu 51% akcji co spłaciło dług[5].

Fundacja Filmowa Se-ma-for i Muzeum Animacji

W roku 2008 powstała Fundacja Filmowa Se-ma-for, której zadaniem jest wspieranie twórczości dla dzieci, realizacja filmów autorskich i debiutów oraz prowadzenie Muzeum Animacji (pierwsza nazwa to – Muzeum Bajki), w którym gromadzone były lalki, dekoracje z filmów i sprzęt zdjęciowy. W roku 2016 Muzeum zostało przejęte przez firmę Se-ma-for Technikal Solution. Fundacja posiadała do roku 2015 status Organizacji Pożytku Publicznego dzięki czemu może uzyskiwać dochody z 1% odpisów podatkowych z przeznaczeniem na cele statutowe. W styczniu 2018 roku przestało działać Muzeum, a w maju 2018 została zawieszona działalność Fundacji[6][3].

Fundacja była organizatorem imprezy Se-ma-for Film Festival specjalizującej się w poklatkowej animacji lalkowej. Festiwal odbywał się każdej jesieni w latach 2010–2013.

Dyrektorzy

  • Włodzimerz Haupe (1955–1956)
  • Aleksander Postołow (1956–1959)
  • Ryszard Brudzyński (1959–1968)
  • Janusz Galewicz (1968–1975)
  • Zbigniew Godlewski (1975–1976)
  • Wiktor Budzyński (1977–1981)
  • Bogusław Kuzio (1982–1990)
  • Jadwiga Wendorff (1990)
  • Jacek Gwizdała (1990–1992)
  • Sławomir Grabowski (1993)
  • Andrzej Strąk (1994–1999)[1]
  • Zbigniew Żmudzki – prezes studia Se-ma-for Produkcja Filmowa (2000–2015)
  • Luc Toutounghi – prezes studia Se-ma-for Produkcja Filmowa (od 2015 do maja 2018)
  • W roku 2019 Zbigniew Żmudzki został kuratorem Spółki i Fundacji, wyznaczonym przez Sąd KRS w Łodzi[7].

Laureaci Oscara

Produkcje

Pomnik pingwina Pik-Poka w Łodzi

Do najbardziej znanych i najważniejszych filmów zaliczane są:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Antoni Bańkowski, Sławomir Grabowski, Semafor 1947–1997, Łódź: Semafor, 1999, ISBN 83-910960-2-5, OCLC 749325308.
  2. ↑ a b https://www.filmpolski.pl.
  3. ↑ a b Agnieszka Sowa, Opuszczony „Semafor”; [w:] „Polityka 2018, nr 46, s. 33–35.
  4. ↑ Co się stało ze Studiem Semafor?
  5. ↑ Studio Se-ma-for przejęte przez Brytyjczyków.
  6. ↑ Krzysztof Boczek: Muzeum Animacji Se-ma-for zamknięte do odwołania. Sprawę bada prokuratura. wyborcza.pl, 6 kwietnia 2018. [dostęp 2019-02-21].
  7. ↑ Zbigniew Żmudzki został kuratorem Fundacji Filmowej Se-Ma-For, radiolodz.pl/, 9 marca 2019.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Industriegebiet.png
Autor: Sal73x, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sign for industry
Pik-pok2 Łódź 2011.jpg
Autor: Zorro2212 with Cinek, Licencja: CC BY 3.0
Pingwinek Pik-Pok, figurka przed basenem "Fala" w Łodzi, autorzy rzeźby - Magdalena Walczak i Marcin Mielczarek