Sea of Sorrow

Sea of Sorrow
Singel zespołu Alice in Chains z albumu Facelift
Strona B	zobacz listę
Wydany	wrzesień 1991
Nagrywany	grudzień 1989–kwiecień 1990 w London Bridge Studio, Seattle, oraz w Capitol Recording Studio, Hollywood[1]
Gatunek	metal alternatywny • grunge • hard rock[2]
Długość	5:49
Wydawnictwo	Columbia
Producent	Dave Jerden
Format	singel CD
Autor	Jerry Cantrell
Singel po singlu
„Man in the Box” (1991) „Sea of Sorrow” (1991) „Would?” (1992)

Sea of Sorrow – trzeci singel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, pochodzący z opublikowanego w sierpniu 1990 nakładem wytwórni Columbia debiutanckiego albumu studyjnego Facelift. Czas trwania utworu wynosi 5 minut i 49 sekund. Na stronie B singla została zamieszczona radiowa wersja, skrócona do 4 minut i 34 sekund, której edycją zajęli się Mike Corbett i Nick Terzo. Autorem warstwy lirycznej i kompozytorem jest Jerry Cantrell.

Geneza

Demonstracyjna wersja „Sea of Sorrow” została nagrana przez zespół Alice in Chains wiosną 1989, przy współpracy Ricka Parashara^[3]. Kompozycja pod koniec lat 80. była prezentowana przez lokalną rozgłośnię radiową KISW^[4]. Thad Byrd, pracujący ówcześnie nad filmem dokumentalnym Father Rock, który za pośrednictwem producenta Mike’a Bentleya usłyszał utwór, wyraził chęć realizacji teledysku do niego^[5]. W tym celu udał się do biura Susan Silver i Kelly Curtis, przekładając propozycję realizacji wideoklipu na taśmie 16 mm, którego koszt mieściłby się w granicach 5–7 tys. dolarów^[5]. Byrd otrzymał od Silver kopię dema zespołu oraz kilka sugestii. W pierwotnym założeniu przymierzano się do realizacji wideoklipu do utworu „Killing Yourself”, którego fabuła nawiązywałaby do gatunku spaghetti western^[6].

Analiza

Jerry Cantrell w rozmowie z magazynem „Rock Scene” przyznał, że warstwa liryczna odnosi się do skomplikowanych relacji interpersonalnych, w których motywem przewodnim jest destrukcja. „To dość prosta piosenka, lecz pokręcona w pewnym sensie. Jest to w zasadzie wyciągnięcie wniosków z dwóch doświadczeń, które miałem na przestrzeni dwóch ostatnich lat, lecz były dokładnie takie same. Poznałem dziewczynę, która była bardzo atrakcyjna. Zupełnie się zakochałem. Do pewnego momentu było naprawdę fajnie, a potem zaczęła zachowywać się totalnie psychicznie, destrukcyjnie i obraźliwie. Właśnie o tym jest ten utwór, o relacjach, które zaczynały się bardzo dobrze, by następnie obracać się w fatalne zauroczenie, które staje się chorą rzeczą”^[7]. Zdaniem Billa Adamsa z magazynu „Ground Control” utwór, poprzez mroczną warstwę liryczną, opisuje „duszące życie”^[8]. David Browne z „The New York Timesa” tekst interpretuje jako „gniewną miłość”^[9].

„Sea of Sorrow” charakteryzuje się intensywnym, rytmicznym brzmieniem z hardrockowym feelingiem i długimi refrenami^[10], w których słychać jest harmonię wokalną Layne’a Staleya i Cantrella^[2]. Po wykonaniu drugiego z refrenów, na pierwszy plan zostaje wysunięta, utrzymana w dynamicznym tonie solowa gra Cantrella^[2]. Kompozycja kończy się kilkukrotnie powtórzonym refrenem^[10]. Brytyjski „Metal Forces” brzmienie „Sea of Sorrow” przyrównał do zespołu Ratt^[11].

Teledysk

Pierwsza wersja

Produkcja i realizacja

Paul Rachman wyreżyserował pierwszą wersję teledysku

Po entuzjastycznym przyjęciu wideoklipu do „Man in the Box”, wytwórnia Columbia ponownie zatrudniła Paula Rachmana do reżyserii^[12]. Jej przedstawiciele nalegali, by zdjęcia zostały zrealizowane w czasie, gdy zespół występował w ramach Clash of the Titans (1991). Rachman nie był zwolennikiem takiego rozwiązania, woląc poczekać aż muzycy zakończą trasę, i będą mogli udać się do Los Angeles i Nowego Jorku, by móc rozpocząć zdjęcia. Na taką odpowiedź nie zgodziła się wytwórnia^[12]. Wykorzystując jeden dzień przerwy w trasie, zdjęcia zostały zrealizowane na początku czerwca w Donny & Marie’s Studio w Salt Lake City^[12]. Budżet przeznaczony na teledysk był dwukrotnie większy niż w przypadku „Man in the Box”^[12]. „To był prawdopodobnie jeden z moich najbardziej koszmarnych pędów. Nigdy nie mieliśmy tylu problemów” – przyznał Rachman^[12]. W trakcie nagrań dochodziło do spięć pomiędzy reżyserem a członkami zespołu^[13]. „Każdy z chłopaków miał własną koncepcję. Pamiętam jak Jerry kłócił się z Susan [Silver] o to, jaką kurtkę ma nosić w teledysku”^[13]. Wiele problemów sprawiło ustawianie oświetlenia i reflektorów oraz dobranie odpowiedniej kolorystyki, która odbijała się na muzykach^[14]. Procesem produkcji zajęła się Sally Norvell^[13]. Wideoklip dostępny jest na kasecie Live Facelift (1991)^[15].

Druga wersja

Drugą, oficjalną, wersję teledysku wyreżyserował Martyn Atkins^[16], która została zrealizowana w przewadze kolorystyki czarno-białej i przedstawia zespół wykonujący utwór^[13]. Wideoklip dostępny jest na kompilacji Music Bank: The Videos (1999)^[17].

Wydanie

W styczniu 1991 „Sea of Sorrow” został wydany na rozszerzonej edycji singla „Man in the Box”^[18]. Premiera utworu, będącego trzecim singlem promującym album studyjny Facelift (1990), odbyła się we wrześniu. Na stronie B zamieszczono radiową wersję kompozycji, skróconą do 4 minut i 34 sekund. Jej edycją zajęli się Mike Corbett i Nick Terzo^[19].

Koncertowa wersja „Sea of Sorrow” została zarejestrowana 22 grudnia 1990 w Moore Theatre w Seattle i zamieszczona na VHS Live Facelift z lipca 1991^[15]. Demonstracyjna wersja kompozycji z 1989 ukazała się na retrospekcyjnym box secie Music Bank (1999)^[20]. We wrześniu 2006 „Sea of Sorrow” wszedł w skład zestawu utworów zawartych na kompilacji The Essential Alice in Chains^[21].

Zakk Wylde przyznał w wywiadzie z 2012: „Pierwszą rzeczą, jaką usłyszałem Jerry’ego Cantrella i chłopców był «Man in the Box», a następnie «Sea of Sorrow». Pomyślałem: «stary, to jest niesamowite!»”^[22].

Odbiór

Krytyczny

Ned Raggett z AllMusic napisał, że dźwięki fortepianu, które słychać na początku trwania utworu, w pierwszej chwili mogą wydawać się dość nietypowe dla zespołu. Autor zaznaczył, że partie klawiszy w połączeniu z gitarą elektryczną przypominają muzykę lat 60.^[2] Ric Albano z brytyjskiego „Classic Rocka” podkreślił, że „gra [Seana] Kinneya na fortepianie podczas „zwodniczego początku” jest idealnym uzupełnieniem dla partii gitar Cantrella”^[23]. Liz Evans z brytyjskiego magazynu „Raw” przyznała, że „«Sea of Sorrow» okazuje ból serca do graficznej rzezi na skraju z mocnym riffem”^[24]. Beth Nussbaum na łamach „Rock Scene” określiła utwór mianem „ponurego i posępnego”^[25].

Komercyjny

14 września 1991 singel zadebiutował na 49. lokacie notowania „Billboardu” Album Rock Tracks^[26]. Po sześciu tygodniach obecności na wspomnianej liście przebojów, 14 października awansował na 27. pozycję^[27]. Łącznie notowany był przez dziewięć tygodni^[28].

Utwór na koncertach

Premiera koncertowa „Sea of Sorrow” nastąpiła 15 lipca 1989 podczas występu w Bremerton w stanie Waszyngton^[29]. Utwór regularnie prezentowany był w trakcie koncertów zespołu pod koniec lat 80. oraz w ramach amerykańskiej części Facelift Tour w 1990 i 1991^[29]. Ostatni raz kompozycja została wykonana w trakcie występu w Hartford Civic Center w Hartford w stanie Connecticut 29 października 1991 w ramach For Unlawful Carnal Knowledge Tour^[29].

Lista utworów na singlu

singel CD (CSK 4072):

Personel

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[30]:

Notowania

Przypisy

Bibliografia

• David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.)

Linki zewnętrzne

• „Sea of Sorrow” w bazie AllMusic (ang.)
• Sea of Sorrow w serwisie YouTube (ang.)