Sebastian von Hoerner

Sebastian von Hoerner
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1919
Görlitz

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 2003
Esslingen am Neckar

Przyczyna śmierci

zawał mięśnia sercowego

Zawód, zajęcie

astrofizyk, radioastronom

Narodowość

niemiecka

Alma Mater

Uniwersytet w Getyndze

Dzieci

Hanna von Hoerner

Sebastian Rudolf Karl von Hoerner (ur. 15 kwietnia 1919 w Görlitz, zm. 7 stycznia 2003 w Esslingen am Neckar) – niemiecki astrofizyk i radioastronom.

Życiorys

Po zakończeniu II wojny światowej studiował fizykę na Uniwersytecie w Getyndze. Doktoryzował się na tymże uniwersytecie w 1951 roku u Carla Friedricha von Weizsäckera. Przeprowadził wraz z nim badania symulacyjne formowania się gwiazd i gromad kulistych. Kontynuował tę pracę w Astronomisches Rechen-Institut (Uniwersytet w Heidelbergu) wraz z Walterem Fricke. Habilitował się w 1959 roku na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1962 roku przeniósł się do National Radio Astronomy Observatory (Green Bank, Wirginia Zachodnia), gdzie współpracował m.in. z Frankiem Drake’em[1]. Pracował tam m.in. nad analizą pracy i optymalizacją techniczną radioteleskopów. Jego badania doprowadziły do opracowania nowej metody konstrukcji radioteleskopów, wykorzystanej później przy budowie wielu spośród nich. W tym czasie aktywnie uczestniczył w dyskusjach na temat SETI, liczby zaawansowanych cywilizacji w Galaktyce i możliwości podróży międzygwiezdnych[1][2].

W 1961 roku opublikował artykuł, w którym nie był optymistą co do czasu przetrwania gatunków wykorzystujących maszyny. Na wstępie zauważył, że aktualny stan umysłów (prymat nauki, rozwijanie technologii, poszukiwanie komunikacji międzygwiezdnej) to tylko jedna z wielu możliwości i w przyszłości może być zastąpiony innymi zainteresowaniami[3]. Ponadto według niego rozwój nauki i technologii na Ziemi napędzały dwa czynniki – walka o dominację i pragnienie łatwego życia. Pierwsze prowadzi do całkowitego zniszczenia, drugie do degeneracji biologicznej lub psychicznej. Von Hoerner założył, że dowolna cywilizacja musi po pewnym czasie zaniknąć i wymienił 4 możliwe przyczyny takiej katastrofy:

  1. całkowita zagłada życia na planecie
  2. zagłada jedynie istot rozumnych
  3. degeneracja psychiczna lub fizyczna
  4. utrata zainteresowań naukowo-badawczych (związane z przyczyną 3.)

Oszacował on średni czas trwania cywilizacji na 6 500 lat. Sugerował następstwo gatunków technologicznych na danej planecie w dystansie czasowym rzędu setek milionów lat, a każda nadająca się do zamieszkania planeta (jedna na 3 miliony gwiazd) w czasie swego istnienia „produkuje” według niego średnio 4 gatunki technologiczne. Przy takich założeniach średnia odległość między cywilizacjami w naszej Galaktyce wynosi 1 000 lat świetlnych[1][4][5][6]. Z wyliczeń von Hoernera wynika również, że prawdopodobieństwo nawiązania pierwszego kontaktu z cywilizacją w tej samej fazie rozwoju, co ziemska, wynosi 0,5%. Najbardziej prawdopodobny jest taki kontakt z cywilizacją, która będzie mieć 12 000 lat i z prawdopodobieństwem 75% nie będzie pierwszą cywilizacją na tej planecie[4][5].

Sebastian von Hoerner opublikował ogółem ponad 100 artykułów naukowych oraz 4 książki. Zmarł w 2003 roku na zawał mięśnia sercowego[2]. Jego córka Hanna von Hoerner (1942–2014) również była astrofizykiem[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c David Darling: Hoerner, Sebastian von (1919–2003) (ang.). The Worlds of David Darling. [dostęp 2020-07-20].
  2. a b Richard Wielebinski. Sebastian von Hoerner. „Mitteilungen der Astronomischen Gesellschaft”. 86, s. 9–10, 2003. ISSN 0374-1958 (niem.). 
  3. Sebastian von Hoerner. The Search for Signals from Other Civilisations. „Science”. 134, s. 1839, 8 grudnia 1961. DOI: 10.1126/science.134.3493.1839. ISSN 0036-8075 (ang.). 
  4. a b Iosif Szkłowski: Вселенная. Жизнь. Разум. Moskwa: Издательство „Наука”, 1987, s. 250–252. ISBN 978-5-9989-2860-4. [dostęp 2020-07-23]. (ros.)
  5. a b Statystyka cywilizacji kosmicznych. W: Stanisław Lem: Summa technologiae. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2000, s. 62. ISBN 83-080-3089-0.
  6. Bogdan Miś. Samotni wśród gwiazd?. „Dookoła Świata”. 830 (47), s. 12–13, 23 listopada 1969. ISSN 2083-165X. 
  7. Jürgen Gruler: "Ich bin sehr ergriffen!" (niem.). Mannheimer Morgen, 2013-06-13. [dostęp 2020-08-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie