Sebastiano Antonio Tanara
| Kardynał biskup | |
 | |
| Kraj działania | Państwo Kościelne |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 kwietnia 1650 Rzym |
| Data i miejsce śmierci | 5 maja 1724 Rzym |
| Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |
| Okres sprawowania | 1721-1724 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | Kościół łaciński |
| Nominacja biskupia | 28 kwietnia 1687 |
| Kreacja kardynalska | 12 grudnia 1695 Innocenty XII |
| Kościół tytularny | Ostia |
| Data konsekracji | 12 grudnia 1695 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Alphonse de Berghes | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Jean-Ferdinand Van Beughem Pierre van den Perre | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sebastiano Antonio Tanara (ur. 10 kwietnia 1650 w Rzymie, zm. 5 maja 1724 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Studiował prawo na uniwersytecie w Bolonii. W młodości wiele podróżował po Europie. Papież Klemens X w 1675 mianował go internuncjuszem we Flandrii (był nim do 1687). Pełniąc tę funkcję udał się z tajną misją do katolickiego króla Anglii Jakuba II w celu rekatolicyzacji tego kraju. W 1687 został wyświęcony na tytularnego arcybiskupa Damaszku, a w następnych latach był nuncjuszem w Kolonii (1687-90), Portugalii (1690-92) i Austrii (1692-95). W 1695 Innocenty XII kreował go kardynałem prezbiterem Santi Quattro Coronati. Uczestniczył w konklawe 1700. Wybrany wówczas papież Klemens XI mianował go prefektem Świętej Kongregacji Kościelnych Immunitetów. Był legatem w Urbino (1703-15) oraz opatem Nonantola. Kardynał biskup Frascati 1715-21. W marcu 1721 jako najstarszy rangą kardynał biskup rezydujący w Rzymie objął diecezję Ostia e Velletri wraz z funkcją dziekana Kolegium Kardynałów. Przewodniczył konklawe 1721. Podczas konklawe 1724 ciężko zachorował i zmarł jeszcze przed wyborem nowego papieża Benedykta XIII.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie