Sede Nachum
 | |
| Państwo |  Izrael |
|---|---|
| Dystrykt | Północny |
| Poddystrykt | Jezreel |
| Samorząd Regionu | Emek ha-Majanot |
| Wysokość | -85 m n.p.m. |
| Populacja (2010) • liczba ludności | 390 |
Położenie na mapie Izraela  | |
 32°31′31″N 35°28′54″E/32,525278 35,481667 | |
| Strona internetowa | |
Portal  Izrael | |
Sede Nachum (hebr. שדה נחום; ang. Sde Nahum; pol. Pole Nachuma) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.
Położenie
Kibuc Sede Nachum jest położony na wysokości 85 metrów p.p.m. w intensywnie użytkowanej rolniczo Dolinie Bet Sze’an, u podnóża masywu górskiego Gilboa w Dolnej Galilei. Okoliczny teren łagodnie wznosi się w kierunku północnym na płaskowyż Ramat Cva'im, z którego spływają w kierunku osady dwa strumienie Pachat i Nachum. Łączą się one na południe od kibucu z rzeką Charod, która spływa na wschód do depresji rzeki Jordan. W okolicy są liczne stawy hodowlane oraz tereny rolnicze. W jego otoczeniu znajduje się miasto Bet Sze’an, kibuce Mesillot, Nir Dawid, Bet Alfa, Bet ha-Szitta i Chamadja, moszaw Bet Josef, oraz wieś komunalna Moledet. Na północny wschód od kibucu jest strefa przemysłowa Cewa'im, a na południowy wschód jest strefa przemysłowa Bet Sze’an.
Sede Nachum jest położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Demografia
Większość mieszkańców kibucu jest Żydami[1][2]:
Historia
Pierwotnie w okolicy tej istniała arabska wieś As-Sachina. Została ona wysiedlona i zniszczona przez żydowskich żołnierzy Hagany w dniu 12 maja 1948 roku podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny[3]. Dużo wcześniej tutejsze grunty wykupiły od arabskich mieszkańców żydowskie organizacje syjonistyczne.
Grupa założycielska kibucu zawiązała się w 1929 roku. Byli to absolwenci żydowskiej szkoły rolniczej Mikwe Jisra’el, którzy początkowo osiedlili się w rejonie osady Riszon le-Cijjon, gdzie zdobywali praktyczne doświadczenie. W dniu 5 stycznia 1937 roku założyli nowy kibuc, który nazwali HaSadeh (hebr. השדה). Potem zmieniono nazwę na cześć jednego z liderów ruchu syjonistycznego, Nachuma Sokołowa. Była to typowa osada rolnicza, otoczona obronną palisadą, i z wieżą obserwacyjną. Przez pierwsze lata osada cierpiała na niedobór wody pitnej. Sytuacja ta uległa zmianie po I wojnie izraelsko-arabskiej. Po wojnie kibuc przejął część gruntów rolnych zniszczonej wsi arabskiej al-Murassas[4]. W kolejnych latach osiedlili się tutaj imigranci z Austrii, Polski i Niemiec. W latach 90. XX wieku do kibucu przyjechała grupa imigrantów z krajów byłego ZSRR[5]. Pod koniec lat 90. kibuc przeszedł przez proces prywatyzacji, zachowując kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia. W 2003 roku w północnej części kibucu wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe HaBanim. W pierwszym etapie wybudowano 51 domów jednorodzinnych[6]. Planuje się wybudowanie kolejnych 52 domów[7].
Kultura i sport
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią, korty tenisowe oraz dwa boiska do piłki nożnej.
Edukacja i religia
Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w kibucu Mesillot i szkoły średniej w kibucu Newe Etan. Kibuc posiada własną synagogę.
Gospodarka i infrastruktura
Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie, sadownictwie i stawach hodowlanych. Z przemysłu znajduje się tutaj zakład Avdat Plastik Products produkujący opakowania z tworzyw sztucznych. W kibucu jest sklep wielobranżowy, pralnia, stacja benzynowa i warsztat mechaniczny.
Wojsko
Na północny wschód od kibucu znajduje się baza wojskowa Sił Obronnych Izraela, w której prawdopodobnie mieszczą się wyrzutnie rakiet Chetz-2.
Transport
Z kibucu wyjeżdża się na południe na drogę nr 71, którą jadąc na wschód dojeżdża się do miasta Bet Sze’an i dalej do skrzyżowania z drogę nr 90, lub jadąc na zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 669 i dalej do kibucu Bet ha-Szitta. Drogą nr 669 jadąc na południe dojeżdża się do kibuców Chefci-Bah i Beit Alfa.
Przypisy
- ↑ Dane statystyczne z lat 1948-1995 (hebr.). W: Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-15].
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001-2009 (hebr.). W: Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-15].
- ↑ Welcome To As-Sachina (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-15].
- ↑ Welcome To al-Murassas (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2015-04-28].
- ↑ Sde Nahum (hebr.). W: Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-05)].
- ↑ Sde Nahum (hebr.). W: Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-05-15].
- ↑ Sde Nahum (hebr.). W: Rom Galil [on-line]. [dostęp 2012-05-15].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie satelitarne Sede Nachum (ang.). W: Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11].
- Mapa Sede Nachum (hebr.). W: Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11].
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).