Sega Mega Drive

SEGA Mega Drive / SEGA Genesis
Ilustracja
Europejski model konsoli
Typ

konsola gier wideo

Producent

SEGA

Generacja

czwarta generacja

Premiera

Japonia: 29 października 1988
Ameryka Północna: 14 sierpnia 1989
PAL: 30 listopada 1990
Polska: 1994[1]

Nośniki danych

kartridż, płyta kompaktowa

Kontrolery

gamepad

Sprzedanych
jednostek

ok. 30 milionów[2]

Najlepiej
sprzedawana gra

Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln[3]

Poprzednik

Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III

Następca

Sega Saturn

Sega Mega Drive16-bitowa konsola gier wideo wydana przez Segę w 1988 roku w Japonii i 1990 w Europie. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive. Produkcja konsoli została zakończona w 1997 roku. Powodem była niska sprzedaż po wprowadzeniu następcy, 32-bitowego Saturna. Konsola była następcą 8-bitowych Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III.

Dane techniczne

Procesor

Główny procesor: 32-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik).

  • Taktowanie procesora w konsolach PAL 7,61 MHz, w konsolach NTSC 7,67 MHz.
  • Niektóre systemy zawierały „klony” tegoż procesora wyprodukowane przez Hitachi i Signetics.
  • Signetics 68K był używany tylko we wczesnych wersjach tejże konsoli, gdyż nie był wystarczająco efektywny.
Mega Drive II – późniejszy model konsoli po redesignie
Procesor Zilog Z80

Pomocniczy procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik).

  • Taktowanie procesora w konsolach PAL 3,55 MHz, w konsolach NTSC 3,58 MHz.
  • Zilog 80 używany był jako główny procesor w trybie emulacji konsoli Sega Master System.
  • Używany także jako sterownik dźwięku.

Pamięć

  • Boot ROM: 2 KB.
  • Główny RAM: 64 KB.
  • Video RAM: 64 KB; procesor nie ma bezpośredniego dostępu, pamięć musi być odczytywana i zapisywana przez VDP (Video Display Processor).
  • Pomocniczy RAM: 8 KB; używany jako główny RAM w trybie emulacji konsoli Sega Master System.
  • Obszar pamięci kartridża: do 4 MB (32 Mb).

Obraz

Mega Drive zawiera VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite’ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.

  • Płaszczyzny: 4 (2 scrollowane, 1 dla sprite’ów, 1 dla systemu okien).
  • Sprite’y: do 80 jednocześnie, w zależności od używanego trybu.
  • Paleta kolorów: 512 – z czego jednocześnie mogły być używane 64.
  • Rozdzielczość: do 320x224 w konsolach NTSC, podniesiona do 320x240 w konsolach PAL przez dodanie czarnych pasków na górze i na dole obrazu.

Dźwięk

  • Główny układ dźwiękowy: Yamaha YM2612
  • Pomocniczy układ dźwiękowy: Texas Instruments SN76489 (wbudowany w VDP)

Akcesoria

W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę. Do konsoli wydano też dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD o nazwie Sega Mega-CD oraz przystawkę, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie Sega 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych akcesoriów.

W 1992 na rynku pojawił się również pistolet świetlny Menacer, który w niektórych grach służył do strzelania (wskazywania celu)[4].

Kompatybilność wsteczna

Mega Drive jest kompatybilny wstecznie z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom, jednak, jako że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże, wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.

Power Pegasus

W 1994 roku przedsiębiorstwo Bobmark rozpoczęło sprzedaż konsoli Mega Drive w Polsce[5]. Konsola miała jednak słabe wyniki sprzedaży z powodu pojawienia się rok wcześniej pirackich kopii gier i konsol Mega Drive, które stały się obok Pegasusa głównym źródłem utrzymania wielu sklepów i stoisk na giełdzie[6][7]. Przedsiębiorstwo postanowiło więc wydać klona o nazwie Power Pegasus. Pierwsze zapowiedzi pojawiły się na przełomie marca i kwietnia 1995 roku podczas targów Play-Box ’95[8]. Pod koniec tego samego roku wydano sprzęt w niewielkim nakładzie[9], jednak dalszą sprzedaż wstrzymano z powodu wydania Saturna oraz zwiększenia zainteresowania oryginalnym Mega Drive’em[10], co było spowodowane polityką Segi związaną ze wspieraniem sprzedaży 16-bitowej konsoli w Portugalii, Grecji i krajach postkomunistycznych[11].

Sega Channel

W 1994 roku uruchomiono usługę Sega Channel. Po uiszczeniu opłaty, właściciele konsoli Mega Drive dostawali specjalny adapter, pozwalający na podłączenie konsoli do sieci, z której można było ściągać gry. Największą popularnością usługa cieszyła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie została uruchomiona w grudniu 1994 roku[12][13]. Sega wraz ze współpracującymi przedsiębiorstwami próbowała wprowadzać tę usługę w różnych częściach Azji, Ameryki, Europy (w tym w Polsce) i Australii[14][15].

Gry

Przypisy

  1. Uwaga, lepiej to przeczytajcie!. „Top Secret”. 30, s. 38, wrzesień 1994. Bajtek. 
  2. Platform Totals. VGChartz. [dostęp 2014-05-22].
  3. Daniel Boutros: A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today’s Best-Selling Platform Games. Gamasutra, 2006-08-04. [dostęp 2017-11-29]. (ang.).
  4. Dave Beuscher, Sega Genesis – Overview, Allgame [dostęp 2022-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-02] (ang.).
  5. Łukasz Kujawa. Od CD32 do PlayStation. Jak w Polsce rodziły się konsole. „PSX Extreme”. 247, s. 80–83, marzec 2018. Advertigo S.A.. 
  6. dżujo. Pierwsza prawdziwa wojna konsol – Sega Mega Drive kontra Super Nintendo. „PSX Extreme”. 106, s. 72, czerwiec 2006. Grupa 69. 
  7. Hegatar Computing. „Computer Studio”. 14, s. 33, 1993. Computer Graphics Studio. 
  8. Maciej Pietraś. Targi Play-Box ’95. „Top Secret”. 38, s. 58, maj 1995. Wydawnictwo Bajtek. 
  9. Polski biały kruk – niepublikowane wcześniej zdjęcia 16-bitowego Pegasusa! – Aktualności – PPE.pl, www.ppe.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
  10. Michał J. Adamczak, Piotr Orcholski. Gambleriada Jesień’96 cz.2. „Świat Gier Komputerowych”. 49, s. 70, styczeń 1997. Egmont Polska. 
  11. Despite runaway success of Sony PlayStation, Sega still sees mileage in the 16bit games machine, Computer Business Review, 2 maja 1996 [dostęp 2020-10-02] (ang.).
  12. Nicholas Scibetta, The Sad Death of Sega Channel, GameCrate, 18 lutego 2015 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
  13. Ernie Smith, Sega Channel History: Before There Were Cable Modems..., Tedium, 19 lipca 2017 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
  14. Tele Communications International Inc 1996 10-K405 Annual report, United States Securities and Exchange Commission, 19 marca 1997 [dostęp 2020-07-12] (ang.).
  15. Dean Amond, Looking Back on Sega Channel, Find Your Inner Geek, 20 maja 2017 [dostęp 2020-07-11] (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

SegaMegadrive2.jpg
Autor: Bill Bertram, Licencja: CC BY-SA 2.5
Sega Mega Drive II video game console (1994)
Sega Mega Drive PAL.jpg
Autor: © Bill Bertram (Pixel8) 2011, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sega Mega Drive (PAL) EU version, 16-bit game console. (1990)