Seiko

Seiko Holdings Corporation^[1]

セイコーホールディングス株式会社

Państwo	Japonia
Siedziba	Chūō, Tokio
Adres	1-chome, 26-1 Ginza, Chūō-ku, 104-8110 Tokio[1]
Data założenia	1881[1]
Forma prawna	Kabushiki-gaisha
Prezes	Shinji Hattori[2]
Zatrudnienie	12 033 osoby (31.03.2018)[1]
Giełda	TYO: 8050
Dane finansowe
Wynik netto	268 500 000 000 ¥ (2017)[1]
Kapitał zakładowy	10 000 000 000 ¥[1]
brak współrzędnych
Strona internetowa

Seiko Holdings Corporation (jap. セイコーホールディングス株式会社 Seikō Hōrudingusu Kabushiki-gaisha), w skrócie Seiko – japoński producent zegarków z siedzibą w Chūō w Tokio założony w 1881 roku^[1].

mechanizm Seiko z 25 kamieniami

Historia

Seiko powstało w 1881 roku, kiedy to Kintarō Hattori otworzył sklep i serwis zegarków w centralnej części Tokio, natomiast w 1892 otwiera fabrykę Seikosha i jeszcze w tym samym roku rozpoczęto produkcję zegarów ściennych, a 3 lata później – zegarków kieszonkowych^[3].

W 1913 roku, ze względu na wzrastającą popularność zegarów kieszonkowych, Kintarō Hattori poszedł krok na przód i postawił zadanie stworzenia pierwszego japońskiego zegarka na rękę z linii Laurel, które produkowano od 30 do 50 egzemplarzy dziennie, natomiast w 1924 roku rozpoczęto produkcję zegarków pod marką Seiko, rok po wielkim trzęsieniu ziemi w regionie Kantō, które zniszczyło fabrykę Seikosha^[3].

W 1929 roku podczas wielkiego rozwoju sieci linii kolejowych w Japonii Seiko zostało wybrane na oficjalnego dostawcę Japan National Railways, a 3 lata później skonstruowano zegar Wako w dzielnicy Ginza^[3].

W 1956 roku wynaleziono Diashock - urządzenie wstrząsoodporne stosowane potem w swoich zegarkach, a 3 lata później - Gyro Marvel - zastrzeżony system magicznej dźwigni^[3].

W 1960 roku rozpoczęła się produkcja zegarków z linii Grand Seiko, które mogły skuteczniej niż dotychczas konkurować z zegarkami szwajcarskich producentów. W 1964 roku Seiko zostaje oficjalnym dostawcą pomiaru czasu igrzysk olimpijskich w Tokio, a zegarki na ich potrzebę zostały zaprojektowane i testowane przez Adriaana Paulena, ówczesnego prezydenta IAAF. Jeszcze w tym samym roku Seiko rozpoczyna produkcję zegarków z fabrycznie wbudowanym stoperem, natomiast rok później - wodoodporne zegarki (z możliwością zanurzenia w wodzie do maksymalnej głębokości 150 metrów)^[3].

W 1969 roku Seiko zaprezentowało pierwsze na świecie zegarki cal.6139 z automatycznym chronografem, a także kwarcowe z linii Quartz Astron. W 1973 roku na rynku pojawiły się pierwsze zegarki z wyświetlaczem LCD, zaś dwa lata później wodoodporny zegarek z obudową wykonaną z tytanu i możliwością zanurzenia w wodzie na maksymalną głębokość 600 metrów^[3].

Lata 80. XX wieku przyniosły zegarki z wbudowanym tunerem TV (1982), dyktafonem (1983), analogowe zegarki kwarcowe z chronografem (1983), z funkcjami komputerowymi (1984), ceramiczne (z wodoodpornością do 1000 m głębokości) (1986), a także “A.G.S.” cal. 7M22^[a] (1988)^[3].

W 1990 roku rozpoczęto produkcję pierwszych na świecie komputerowanych zegarków z linii Scubamaster, przeznaczoną głównie dla osób nurkujących. Dwa lata później Seiko zostaje oficjalnym dostawcą pomiaru czasu igrzysk olimpijskich w Barcelonie^[3].

W 1998 roku na rynek wchodzi nowa generacja zegarków analogowych, natomiast rok później premiera ma miejsce Spring Drive - zegarki z miernikiem sprawność kwarcu, a także Ultimate Kinetic Chronograph^[3].

W 2005 roku na rynek wchodzą zegarki z kontrolerem fal radiowych, a rok później zaprezentowano E-Ink - zegarki stworzone na bazie elektronicznego tuszu. W 2010 zostaje zaprezentowany zegarek EPD z aktywnym systemem matrix, a w 2012 - z solarem GPS^[3].

W 2017 roku marka Grand Seiko stała się niezależną, samodzielną spółką^[3].

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa Seiko