Sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736
Sejm pacyfikacyjny z 1736 – sejm zwołany 4 kwietnia, otwarty 25 czerwca, a zakończony 9 lipca 1736 r.[1], w Rzeczypospolitej, kończący wojnę domową, jaka miała miejsce po śmierci króla Augusta II Mocnego w 1733 r. Marszałkiem był Wacław Piotr Rzewuski pisarz polny koronny.
Po śmierci Augusta II szlachta podzieliła się i wybrano jednocześnie dwóch władców: syna Augusta II – Augusta III Sasa (mniejszość) oraz Stanisława Leszczyńskiego, wojewodę poznańskiego (większość). Sytuacja ta doprowadziła do wybuchu wojny domowej między konfederacją warszawską i dzikowską, która trwała 3 lata i zakończyła się w 1736 r. zwycięstwem Augusta (popartego przez obce wojska, głównie carskie) i sejmem pacyfikacyjnym, czyli wprowadzającym pokój. Był to jedyny sejm, który zwołany przez Augusta III zakończył się pomyślnie[2].
August III zobowiązał się do przestrzegania praw i wolności szlacheckich, oraz potwierdził utrzymywanie ustroju Rzeczypospolitej w dotychczasowej postaci[3]. Król przyrzekł także powszechną amnestię i podjęcie działań w celu wycofania wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej. Powołano także komisję, która miała przygotować projekty reform wojskowo-skarbowych, na kolejny sejm zwyczajny[4].
Przypisy
- ↑ Władysław Konopczyński Chronologia sejmów polskich s. 164.
- ↑ Również poprzedni Sejm 1735, mający być pacyfikacyjnym, został zerwany, tamże s. 163.
- ↑ Volumina Legum, t. 6, s. 282–330.
- ↑ Cały szereg następnych sejmów aż do roku 1752 włącznie został zepsuty przez opozycyę „patryotyczną” vel republikancką, z olbrzymią szkodą dla Rzplitej, bo kosztem projektowanej aukcyi wojska oraz innych reform. Malkontenci wyzyskali dla swoich celów ogólno-szlachecki egoizm stanowy, tudzież gorszy jeszcze egoizm szlachty ziem ruskich, która nie chciała dopuścić do słusznego zrównania podatków. W. Konopczyński, Liberum Veto, s. 327.