Selery zwyczajne
| ||
Selery zwyczajne, odmiana korzeniowa | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | astropodobne | |
Rząd | selerowce | |
Rodzina | selerowate | |
Rodzaj | selery | |
Gatunek | selery zwyczajne | |
Nazwa systematyczna | ||
Apium graveolens L. Sp.Pl.2 1753 |
Selery zwyczajne[3][4], seler zwyczajny (Apium graveolens L.[5]) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
W stanie dzikim rośnie w Europie, Azji Zachodniej i Środkowej, na Kaukazie, w Afryce[6]. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania[6]. W Polsce w stanie dzikim tylko na wyspie Uznam. Jest uprawiany w wielu rejonach świata, czasami przejściowo dziczejący (efemerofit).
Morfologia
- Łodyga
- Osiąga wysokość do 1 m (kwitnąca).
- Korzeń
- Bulwiasty, spichrzowy.
- Liście
- Zazwyczaj 3-sieczne, częściowo pierzaste, z ząbkowanymi krawędziami na długich nagich łodygach. Błyszczące.
- Kwiaty
- Drobne, bladożółte, zebrane w kwiatostany (forma baldachu złożonego bez pokryw oraz pokrywek), złożone z 6 do 12 szypuł.
- Owoc
- Rozłupki.
Biologia i ekologia
Roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: halofit rosnący na nadmorskich łąkach i terenach podmokłych, a także solniskach w głębi lądu. Liczba chromosomów 2n= 22[4].
Zmienność
- seler typowy (Apium graveolens L. var. graveolens) – odmiana dziko rosnąca
- seler korzeniowy (Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.) Gaudin) – tylko w uprawie
- seler naciowy (Apium graveolens L. var. dulce (Mill.) Pers.) – w uprawie, czasami dziczejący
- seler liściasty (Apium graveolens L. var. secalinum (Alef.) Mansf.) – tylko w uprawie
Zastosowanie
- Sztuka kulinarna – korzeń i liście są wykorzystywane jako warzywo i przyprawa. Uprawiany jest od ponad 2000 lat[7].
Wartości odżywcze
|
|
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
- ↑ a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
- ↑ a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ a b Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. wydanie II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 512-513. ISBN 978-83-200-5311-1.
- ↑ a b Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Rasbak, Licencja: CC-BY-SA-3.0
(nl:Knolselderij plant) Apium graveolens var. rapaceum 'Dolvi' ;