Semovente da 90/53

Ten artykuł od 2014-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Semovente M41M da 90/53

Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Ansaldo
Typ pojazdu	samobieżne działo przeciwpancerne
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4
Historia
Prototypy	1942
Produkcja	1943
Wycofanie	1945
Egzemplarze	ok. 30
Dane techniczne
Silnik	1 silnik wysokoprężny, 8-cylindrowy Fiat SPA 15-TM-41 o mocy 154 KM
Transmisja	mechaniczna
Poj. zb. paliwa	200
Pancerz	25 – 40 mm
Długość	5,20 m
Szerokość	2,20 m
Wysokość	2,14 m
Masa	bojowa: 17 000 kg (w zależności od rodzaju podwozia)
Moc jedn.	8,5 km/t
Osiągi
Prędkość	35 km/h
Zasięg	200
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata przeciwpancerna Ansaldo M90/53 Model 39 kal. 90 mm 1 karabin maszynowy Breda mod. 30 kal. 6,5 mm lub Breda mod. 38 kal. 8 mm
Użytkownicy
Włochy

Semovente M41M da 90/53 – włoska samobieżna armata przeciwpancerna uzbrojona w długolufowe działo kalibru 90 mm, odpowiednik niemieckiej "osiemdziesiątkiósemki".

Konstrukcja ta powstała specjalnie na potrzeby frontu wschodniego do zwalczania radzieckich czołgów typu T-34 czy KW, ale ich produkcja rozpoczęła się za późno aby zostały tam w ogóle wysłane i zostały użyte bojowo przeciwko aliantom w czasie inwazji na Sycylię. Ponieważ na samym "Semovente" nie było zbyt dużo miejsca na przechowywanie amunicji, każdej armacie tego typu towarzyszył ciągnik amunicyjny z przyczepą (zmodyfikowany czołg L6/40) z zapasem amunicji 26 pocisków w ciągniku i 40 pocisków na przyczepie. Łącznie wyprodukowano 30 pojazdów tego typu.

Armata 90 mm była zmodyfikowaną wersją działa przeciwlotniczego i miała znakomite osiągi, używając najprostszych pocisków AP przebijała ponad 100 mm pancerze o kącie pochylenia 30° z 1000 m.

Włoskie Siły Pancerne na froncie wschodnim wyposażone były jedynie w czołgi L6/40 oraz niszczyciele czołgów Semovente 47/32 żaden z nich nie miał wystarczającej siły ognia, by poradzić sobie ze sowieckimi czołgami średnimi i ciężkimi. Jednak ostatecznie żaden z Semoventi da 90/53 nigdy nie został wysłany na front wschodni. Główną wadą Semovente da 90/53, podobnie jak w wielu innych dział samobieżnych podczas II Wojny Światowej, były otwarty przedział załogi, które pozostawiły załogę podatną na działanie odłamków i broni ręcznej. Ponadto Semovente da 90/53 jako pojazd zaprojektowany do walki z dala od pierwszej linii pancerze pojazdu został zredukowany niemal do minimum. Kolejną wadą pojazdu był niewielki zapas amunicji (6 pocisków w przedziale bojowym). Najczęściej stosowane były pociski Effetto Pronto lub HEAT, które mogły przebić 200 mm pancerz z odległość 2200 metrów.

Zastosowanie Bojowe

Pojazd nigdy nie został wysłany na front wschodni. W kampanii północnoafrykańskiej Semovente da 90/53 okazał się skuteczną bronią, a jej duży zasięg dobrze sprawdzał się na płaskim i otwartym terenie pustynnego^[1]. 24 sztuki Semovente 90/53 zostały włączone w skład Raggruppamento Semoventi, która stacjonowała na Sycylii podczas alianckiej operacji Husky w 1943 r. Kilka zachowanych Semoventi da 90/53 zostało zajętych przez armię niemiecką, jednak miały one niewielką wartość w górzystym terenie północnych Włoch, gdzie musiały działać. W rezultacie większość zakończyła karierę jako artyleria dalekiego zasięgu.

Pojazd, który przetrwał

Tylko jeden Semovente da 90/53 przetrwał wojnę. Pierwotnie wystawiony w Aberdeen Proving Grounds (APG), w późniejszym czasie, został przeniesiony do Fort Sill Field Artillery Museum w Fort Sill w Oklahomie w 2012 roku. Następnie został odrestaurowany przez Dyrekcję ds. Logistyki Fort Sill (DoL) Ten zachowany przykład włoskiej myśli technicznej został przydzielony do 163. Grupy Artylerii Wsparcia, a w dalszej kolejności zdobyty na Sycylii w 1943 r^[2].

Przypisy