Senožeče
Państwo | |
---|---|
Gmina | |
Wysokość | 573 m n.p.m. |
Populacja (2002) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy | 6224 |
Tablice rejestracyjne | KP |
45°43′07″N 14°02′22″E/45,718611 14,039444 |
Senožeče – wieś w gminie Divača, która należy do jednostki samorządowej Sežana. Znajduje się w słoweńskim regionie Primorska[1].
Miejscowość powstała przy niegdyś ważnej drodze, która wiodła z Primorski do Krainy. W średniowieczu Senožeče były początkowo lennem Patriarchatu Akwilei, posiadłością rodu (von) Duino; odziedziczył je po nich w 1399 ród von Walsee. W 1470/72 Reinprecht, ostatni von Walsee, sprzedał Senožeče z zamkiem, mytem i innymi dobrami habsburskiemu cesarzowi Fryderykowi III. Zamek ten stał tu na wzniesieniu nad miejscowością prawdopodobnie już w połowie XII w., po raz pierwszy wspominany na pewno w 1275 jako zamek Snosetsch. Uszkodzony został podczas najazdów tureckich, ostatecznie zniszczony zaś w katastrofalnym trzęsieniu ziemi w 1511. Zastąpił go pałac u podnóża miejskiego wzgórza, który w XVII w. wybudowała szlachecka rodzina Porzia i który służył od 1869[2] jako siedziba sądu okręgowego, także on jest teraz w ruinie. Po dobudowaniu południowej kolei, która okrążyła miejscowość, Senožeče, znane niegdyś z targów drzewem i zwierzętami, zaczęły gospodarczo podupadać.
Po I wojnie światowej weszły, jak cała Wenecja Julijska, w skład Królestwa Włoch; toponim został zitalianizowany na Senosechhia, a gmina została włączona do okręgu Postojna prowincji Triest[3].
Po II wojnie światowej terytorium weszło w skład Jugosławii; w miejscowości powstały dwie fabryki, tekstylna i samochodowa.
W miejscowości stoi parafialny kościół św. Bartłomieja, należący do diecezji koperskiej[4].
Urodził się tu szermierz olimpijski Rudolf Cvetko oraz przywódca partyzancki Danilo Zelen.
Senožeče są też punktem Słoweńskiego Szlaku Górskiego, który prowadzi z Razdrta przez wieś na Vremščicę. W pobliskiej okolicy wiedzie leśny szlak edukacyjny Djestence o długości 2850 m.
Przypisy
- ↑ Strona gminy Divača. [dostęp 2013-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-02)].
- ↑ ÖNB 1869
- ↑ Dekret królewski z 18 stycznia 1923, n. 53, art. 2
- ↑ Ivan Likar: Seznam županskih in podružničnih cerkva ter kapel. rkc.si, maj 2008. [dostęp 2016-09-28]. (słoweń.).
Bibliografia
- Zamki w Słowenii
- SLOVENIJA: turistični vodnik, Mladinska knjiga 1996