Sens życia według Monty Pythona

Sens życia według Monty Pythona
The Meaning of Life / Monty Python's The Meaning of Life
Gatunek

komedia

Data premiery

1 kwietnia 1983

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

107 min

Reżyseria

Terry Jones
sekwencje specjalne:
Terry Gilliam

Scenariusz

John Cleese
Graham Chapman
Terry Gilliam
Eric Idle
Terry Jones
Michael Palin

Główne role

John Cleese
Graham Chapman
Terry Gilliam
Eric Idle
Terry Jones
Michael Palin

Zdjęcia

Peter Hannan
Roger Pratt

Scenografia

Harry Lange

Kostiumy

James Acheson

Montaż

Julian Doyle

Produkcja

John Goldstone

Wytwórnia

Celandine Films
The Monty Python Partnership
Universal Pictures

Dystrybucja

Universal Pictures

Budżet

9 000 000 $

Nagrody
Grand Prix na Festiwalu Filmowym w Cannes

Sens życia według Monty Pythona (ang.The Meaning of Life / Monty Python's The Meaning of Life) – brytyjska czarna komedia z 1983 roku w reżyserii Terry’ego Jonesa i Terry’ego GIlliama, pełnometrażowy film grupy Monty Pythona. Film składa się z serii komediowych skeczów dotyczących różnych etapów życia – od narodzin do śmierci.

Obsada

  • Graham Chapman – Ryba/Lekarz położnik/Harry Blackitt/Wymer/Hordern/Generał/Dr Livingstone/Drag queen/Eric/Prezes/Gość/Arthur Jarrett/Geoffrey/Tony Bennett
  • John Cleese – Ryba/Dr Spenser/Humphrey Williams/Sturridge/Ainsworth/Kelner/Ponury Żniwiarz (Pan Śmierć)
  • Terry Gilliam – Ryba/Walters/Zulus konferansjer/M'Lady Joeline/Pan Brown/Howard Katzenberg/Czyściciel okien
  • Eric Idle – Ryba/Śpiewak/Pan Moore/Pani Blackitt/Watson/Atkison/Perkins/Ofiara/Pani Hendy/Człowiek w różowej marynarce/Noel Coward/Gaston/Angela
  • Terry Jones – Ryba/Mamuśka z Yorkshire/Ksiądz/Biggs/Sierżant/Niezgrabny playboy/Pani Brown/Pan Creosote/Maria/Bert/Fiona Portland-Smyth/Marcin Luter (scena wycięta)
  • Michael Palin – Ryba/Pan Pycroft/Ojciec z Yorkshire/Kapelan/Carter/Spadger/Starszy Sierżant/Pakenham-Walsh/Prezenterka/Pan Marvin Hendy/Harry/Kapelan/Debbie Katzenberg/Czyściciel okien

Streszczenie

Film składa się z ciągu skeczy:

  • Karmazynowe Ubezpieczenia Ostateczne (The Crimson Permanent Assurance). W tej satyrze na globalizację podstarzali urzędnicy biura ubezpieczeniowego podnoszą bunt przeciwko swym surowym korporacyjnym przełożonym, zajmując ich budynek i zmieniając go w okręt piracki, szturmując i obracając w ruinę gigantów światowej finansjery w licznych wielkich miastach, po czym spadają z krawędzi świata.
  • Cud narodzin, część I jest satyrą na współczesną służbę zdrowia. Dwaj lekarze rozprawiają wyłącznie o technologii, ignorując pacjentkę, mąż nie może doświadczyć narodzin swojego dziecka[1].
  • Cud narodzin, część II jest satyrą na życie religijne. Film zestawia ze sobą życie katolickiej rodziny z Yorkshire – która ze względu na swoją sytuację materialną sprzedała swoje dzieci na eksperymenty medyczne, ponieważ katolicyzm nie uznaje sztucznej antykoncepcji – z pełnym surowości życiem anglikańskiego pastora i jego rodziny[1].
  • Dorastanie i nauka – grupa uczniów obserwuje, jak ich nauczyciel demonstruje ze swoją żoną techniki uprawiania seksu[1].
  • Walka – początkowo akcja przenosi się na front I wojny światowej, gdzie pod ostrzałem wroga żołnierze wręczają tort i prezenty swojemu dowódcy. Drugi fragment rozgrywa się podczas wojny zuluskiej w okresie brytyjskiego kolonializmu. Podczas intensywnych walk z Zulusami brytyjscy oficerowie zdają się nie zwracać uwagi na otaczającą ich rzeczywistość[1].
  • Wiek średni – w scenie w restauracji kelner informuje parę w średnim wieku, że filozofia to „próba skonstruowania realnej hipotezy wyjaśniającej sens życia”[1].
  • Jesień życia – w scenie tej gargantuicznych rozmiarów patron restauracji, Mr. Creosote, objada się do momentu, aż jego wnętrzności eksplodują[1].
  • Sens życia wnętrzności Creosote’a zbiera Maria, sprzątaczka restauracji, która twierdzi, że „pracowała w gorszych miejscach”, w różnych placówkach instytucjonalnych – od Académie Française po Bibliotekę Kongresu[1].
  • Śmierć – w tej scenie Śmierć odwiedza brytyjską parę i ich amerykańskich gości, przy czym świeżo zmarłym zajmuje sporo czasu uświadomienie sobie tego, co dla widzów jest oczywiste. Nawet wtedy nie chcą w to uwierzyć i żądają od Śmierci wyjaśnienia, jak to się stało, że wszyscy umarli w tym samym czasie[1].

Film kończy czytany przez prezenterkę telewizyjną (z kartki, w szybkim tempie) „sens życia”: „Staraj się być miły dla ludzi. Unikaj jedzenia tłuszczu. Czytaj od czasu do czasu dobrą książkę. Spaceruj trochę i staraj się żyć w pokoju i harmonii z ludźmi wszystkich wyznań i narodów”[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Monty Python's The Meaning of Life (Philosophical Films), www.philfilms.utm.edu [dostęp 2022-10-04].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Terry Jones.jpg
Autor: Lesley from Bletchley, Licencja: CC BY-SA 2.0
Terry Jones reading in 2007
Terry Gilliam(CannesPhotoCall).jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Nikita~commonswiki (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5

Terry Gilliam at Cannes in 2001. My own picture. Created by Rita Molnár 2001.

Other version: Image:Terry Gilliam(CannesPhotoCall) (2).jpg