Serafin (Dułgow)

Serafin

Igor Dułgow
Arcybiskup brukselski i zachodnioeuropejski
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	1923 Moskwa
Data i miejsce śmierci	24 listopada 2003 Chavincourt-Provemont
Biskup brukselski i zachodnioeuropejski
Okres sprawowania	1995-2000
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji
Śluby zakonne	1993
Prezbiterat	1961
Nominacja biskupia	1993
Chirotonia biskupia	19 września 1993

Serafin, imię świeckie Igor Aleksandrowicz Dułgow (ur. 1923 w Moskwie, zm. 24 listopada 2003 w Chavincourt-Provemont) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.

Życiorys

W wieku pięciu lat emigrował razem z matką do Berlina, następnie do Francji. Uczył się w korpusie kadetów im. cesarza Mikołaja II w Wersalu i znajdującej się w tym samym mieście rosyjskiej szkole założonej przez białych emigrantów. Jako uczeń był ministrantem i psalmistą w cerkwi w Wersalu^[1].

W momencie wybuchu II wojny światowej był uczniem szkoły inżynieryjnej. Już po zakończeniu działań wojennych ukończył studia teologiczne w Instytucie św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu, uzyskując dyplom końcowy w 1950. Pracował jako robotnik, będąc równocześnie hipodiakonem biskupa brukselskiego i zachodnioeuropejskiego Nataniela^[1].

W 1961 w soborze Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Genewie został wyświęcony na kapłana (w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji). Skierowany do służby w cerkwi św. Michała Archanioła w Cannes, od 1971 był także dziekanem wszystkich parafii Cerkwi Zagranicznej w południowej Francji z godnością protoprezbitera. Przez pewien czas spełniał obowiązki p.o. proboszcza parafii św. Mikołaja w Lyonie^[1].

We wrześniu 1993 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Serafin na cześć św. Serafina (Zahorowskiego)^[2]. 19 września tego samego roku w soborze w Genewie został wyświęcony na biskupa leśniańskiego, wikariusza eparchii zachodnioeuropejskiej. 3 listopada tego samego roku został administratorem eparchii zachodnioeuropejskiej, zaś w 1995 mianowano go jej ordynariuszem^[1]. W 2000 został przeniesiony w stan spoczynku, zaś jako stałe miejsce jego pobytu wyznaczono monaster Leśniańskiej Ikony Matki Bożej w Chavincourt-Provemont. Zmarł na raka trzy lata później i został pochowany na klasztornym cmentarzu^[2].

Przypisy