Serafin (Szamszew)

Serafin
Siergiej Szamszew
Biskup tomski
Kraj działaniaZSRR
Data i miejsce urodzenia5 stycznia 1897
Petersburg
Data i miejsce śmierci17 września 1937
Tomsk
Biskup tomski
Okres sprawowania1936–1937
Wyznanieprawosławne
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
InkardynacjaEparchia tomska
Śluby zakonne1922
Diakonat3 stycznia 1922
Prezbiterat1923
Sakra biskupia16 marca 1936
Sukcesja apostolska
Data konsekracji16 marca 1936
MiejscowośćMoskwa
MiejsceSobór Objawienia Pańskiego
KonsekratorSergiusz (Stragorodski)
WspółkonsekratorzyAleksander (Szczukin), Jan (Szyrokow), Aleksy (Siergiejew)

Serafin, imię świeckie Siergiej Pawłowicz Szamszew[1][2], rzadziej Szamszyn[3] (ur. 5 stycznia 1897 w Petersburgu, zm. 17 września 1937 w Tomsku) – rosyjski biskup prawosławny.

Pochodził z rodziny szlacheckiej[1]. W 1917 ukończył w Petersburgu szkołę realną. W czasie wojny domowej w Rosji, w 1919, został zmobilizowany do sił Białych pod dowództwem gen. Millera. Rok później, aresztowany przez bolszewików, został skazany na sześciomiesięczną zsyłkę do Archangielska. Następnie w trybie administracyjnym otrzymał nakaz zamieszkania w Kazaniu. Tam złożył wieczyste śluby mnisze i od 1923 żył w monasterze św. Jana Chrzciciela. Hierodiakonem został 3 stycznia 1922, zaś hieromnichem – rok później[1]. Jeszcze w tym samym roku został aresztowany pod zarzutem prowadzenia działalności kontrrewolucyjnej i skazany na trzy lata zesłania do obozu w dawnym Monasterze Sołowieckim. Odbył całą karę, po czym został zesłany na Ural na kolejne trzy lata. Żył we wsi Wikułowo w obwodzie uralskim i pozostał w niej także po zakończeniu zsyłki, pracując w gospodarstwie wiejskim. W 1931 przeprowadził się do Ust'-Łamienki i podjął służbę kapłańską[1].

Po miesiącu od przybycia do Ust'-Łamienki hieromnich Serafin został oskarżony o zabójstwo dziecka. Zmarło ono dwie godziny po udzieleniu mu sakramentu chrztu, wskutek choroby. Skazany na 10 lat pozbawienia wolności, wyszedł z więzienia po kilku miesiącach na skutek kasacji wyroku. Wyjechał do Moskwy, po czym na polecenie Synodu Kościoła udał się do Tarusy i tam do 1936 prowadził parafię. Przed 1936 otrzymał godność archimandryty[1].

16 marca 1936 przyjął w soborze Objawienia Pańskiego chirotonię biskupią, po czym objął katedrę czycką. W charakterze konsekratorów w obrzędzie wzięli udział metropolita moskiewski i kołomieński Sergiusz, arcybiskup rżewski Aleksander, biskup dmitrowski Jan oraz sierpuchowski Aleksy. Po przyjęciu święceń biskupich Serafin (Szamszew) udał się do Czyty, jednak jako wcześniej karany nie uzyskał wymaganego meldunku i w rezultacie osiedlił się w Tomsku, poza granicami swojej eparchii. Metropolita Sergiusz mianował go wówczas biskupem tomskim. Służył początkowo w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego, a po jej zamknięciu – w cerkwi Trójcy Świętej w Tomsku[1].

Aresztowany niecały rok po przybyciu do Tomska, 21 sierpnia 1937, został oskarżony o członkostwo w cerkiewnej organizacji kontrrewolucyjnej, zachęcanie osób o antyradzieckich poglądach do aktywnej walki z komunizmem i wyrabianie u nich postaw kontrrewolucyjnych. Skazany na śmierć przez rozstrzelanie, został stracony w następnym miesiącu[1]. W 1960 całkowicie zrehabilitowany[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Серафим (Шамшев Сергей Павлович)
  2. Серафим (Шамшев). [dostęp 2012-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-22)].
  3. Епископ Серафим (Шамшин). [dostęp 2013-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)].

.