Serafin (Szarapow)
| Aleksiej Szarapow Алексей Сергеевич Шарапов | |
| Biskup połtawski | |
| Kraj działania | ZSRR |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1878 Krutoje |
| Data i miejsce śmierci | 22 sierpnia 1959 Poczajów |
| Biskup połtawski | |
| Okres sprawowania | 1952–1958 |
| Wyznanie | prawosławie |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Inkardynacja | eparchia połtawska |
| Śluby zakonne | 6 sierpnia 1946 |
| Prezbiterat | 1943 |
| Chirotonia biskupia | 14 kwietnia 1946 |
| Data konsekracji | 14 kwietnia 1946 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Aleksy I | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Maksym (Baczinski), Makary (Dajew) | ||||||||
| |||||||||
Serafin, imię świeckie: Aleksiej Siergiejewicz Szarapow (ur. 12 lutego 1878 w Krutym – zm. 22 sierpnia 1959 w Poczajowie) – rosyjski biskup prawosławny.
Urodził się w rodzinie psalmisty cerkiewnego. Ukończył seminarium duchowne w Orle, następnie zaś Moskiewską Akademię Duchowną, w której w 1904 uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych. Osiem lat później uzyskał tytuł magistra teologii na podstawie pracy poświęconej drugiej księdze Ezdrasza. Wcześniej, w 1904, został wyznaczony do pracy w charakterze inspektora w seminarium duchownym w Charkowie. Od 1906 do 1909 wykładał w seminarium w Kamieńcu Podolskim. Od 1912 kierował instytutem nauczycielskim w Wołogdzie. Do 1943 kontynuował pracę jako nauczyciel w technikum pedagogicznym w Jelcu, szkole pedagogicznej w Biełgorodzie oraz w technikum leśnym w Czugujewo-Bobczińsku.
W 1943, po śmierci żony, przyjął święcenia kapłańskie i służył przez trzy lata w eparchiach połtawskiej i charkowskiej. 6 sierpnia 1946 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 7 kwietnia został archimandrytą. 14 kwietnia 1946 został biskupem rostowskim i taganroskim; w czasie jego chirotonii jako konsekratorzy wystąpili patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, biskup izmaelski i biełgorodzki Maksym oraz biskup możajski Makary. Od 1947 do 1952 sprawował urząd biskupa uljanowskiego i mielekieskiego, zaś od 1952 do 1958 kierował eparchią połtawską. W 1958 z powodu złego stanu zdrowia odszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Ławrze Poczajowskiej, gdzie rok później zmarł.