Serafin (anioł)
Serafin lub Seraf (z hebr. l.p. שׂרף seraf, l.mn. שׂרפים serafim) – istota biblijna wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza (Iz 6,1-3)[1]:
(…) ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały» (Iz 6, 1-3)
Słowa, które wypowiadały serafiny, są częścią hymnu Sanctus śpiewanego podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich. Teologia katolicka oraz prawosławna przypisuje temu hymnowi istotne znaczenie: jako część anafory stanowi element wielbiący Boga, przypominający o tym, że liturgia ziemska jest odbiciem i uobecnieniem liturgii niebiańskiej, dokonującej się przed tronem Boga.
Etymologia
Hebrajski rzeczownik שרף (saraf) zwykle łączony jest z czasownikiem להישרף (lehisaref) oznaczającym spalać się, płonąć. W ten sposób sugerowano, że serafini to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafowie (i pokrewni im cherubowie) nie pełnili funkcji posłańców Bożych (aniołów). Sama Biblia bowiem nigdzie nie mówi o serafach jako o istotach będących aniołami. To utożsamienie jest znacznie późniejsze (obecne np. w pismach Pseudo-Dionizego Areopagity) i wynika prawdopodobnie z chęci swoistego uporządkowania świata istot nadprzyrodzonych i oddania ich pod władzę jedynego Boga[2].
Klasyfikacja
W tradycji chrześcijańskiej otrzymały w klasyfikacji aniołów pierwsze miejsce, jako członkowie jednego z dziewięciu chórów anielskich, które to chóry stanowią anielską hierarchię przedstawiającą się następująco:
- serafini,
- cherubini,
- trony,
- panowania,
- moce,
- władze,
- zwierzchności,
- archaniołowie,
- aniołowie (stróże).
Przypisy
- ↑ Iz 6,1-6 w przekładach Biblii.
- ↑ W. Kosior, Anioł w Biblii hebrajskiej. Pojęcie mal’ach w ujęciu statystycznym i hermeneutycznym, „Studia Judaica” nr 1-2 (23-24) 2009, s. 60–62.
Bibliografia
- Gustav Davidson, Słownik aniołów, w tym aniołów upadłych, ISBN 83-7150-337-7, Poznań 1998.