Serafin Opałko
| Prałat honorowy Jego Świątobliwości kanonik kolegiaty kaliskiej | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 sierpnia 1911 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Radziejowie | |
| Okres sprawowania | 1960–1971 |
| Proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole | |
| Okres sprawowania | 1971–1986 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | diecezja częstochowska (1937-1945) |
| Prezbiterat | 29 czerwca 1937 |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}      | |
 podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 sierpnia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 sierpnia 1986 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Serafin Opałko ps. „Zygmunt”[1] (ur. 10 sierpnia 1911 w Jaroszewicach Rychwalskich, zm. 1 sierpnia 1986 w Koninie) – polski duchowny katolicki, kanonik i prałat Jego Świątobliwości, podpułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys
Uczęszczał do szkoły podstawowej w Rychwale[2]. W 1930 roku zdał maturę Gimnazjum Diecezjalnym w Częstochowie i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego diecezji częstochowskiej[2]. 29 czerwca 1937 roku wyświęcony został na prezbitera, w tym samym roku uzyskał tytuł magistra teologii[2]. Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w Skomlinie (do 1938), a następnie w Żarkach, gdzie był m.in. prezesem Chrześcijańskiego Spółdzielczego Stowarzyszenia Spożywców[3][2].
Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się jako kapelan do Wojska Polskiego i uczestniczył w kampanii wrześniowej. Przeszedł szlak bojowy przez Jędrzejów, Kielce, Sandomierz, Janów Lubelski i Zamość, gdzie jego oddział został rozwiązany[3]. W październiku 1939 roku powrócił do swojej parafii[2].
W 1940 roku zorganizował w Łaskach komórkę ZWZ[1][3]. Kierował tam zorganizowaną przez siebie skrzynką kontaktową, współpracował również z wywiadem Armii Krajowej[1]. Od 14 lutego 1942 roku pełnił funkcję kapelana leśnych oddziałów Armii Krajowej operujących w powiecie radomszczańskim i okolicach Złotego Potoku[3], w 1944 roku został awansowany na stopień majora[2][3].
Ze względu na swoją działalność partyzancką, krótko po wojnie musiał opuścić Żarki[1]. Powrócił na teren powiatu kolskiego i sprawował opiekę duszpasterską w parafii Grochowy, Rychwał, Dzierzbin i w Złoczewie[1]. Następnie został rektorem kościoła w Kościelcu[2]. W latach 1948–1960 pełnił obowiązki proboszcza w Ciechocinku[2]. W 1960 roku objął probostwo parafii Wniebowzięcia NMP w Radziejowie[1]. W 1971 roku przeszedł do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole[1][2].
W 1975 roku został awansowany do stopnia podpułkownika[3]. Był dziekanem dekanatu kolskiego[1]. W 1967 roku otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu[1]. Od 1975 roku nosił tytuł kanonika honorowego kolegiaty kaliskiej, a od 1982 roku kanonika gremialnego[4]. W 1986 roku mianowany prałatem honorowym Jego Świętobliwości[1]. Dzięki jego staraniom odrestaurowano farę w Kole, wzniesiono kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Kole i Wniebowstąpienia Pańskiego w Ochlach[1][2][4].
W okresie stanu wojennego zajmował się działalnością charytatywną, wspierał również działalność NSZZ „Solidarność”[5].
1 sierpnia 1986 roku zmarł na atak serca w konińskim szpitalu[4]. Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole[1][4], według relacji w jego pogrzebie brało udział kilka tysięcy ludzi, którzy wypełnili kolską farę i zablokowali pobliskie ulice. W uroczystościach brało udział kilkuset duchownych, a przewodniczył im biskup Czesław Lewandowski[5][6].
Upamiętnienie
Jego imieniem nazwano rondo niedaleko Kościoła Matki Bożej Częstochowskiej oraz ulicę prowadzącą na kolski dworzec kolejowy[7]. Na polichromii kolskiej fary, na wysokości chóru została namalowana jego podobizna[7][6]. Poza tym, w tym samym kościele znajduje się również poświęcona mu tablica pamiątkowa[6].
Jego wspomnienia z okresu II wojny światowej opublikowano w książce „Udział kapelanów wojskowych w II wojnie światowej”[3].
Odznaczenia
Za osobiste męstwo w latach wojny ks. Serafin Opałko otrzymał wiele odznaczeń, m.in.[2][4]:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal Wojska – trzykrotnie
- Krzyż Armii Krajowej
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Wojciech Krzysztof Jankowski, Dobry żołnierz Jezusa, „Przewodnik Katolicki” (48/2006).
- ↑ a b c d e f g h i j k Kolski Słownik Biograficzny, s. 219.
- ↑ a b c d e f g Kolskie Biogramy, s. 86.
- ↑ a b c d e Kolski Słownik Biograficzny, s. 220.
- ↑ a b Kolskie Biogramy, s. 88.
- ↑ a b c Kolskie Biogramy, s. 89.
- ↑ a b Minęły 33 lata od śmierci ks.Serafina Opałko – odnowiciela kolskiej Fary i budowniczego dwóch kościołów: na Bliznej i w Ochlach, Kurier Kolski [dostęp 2020-12-18] (pol.).
Bibliografia
- Ewaryst Jaśkowski i inni red., Kolski Słownik Biograficzny, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2014, s. 219-220, ISBN 978-83-91960-99-8.
- Kazimierz Kasperkiewicz (red.), Kolskie Biogramy, Koło: Stowarzyszenie Przyjaciół Miasta Koła n. Wartą, 2012, s. 86-89, ISBN 978-83-62485-03-1.
- informator „700 lat fary i parafii”. Koło 2003
- J.St. Mujta. „Parafia Rzymskokatolicka pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża św. w Kole.” Koło 2003
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Baretka: Medal Wojska nadany trzykrotnie (z dwoma okuciami).
Autor: MemicznyJanusz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie ks. ppłk. Serafina Opałko z jego grobu na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Baretka: Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – III RP (1992).