Serau

Serau
Capricornis[1]
Ogilby, 1837[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – serau kędzierzawy (C. crispus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

Cetartiodactyla

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

koziorożce

Rodzaj

serau

Typ nomenklatoryczny

Antilope thar Hodgson, 1831

Synonimy
  • Capricornus[a] J.E. Gray, 1862[3]
  • Austritragus Heude, 1898[4]
  • Capricornulus Heude, 1898[5]
  • Lithotragus Heude, 1898[5]
  • Nemotragus Heude, 1898[5]
Gatunki

8 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Serau[6] (Capricornis) – rodzaj ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w górach Azji od Himalajów po Sumatrę oraz na Tajwanie i w Japonii[7][8][9].

Morfologia

Długość ciała 80–170 cm, długość ogona 6–16 cm, długość ucha 17–21 cm, wysokość w kłębie 50–100 cm; długość rogów 12–34 cm; masa ciała 18–160 kg[8].

Systematyka

Etymologia

  • Capricornis (Capricornus): łac. capricornus „koziorożec”, od capra „koza”; cornu, cornus lub cornum, corni „róg”[10].
  • Austritragus: łac. auster, austri „południe”; gr. τραγος tragos „kozioł”[11]. Gatunek typowy: Antilope sumatraensis Bechstein, 1799.
  • Capricornulus: rodzaj Capricornis Ogilby, 1837; łac. przyrostek zdrabniający -ulus[10]. Gatunek typowy: Antilope crispa Temminck., 1836.
  • Lithotragus: gr. λιθος lithos „kamień, skała”; τραγος tragos „kozioł”[12]. Gatunek typowy: Capricornis maritimus Heude, 1888.
  • Nemotragus: łac. nemus, nemoris „las, gaj”, od gr. νεμος nemos „polana, pastwisko”, od νεμω nemō „pędzić na pastwisko”; τραγος tragos „kozioł”[13]. Gatunek typowy: Capricornis erythropygius Heude, 1894 (= Capricornis (Antilope) milne-edwardsii David, 1869).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][6]:

  • Capricornis sumatrensis (Bechstein, 1799)serau białogrzywy
  • Capricornis thar (Hodgson, 1831)serau himalajski
  • Capricornis milneedwardsii David, 1869serau chiński
  • Capricornis maritimus Heude, 1888
  • Capricornis rubidus Blyth, 1863serau rudy
  • Capricornis crispus (Temminck, 1836)serau kędzierzawy
  • Capricornis swinhoei J.E. Gray, 1862serau tajwański

Opisano również wymarły plejstoceński gatunek z Chińskiej Republiki Ludowej[14]:

  • Capricornis kanjereus Colbert & Hooijer, 1953

Uwagi

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Capricornis Ogilby, 1837.

Przypisy

  1. Capricornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 139, 1836. (ang.). 
  3. J.E. Gray. Notice of a New „Wild Goat” (Capricornus Swinhoei) from the Island of Formosa. „The Annals and Magazine of Natural History”. Third series. 10, s. 320, 1862. (ang.). 
  4. Heude 1898 ↓, s. 14.
  5. a b c Heude 1898 ↓, s. 13.
  6. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 368. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  8. a b C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 747–749. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  9. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Capricornis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
  10. a b Palmer 1904 ↓, s. 158.
  11. Palmer 1904 ↓, s. 130.
  12. Palmer 1904 ↓, s. 379.
  13. Palmer 1904 ↓, s. 452.
  14. E.H. Colbert & D.A. Hooijer. Pleistocene mammals from the limestone fissures of Szechwan, China. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 102, s. 127, 1953. (ang.). 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.