Serce batiara
| Gatunek | komedia muzyczna[1] |
|---|---|
| Data premiery | film zaginiony |
| Kraj produkcji | |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Produkcja | K.S. Popławski |
Serce batiara – polski film fabularny z 1939, trzecia część przygód lwowskich batiarów, „Szczepka” i „Tońka”.
Produkcję filmu rozpoczęto u kresu II Rzeczypospolitej na początku lutego 1939 w Warszawie[2]. Był kręcony w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie[3]. W sierpniu 1939 film był anonsowany pod tymczasowym tytułem Serca Batiarów[4] (w 1988 Henryk Vogelfänger wspominał o tym filmie, podając jego tytuł Serce batiarów)[5]. Film został ukończony przed wybuchem II wojny światowej, lecz gotowy negatyw spłonął podczas bombardowania Warszawy we wrześniu 1939, ocalały jedynie cztery ujęcia i ścieżka dźwiękowa[6].
Obsada
- Henryk Vogelfänger – „Tońko”
- Kazimierz Wajda – „Szczepko”
- Nina Wilińska
- Ina Benita
- Adam Brodzisz
- Feliks Żukowski
- Józef Orwid
- Stanisław Sielański
- Kazimierz Korwin-Pawłowski
- Jerzy Kobusz
- Leszek Pośpiełowski
Przypisy
- ↑ Film polski. „Kurjer Poranny”. Nr 235, s. 8, 26 sierpnia 1939.
- ↑ Nowy film ze Szczepkiem i Tońkiem. „Gazeta Lwowska”. Nr 28, s. 4, 5 lutego 1939.
- ↑ Henryk Vogelfänger: Tońko, czyli legenda o ostatnim batiarze. youtube.com. [dostęp 2019-01-13]. Czas filmu: 34:41.
- ↑ Nowe filmy polskie. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 220A, s. 5, 11 sierpnia 1939.
- ↑ Henryk Vogelfänger: Tońko, czyli legenda o ostatnim batiarze. youtube.com. [dostęp 2019-01-13]. Czas filmu: 34:46.
- ↑ Będzie lepiej. filmpolski.pl. [dostęp 2018-12-30].
Filmy w reżyserii Michała Waszyńskiego
Media użyte na tej stronie