Serce batiara

Serce batiara
Gatunek

komedia muzyczna[1]

Data premiery

film zaginiony

Kraj produkcji

Polska

Reżyseria

Michał Waszyński

Scenariusz

Emanuel Schlechter
Ludwik Starski

Główne role

Henryk Vogelfänger
Kazimierz Wajda
Ina Benita

Muzyka

Henryk Wars

Zdjęcia

Albert Wywerka

Scenografia

Stefan Norris

Produkcja

K.S. Popławski

Serce batiara – polski film fabularny z 1939, trzecia część przygód lwowskich batiarów, „Szczepka” i „Tońka”.

Produkcję filmu rozpoczęto u kresu II Rzeczypospolitej na początku lutego 1939 w Warszawie[2]. Był kręcony w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie[3]. W sierpniu 1939 film był anonsowany pod tymczasowym tytułem Serca Batiarów[4] (w 1988 Henryk Vogelfänger wspominał o tym filmie, podając jego tytuł Serce batiarów)[5]. Film został ukończony przed wybuchem II wojny światowej, lecz gotowy negatyw spłonął podczas bombardowania Warszawy we wrześniu 1939, ocalały jedynie cztery ujęcia i ścieżka dźwiękowa[6].

Obsada

Przypisy

  1. Film polski. „Kurjer Poranny”. Nr 235, s. 8, 26 sierpnia 1939. 
  2. Nowy film ze Szczepkiem i Tońkiem. „Gazeta Lwowska”. Nr 28, s. 4, 5 lutego 1939. 
  3. Henryk Vogelfänger: Tońko, czyli legenda o ostatnim batiarze. youtube.com. [dostęp 2019-01-13]. Czas filmu: 34:41.
  4. Nowe filmy polskie. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 220A, s. 5, 11 sierpnia 1939. 
  5. Henryk Vogelfänger: Tońko, czyli legenda o ostatnim batiarze. youtube.com. [dostęp 2019-01-13]. Czas filmu: 34:46.
  6. Będzie lepiej. filmpolski.pl. [dostęp 2018-12-30].

Media użyte na tej stronie

Michał Waszyński, reżyser, 1934.jpg
Reżyser Michał Waszyński.
Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny