Sergio Bruni

Sergio Bruni

Sergio Bruni (1972)
Pseudonim	Guglielmo Chianese
Data i miejsce urodzenia	15 września 1921 Villaricca
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 2003 Rzym
Gatunki	pop
Zawód	Piosenkarz
Aktywność	1944–2002
Wydawnictwo	La voce del padrone, Amico, Dischi Ricordi
Strona internetowa

Sergio Bruni (ur. jako Guglielmo Chianese 15 września 1921 w Villaricca, zm. 22 czerwca 2003 roku w Rzymie) – włoski piosenkarz.

Razem z takimi piosenkarzami jak: Roberto Murolo, Renato Carosone i Aurelio Fierro należał do najwybitniejszych interpretatorów piosenki neapolitańskiej. Dwukrotny zwycięzca Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej (1962 i 1966).

Życiorys

Sergio Bruni był typowym przedstawicielem neapolitańskiej tradycji pieśniarskiej odznaczającej się przeciągłym, dramatycznym śpiewem i charakterystycznym akcentowaniem słów. Karierę piosenkarską rozpoczął 14 maja 1944 roku w Teatro Reale di Napoli; w roku następnym, 21 października, wygrał konkurs w kategorii: nowe głosy, organizowany przez telewizję RAI, utwierdzając następnie swoją pozycję „śpiewaka radiowego” występami z orkiestrą Radio Napoli, kierowaną przez Gino Campese.

W 1948 roku, pod nowym dyrygentem Giuseppe Anepeta, osiągnął dalsze sukcesy dzięki mikrofonom radiowym a jego popularność wzrosła jeszcze bardziej kiedy w 1950 roku wziął udział w Festiwalu w Piedigrotta (dzielnica Neapolu) śpiewając piosenkę „Surriento d’e nnammurate”. Festiwal w Piedigrotta przekształcił się w 1952 roku w Festiwal Piosenki Neapolitańskiej. Sergio Bruni od początku uczestniczył w jego kolejnych edycjach. Jego największe przeboje z lat 50. to m.in.: „Piscaturella”, „Malafemmena”, „Margellina”, „A Luciana”, „'O ritratto 'e Nanninella”.

Sergio Bruni uczestniczył też w kilku Festiwalach w San Remo, gdzie najpierw zaznaczył swą obecność szlagierem „Il mare” (1960), a następnie osiągnął życiowy sukces w 1962 roku kiedy to zajął drugie i trzecie miejsce z piosenkami: „Tango italiano” i „Gondolì gondolà”.

Sergio Bruni zwyciężył dwukrotnie w Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej: w 1962 roku piosenką „Marechiaro, marechiaro!” i w 1966 piosenką „Bella”; był to szczyt jego popularności jako artysty.

Później, gdy jego sława przygasła, Sergio Bruni poświęcił się wykonywaniu klasycznej pieśni neapolitańskiej współpracując z poetą Salvatore Palomba. Owocem tej współpracy jest między innymi album Levate a’ maschera Pulecinella (1975), który stał się w roku następnym kanwą do sztuki telewizyjnej i teatralnej.

Bibliografia

• Oficjalna strona artysty

Linki zewnętrzne

• Sergio Bruni w bazie IMDb (ang.)