Sergio Egea

Sergio Egea
Pełne imię i nazwiskoSergio Horacio Egea Rueda
Data i miejsce urodzenia21 września 1957
Necochea
Wzrost184 cm
Pozycjaobrońca
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
Cruz de Necochea
Estudiantes La Plata
Lusitano
Hércules CF
1979–1981Elche CF18(0)
Recreativo Huelva
Balvastro
0000–1990Novelda
Kariera trenerska
LataDrużyna
Villena
0000–1995Pinoso
1995–1997Real Madryt Castilla
1997–1998CD Toledo
1998Hércules CF
1999–2000Real Valladolid B
2012–2013Altamira
2014Eldense
2014–2016Real Oviedo
2017Pumas UNAM (tymczasowo)
2019Real Oviedo

Sergio Horacio Egea Rueda (ur. 21 września 1957 w Necochei) – argentyński piłkarz z obywatelstwem hiszpańskim występujący na pozycji obrońcy.

Egea, występujący na pozycji środkowego lub bocznego obrońcy, pochodzi z argentyńskiego miasta Necochea i swoją karierę piłkarską rozpoczynał w tamtejszej akademii juniorskiej Escuela de Fútbol Cruz. Stamtąd przeszedł do Estudiantes La Plata, gdzie również występował wyłącznie w drużynie młodzieżowej i nie rozegrał ani jednego meczu w tamtejszej Primera División. Kolejnym klubem, którego barwy reprezentował, był Lusitano FC z południowoafrykańskiego Johannesburga. Stamtąd trafił do Hiszpanii, gdzie grając w klubach z niższych lig spędził resztę kariery. Początkowo był zawodnikiem Hércules CF, później przez dwa lata występował w drugoligowym Elche CF[1]. Grał również w Recreativo Huelva i Balvastro, natomiast karierę piłkarską zakończył w wieku 33 lat w rozgrywkach ligi regionalnej jako gracz Novelda CF[2].

Po zakończeniu kariery Egea ukończył kurs trenerski i jako na początku pracy w roli szkoleniowca współpracował głównie z młodzieżą, z sukcesami prowadząc kluby Villena i Pinoso. W 1995 roku został ściągnięty przez swojego rodaka Jorge Valdano do Realu Madryt, gdzie objął drugoligowy zespół rezerw – Real Madryt Castilla. Współpracując tam z takimi piłkarzami jak Guti czy Esteban Cambiasso, w sezonie 1995/1996 zajął z nim wysokie, czwartą lokatę w Segunda División, jednak stracił pracę w trakcie kolejnych rozgrywek, 1996/1997, w których Castilla zajęła miejsce w strefie spadkowej i została relegowana do trzeciej ligi. W sezonie 1997/1998 prowadził CD Toledo, również z drugiej ligi hiszpańskiej, gdzie mimo kłopotów finansowych w klubie zdołał utrzymać go na zapleczu najwyższej klasy rozgrywkowej[2]. W 1998 roku podpisał kontrakt z innym klubem z Segunda División, Hércules CF, którego barwy reprezentował już jako piłkarz. Został jednak zwolniony z powodu słabych wyników po ośmiu kolejkach, a drużyna na koniec sezonu 1998/1999 spadła do trzeciej ligi. W rozgrywkach 1999/2000 bez większych sukcesów prowadził czwartoligowe rezerwy Realu Valladolid[3].

W 2001 roku Egea został członkiem sztabu szkoleniowego meksykańskiego trenera Hugo Sáncheza, z którym współpracował w roli asystenta przez kolejne osiem lat. Początkowo towarzyszył mu w stołecznym Pumas UNAM, z którym zdobył dwa mistrzostwa Meksyku w sezonach Clausura 2004 i Apertura 2004, a także superpuchar kraju – Campeón de Campeones – w tym samym roku[4]. Później pomagał Sánchezowi również w Club Necaxa, a także reprezentacji Meksyku, z którą w 2007 roku dotarł do finału Złotego Pucharu CONCACAF oraz zajął trzecie miejsce w Copa América[5]. Ostatnim ich wspólnym przystankiem trenerskim był hiszpański pierwszoligowiec UD Almería[6].

W maju 2012 Egea został trenerem klubu Altamira FC z drugiej ligi meksykańskiej[7]. Został zwolniony w marcu 2013 po serii słabych wyników; w 34 meczach odniósł osiem zwycięstw, dziewięć remisów i siedemnaście porażek[8]. Trzy miesiące później rozpoczął pracę w roli asystenta Joaquína del Olmo w drużynie Correcaminos UAT z miasta Ciudad Victoria, również występującej na zapleczu pierwszej ligi w Meksyku[9]. W lutym 2014 powrócił do Hiszpanii, gdzie został szkoleniowcem czwartoligowego zespołu CD Eldense z siedzibą w mieście Elda, z którym na koniec rozgrywek 2013/2014 zajął pierwsze miejsce w tabeli i dzięki temu po siedmiu latach przerwy awansował do Segunda División B[10].

W lipcu 2014 Egea podpisał umowę z trzecioligowym Realem Oviedo, będącym współwłasnością grupy inwestorów z Meksyku na czele z najbogatszym człowiekiem świata Carlosem Slimem[11]. Dyrektorem sportowej tej ekipy był jego dawny przełożony z Correcaminos UAT – Joaquín del Olmo[12].

Przypisy

  1. ↑ Sergio Egea: Sergio Horacio Egea Rueda. BDFutbol. [dostęp 2012-08-29].
  2. ↑ a b Sergio Egea Rueda, un argentino en el Hércules. El Potrero. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-11-22)].
  3. ↑ Sergio Egea: Sergio Horacio Egea Rueda. BDFutbol. [dostęp 2012-08-29].
  4. ↑ Durmiendo con el argentino.... Olé, 2007-07-11. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  5. ↑ El argentino que le arma el equipo a Hugo Sánchez. Infobae, 2012-07-07. [dostęp 2012-08-29].
  6. ↑ Sergio Horacio Egea. FootballDataBase. [dostęp 2012-08-29].
  7. ↑ Sergio Egea será nuevo técnico de Altamira para Apertura 2012. Milenio, 2012-05-24. [dostęp 2012-08-29].
  8. ↑ Sergio Egea queda fuera del banquillo de Altamira. El Siglo de Torreón, 2013-03-17. [dostęp 2013-03-04].
  9. ↑ Sergio Egea llega a Correcaminos. CFan. [dostęp 2013-06-09].
  10. ↑ Fran Yeste sustituirá a Sergio Egea en el banquillo del Eldense. Información, 2014-06-24. [dostęp 2014-07-19].
  11. ↑ Sergio Egea entrenará al Real Oviedo tras ascender con el Eldense a Segunda B. Alicante News, 2014-07-07. [dostęp 2014-07-19].
  12. ↑ El Oviedo confía en la experiencia de Sergio Egea para su banquillo. Asturias24, 2014-07-06. [dostęp 2014-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)].

Bibliografia

Trenerzy Altamira FC
  1. ↑ tymczasowo
Trenerzy Pumas UNAM
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo
Trenerzy Realu Oviedo
  • Pentland (1926–27)
  • Burton (1927–28)
  • Fivébr (1928–29)
  • O’Connell (1929–31)
  • Tonijuán (1931–33)
  • Sampere (1933–35)
  • Peña (1935–36)
  • Martí (1940–41)
  • Álvarez (1941–1942)
  • Meana (1942–47)
  • Gamborena (1947–48)
  • Urquizu (1948–50)
  • Caicedo (1950–51)
  • Urquiri (1951–54)
  • Balmanya (1954–55)
  • Álvarez (1955)
  • Pasarín (1955–56)
  • Toba (1956–57)
  • Argila (1957)
  • Picabea (1957–59)
  • Pasarín (1959)
  • Argila (1959–60)
  • Barinaga (1960–61)
  • Argila (1961)
  • Pérez Vázquez (1961–62)
  • Sánchez Valdés (1962)
  • Ochoa (1962–63)
  • Orizaola (1963–64)
  • Toba (1964)
  • Martín (1964–65)
  • Diestro (1965)
  • Antúnez (1965–66)
  • Sánchez Valdés (1966)
  • Aretio (1966–67)
  • Ochoa (1967–68)
  • Cuervo (1968)
  • Cobo (1968–69)
  • Eguiluz (1969)
  • Casas (1969–70)
  • Horacio (1970)
  • García de Andoin (1970–71)
  • Cuervo (1971)
  • Toba (1971–73)
  • Barinaga (1973–74)
  • Miera (1974–76)
  • Cuervo (1976–77)
  • Ruiz Sosa (1977–78)
  • Barinaga (1978)
  • Eduardo Gómez García Barbón (1978–79)
  • Diestro & García Lavilla (1979)
  • Yosu (1979–81)
  • Rodríguez de Miguel (1981–82)
  • García Lavilla (1982–83)
  • Costa (1983–84)
  • Romero (1984–86)
  • Ruiz (1986)
  • Carrete (1986–87)
  • Miera (1987–89)
  • Irureta (1989–93)
  • Antić (1993–95)
  • Brzić (1995–96)
  • Lillo (1996–97)
  • Novo (1997)
  • Tabárez (1997–98)
  • Vázquez (1998–99)
  • Aragonés (1999–2000)
  • Antić (2000–01)
  • Marigil (2001–02)
  • Vicente (2002–03)
  • Sánchez (2003)
  • Rivas (2003–06)
  • Velázquez (2006–07)
  • Solís (2007)
  • Díaz (2007)
  • Carrasco (2007–08)
  • Álvarez (2008)
  • González (2008–09)
  • Álvarez (2009)
  • Lucas (2009–10)
  • Martínez (2010–11)
  • Pacheta (2011–12)
  • Sarriugarte (2012–13)
  • Granero (2013–14)
  • Robles (2014)
  • Egea (2014–16)
  • Generelo (2016)
  • Hierro (2016–17)
  • Anquela (2017–19)
  • Egea (2019)
  • Rozada (2019–20)
  • Ziganda (od 2020)

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.