Sergiusz Noss

Sergiusz Noss
Сергей Игнатьевич Носс
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia
Lublin

Przebieg służby
Siły zbrojne

Red star.svg Armia Czerwona
Orzeł LWP.jpg ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Złoty Krzyż Zasługi Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Sergiusz Noss, ros. Сергей Игнатьевич Носс (ur. 29 stycznia 1898 w Lublinie, zm. ?) – oficer Armii Czerwonej, generał brygady w ludowym Wojsku Polskim.

Życiorys

Według własnej deklaracji był narodowości białoruskiej. Do momentu powołania go do służby w rosyjskiej armii jesienią 1915 skończył 4 semestry prawosławnego seminarium duchownego w Chełmie. Od 1916 dowódca plutonu, potem dowódca kompanii. Był dwukrotnie ranny, 20 września 1916 i 16 stycznia 1917 roku.

Od 1 kwietnia 1918 żołnierz Armii Czerwonej, od maja 1919 zastępca dowódcy pułku, od listopada 1919 dowódca kompanii. Uczestnik wojny domowej w Rosji w latach 1918-1920. Od września 1938 do kwietnia 1939 w rezerwie w związku z czystkami w Armii Czerwonej, potem ponownie w służbie. Starszy wykładowca taktyki w szkole oficerskiej. Od stycznia 1940 zastępca dowódcy batalionu szkolnego ds. liniowych w szkole oficerskiej w Tiumeni. Absolwent Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie w 1940 roku. Od grudnia 1941 walczył na Froncie Zachodnim, szef sztabu 42 Dywizji Strzeleckiej, potem 161 Dywizji Strzeleckiej w stopniu pułkownika, 28 lutego 1943 ciężko ranny, leczył się do listopada 1943 roku. Szef sztabu 49 Korpusu Strzeleckiego, 25 sierpnia 1944 skierowany do służby w Wojsku Polskim, szef wydziału operacyjnego 2 Armii WP. Od 10 października 1945 szef sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego nr III w Poznaniu, w grudniu 1945 mianowany generałem brygady przez Prezydium KRN. Od maja 1947 kierownik kursu Oddziału Szkolnego Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. W marcu 1948 zakończył służbę w WP i powrócił do ZSRR. Dalsze jego losy nie są znane.

Życie prywatne

Syn Ignacego, konduktora kolejowego i Elżbiety z Packiewiczów. Był żonaty z Diną Głuchową, nauczycielką. Miał dwóch synów, oficerów Armii Czerwonej[1].

Odznaczenia

i inne.

Przypisy

  1. J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M–S, Toruń 2010, s. 63

Bibliografia

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 61-63.

Media użyte na tej stronie

Red star.svg
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
POL Order Krzyża Grunwaldu 3 Klasy BAR.svg
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
POL Order Wojny Ojczyźnianej 1kl BAR.svg
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
SU Medal For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941-1945 ribbon.svg
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Naramiennik General Brygady.svg
Naramiennik generała brygady Wojsk Lądowych RP.