Serhij Bubka

Serhij Bubka

Сергій Бубка

Pełne imię i nazwisko	Serhij Nazarowycz Bubka
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1963 Ługańsk
Wzrost	183 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Seul 1988 lekkoatletyka (skok o tyczce) Mistrzostwa świata złoto Helsinki 1983 skok o tyczce złoto Rzym 1987 skok o tyczce złoto Tokio 1991 skok o tyczce Halowe mistrzostwa świata złoto Paryż 1985 skok o tyczce złoto Indianapolis 1987 skok o tyczce złoto Sewilla 1991 skok o tyczce Mistrzostwa Europy złoto Stuttgart 1986 skok o tyczce Halowe mistrzostwa Europy złoto Pireus 1985 skok o tyczce Reprezentacja  Ukraina Mistrzostwa świata złoto Stuttgart 1993 skok o tyczce złoto Göteborg 1995 skok o tyczce złoto Ateny 1997 skok o tyczce Halowe mistrzostwa świata złoto Barcelona 1995 skok o tyczce
Odznaczenia

Serhij Nazarowycz Bubka, ukr. Сергій Назарович Бубка, ros. Сергей Назарович Бубка, trb. Siergiej Nazarowicz Bubka (ur. 4 grudnia 1963 w Ługańsku) – ukraiński tyczkarz, 35-krotny rekordzista świata. Reprezentował ZSRR, po jego rozpadzie ekipę WNP (w 1992), zaś od 1993 Ukrainę. Bohater Ukrainy.

Były rekordzista świata na stadionie z wynikiem 6,14 metrów, ustanowionym 31 lipca 1994 w Sestriere^[1]. Był też rekordzistą świata w hali z wynikiem 6,15 m (ustanowionym w Doniecku 21 lutego 1993)^[2]. Jest bratem Wasyla, który także uprawiał skok o tyczce, oraz ojcem tenisisty Serhija.

Życiorys

Kariera sportowa

Zaczął skakać o tyczce w wieku dziewięciu lat. W 1978, mając 15 lat, przeniósł się do Doniecka ze swoim trenerem Witalijem Petrowem. Do grona światowych lekkoatletów dołączył w 1983, kiedy wygrał mistrzostwa świata w Helsinkach z wynikiem 5,70 m.

W następnych latach ustanowił nową jakość w skoku o tyczce. Po raz pierwszy pokonał symboliczną granicę sześciu metrów 13 lipca 1985 w Paryżu. Jednocześnie stopniowo poprawiał swój rekord. W 1988 osiągnął 6,06 m w Nicei we Francji. Coraz częściej zaczynało się mówić o tym, że pokona granicę 6,10 m podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu w tym samym roku. Na samych igrzyskach skoczył nieco słabiej, ale wynik 5,90 m zapewnił mu złoty medal.

W ciągu czterech lat pomiędzy 1984 a 1988 podwyższył dotychczasowy rekord świata o 21 centymetrów, na co wielu innych tyczkarzy potrzebowało 12 lat. Jako pierwszy lekkoatleta osiągnął 6,10 m w San Sebastián w Hiszpanii w 1991. Nie zaliczył żadnej wysokości na następnych Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992. Swój ostatni rekord świata ustanowił w 1994. Zakwalifikował się na igrzyska w 1996 w Atlancie, ale kontuzja uniemożliwiła mu start w zawodach. Na igrzyskach w 2000 w Sydney odpadł w eliminacjach. Łącznie w ciągu kariery siedemnastokrotnie poprawiał rekord świata na stadionie oraz osiemnastokrotnie w hali.

Oprócz mistrzostwa olimpijskiego był sześciokrotnie mistrzem świata: Helsinki (1983), Rzym (1987), Tokio (1991), Stuttgart (1993), Göteborg (1995) i Ateny (1997). Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo świata w hali: Paryż (1985), Indianapolis (1987), Sewilla (1991) i Barcelona (1995). Był również złotym medalistą mistrzostw Europy w 1986 w Stuttgarcie oraz halowych mistrzostw Europy w 1985 w Pireusie.

Trzykrotnie (1984, 1985, 1986) odbierał nagrodę dla najlepszego sportowca Związku Radzieckiego.

Działalność publiczna

W wyborach w 2002 z proprezydenckiej listy Za Jedyną Ukrainę został posłem do Rady Najwyższej. Zasiadał we frakcji Partii Regionów, którą opuścił w 2005. W tym samym roku objął stanowisko prezydenta Narodowego Komitetu Olimpijskiego Ukrainy. Zasiadł też we władzach Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Odznaczenia

Został odznaczony m.in. radzieckim Orderem Lenina i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz ukraińskim Orderem „Za Zasługi” I, II i III klasy. W 2001 prezydent Łeonid Kuczma wyróżnił go tytułem Bohatera Ukrainy^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Sergey Bubka. olympedia.org. [dostęp 2022-10-22]. (ang.).
• Nota biograficzna na stronie noc-ukr.org. [dostęp 2014-02-16]. (ang.).
• Sergey Bubka w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-10-22].