Seweryn Potocki

Seweryn Antoni Potocki
Ilustracja
(c) Maciej Szczepańczyk, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0

Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data i miejsce urodzenia

1762
Kuryłówka[1]

Data śmierci

16 września 1829

Ojciec

Józef Potocki

Matka

Anna Teresa Ossolinska

Żona

Anna Teresa z Sapiehów

Dzieci

Wanda Potocka
Leon Potocki (1789–1860)
Paulina Potocka
Seweryna Potocka
Anna Potocka

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie)

Seweryn Potocki herbu Pilawa (ur. 1762 w Kuryłówce, zm. 16 września 1829) – polski poseł, senator, krajczy wielki koronny, tajny radca i członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, kurator Uniwersytetu Charkowskiego, wolnomularz, kawaler maltański od 1811 roku[2].

Syn Józefa posła i krajczego koronnego i Anny Teresy Ossolińskiej, brat Jana pisarza i podróżnika, ojciec Leona dyplomaty. W 1786 poślubił Annę Teofilę Sapieżankę, córkę Aleksandra Michała Sapiehy.

Był działaczem patriotycznym w okresie Sejmu Wielkiego, poseł województwa bracławskiego na Sejm Czteroletni w 1788 roku[3]. Nie przystąpił do Targowicy. Wyjechał do Rosji, gdzie prowadził owocną działalność oświatową. W Odessie pobudował w latach 1805–1810 pałac klasycystyczny, który istnieje do dnia dzisiejszego przy ul. Sofijskiej i od 1899 mieści Muzeum Sztuk Plastycznych.

Był członkiem komisji pełnomocnej lwowskiej, powołanej w 1790 roku dla układów z Leopoldem II Habsburgiem[4]. Był członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[5]. Został odznaczony Orderem Orła Białego 5 lipca 1791 roku oraz Orderem Świętego Aleksandra Newskiego. W 1784 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6]. Był członkiem korespondentem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk[7].

W XVIII wieku był członkiem loży wolnomularskiej Świątynia Izis[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ [1] objaśnienie: Leżajsk jest określeniem zbyt ogólnym, dokładnie chodzi tu o Kuryłówkę – to w Kuryłówce w poł. XVIII wieku powstał piękny pałac Potockich, zaś Leżajsk na tyle podupadł, że starostowie leżajscy przestali w nim zamieszkiwać
  2. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, s. 255.
  3. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 332.
  4. ↑ Walerian Kalinka, Sejm Czteroletni, t. II, część 1, Kraków 1895, s. 118-119.
  5. ↑ Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 77.
  6. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 190.
  7. ↑ Aleksander Kraushar, Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800–1832 : monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe : epilog : 1831–1836, 1906, s. 495.
  8. ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 285.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Order Świętego Stanisława BAR.svg
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)
Order St. Andrew (Russia) ribbon.svg
Autor: Reliavech, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barette de l'ordre de Saint-André (Russie impériale).
Seweryn Potocki.PNG
(c) Maciej Szczepańczyk, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Seweryn Potocki