Seweryn Uruski

Seweryn Maciej Leon Uruski herbu Sas (ur. 1 czerwca 1817 w Biłce Szlacheckiej koło Lwowa – zm. 16 sierpnia 1890 w Pizie) – marszałek szlachty guberni warszawskiej, tajny radca i ochmistrz dworu cesarskiego, heraldyk - prezes Heroldii Królestwa Polskiego, autor 15-tomowego Herbarza szlachty polskiej, hrabia od 1844.

Życiorys

Znany także z Pałacu Uruskich w Warszawie i nieudanej inicjatywy targowiska Sewerynów na Dynasach.

Ożeniony z Ermancją Hermancją Ermanią Tyzenhauz herbu Bawół i miał z nią 3 dzieci:

  • hr. Mateusz Rudolf Michał Uruski (ur. i zm. 1843),
  • hr. Maria Wanda Felicja Uruska (1853-1931)
  • hr. Seweryna Maria Uruska (1860-1931).

Najsłynniejsze jego dzieło – 15-tomowy Herbarz szlachty polskiej (tomy od I do XIV zostały opracowane przy współudziale Adama Amilkara Kosińskiego) wydany został staraniem jego córek dopiero w latach 1904-1917. Zawiera nazwiska od A- do Rzy-.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem II-31)[1].

Przypisy

  1. ↑ Cmentarz Stare Powązki: SEWERYN URUSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-24].

Linki zewnętrzne