Seweryn Zenon Sierpiński

Seweryn Zenon Sierpiński, metrykalnie Zenon Seweryn (ur. 7 października 1815 w Krasnymstawie (woj. lubelskie), zm. 5 lutego 1843 w Warszawie[1]) – polski prozaik, regionalista.

Nauki pobierał w szkołach w Szczebrzeszynie i Lublinie, a następnie podjął pracę w lubelskich sądach[2]. Był członkiem Cyganerii Warszawskiej, publikował w gazetach wydawanych przez tę grupę. Debiutował w 1839 r. szkicem historycznym Obraz miasta Lublina[3], uznawanym za jeden z najwcześniejszych przewodników po mieście. Dzięki tej książce zyskał miano "Pierwszego regionalisty Lubelszczyzny"[2].

Jego twórczość ukazywała się w Przeglądzie Warszawskim (1840-1842), Piśmiennictwie Krajowym (1840-1841), Nadwiślaninie (1841), Niezabudce (1841). Drobne utwory powieściowe oraz wiersze drukował pod kryptonimem S.Z.S. Jego utwory beletrystyczne wydano w trzytomowym zbiorze Nowy gabinet powieści (1840-1842).

Publikacje

Przypisy

  1. Anna Dymmel, Sierpiński Seweryn Zenon, w: Słownik biograficzny miasta Lublina (pod redakcją Tadeusza Radzika, Adama Witusika, Jana Ziółka), tom III, Lublin 2009, s. 271–273.
  2. a b Wojciech Górski: Poczet wybitnych Lublinian i osób zasłużonych dla Lublina. Lublin: 2018, s. 90.
  3. Dawni pisarze polscy : od początków piśmiennictwa do Młodej Polski : przewodnik biograficzny i bibliograficzny. T. 4, S-T, wyd. 2003, s. 69
  4. Seweryn Zenon Sierpiński, Historyczny obraz miasta Lublina, polona.pl [dostęp 2019-02-20].
  5. Pięć powieści oryginalnych, Zawiera: Janusz Werycha ; Bez czucia ; Tajemnica ; Dziennik panny Ludwiki ; Astronom, polona.pl [dostęp 2019-02-20].

Linki zewnętrzne